 |
| Γράφει ο Βασίλης Γκάτσος |
Τι δεν θέλησε να δει; Αυτά που χρόνια τώρα
δεν θέλησαν να δουν και οι βουλευτές Αργολίδας όλων των κομμάτων.
Αν
είσαι εξουσία και θέλεις πραγματικά να δεις, ένας είναι ο τρόπος, που έρχεται
από τα βάθη των αιώνων, από τους μύθους: Ο βασιλιάς άκουγε τους αυλικούς,
άκουγε όλους που είχαν συμφέροντα και πόστα εξουσίας, αλλά το βράδυ
μεταμφιεζόταν σε φτωχό χωρικό μαζί με δύο τρεις πραγματικά δικούς του σοφούς
ανθρώπους και γύριζε την πόλη και τη χώρα να δει και ν’ ακούσει, άγνωστος
μεταξύ αγνώστων.
Αν λοιπόν έτσι ερχόταν ο Υπουργός στην
Ερμιονίδα, ως περιφερόμενος χωρικός, θα έβλεπε με τα δικά του μάτια, θα ρώταγε,
θα συζητούσε, θα διαπίστωνε.
Ας δούμε λοιπόν μία τέτοια, καθόλου
φανταστική, επίσκεψη του:
(Φτάνει στην Ερμιόνη και κάθεται να
φάει κάτι. Του έρχεται πρώτα στο τραπέζι ένα εμφιαλωμένο μπουκάλι νερό.)
Υπουργός: Θα ήθελα μια
καράφα νερό από τη βρύση.
Γκαρσόνι: Λυπάμαι, αλλά
δεν πίνεται, είναι υφάλμυρο.
Υπουργός: Μην ανησυχείτε,
δεν έχω κανένα πρόβλημα. Και στο χωριό μου υφάλμυρο είναι.
(Παίρνει το εμφιαλωμένο το γκαρσόνι
και του φέρνει .... το σωστό νερό του τόπου μας.).
Υπουργός: Α... έχουμε
και στο χωριό μας αλλά αυτό πραγματικά δεν πίνεται.
Γκαρσόνι (με
ικανοποίηση): Σας το είπα!
Υπουργός: Καλά της
Ερμιόνης, αλλά στο τουριστικότατο Πορτοχέλι;
Γκαρσόνι: Πρώτη φορά ερχόσαστε στα μέρη μας; Παντού τέτοιο και χειρότερο τρέχει
από τις βρύσες της Ερμιονίδας εδώ και 40 χρόνια. Κανείς δεν πίνει, κανείς δεν
το σερβίρει, όλοι όμως το πληρώνουμε.
Υπουργός: Καλά 40
χρόνια, τόσοι Κοινοτάρχες, τόσοι Δήμαρχοι, τόσοι Νομάρχες, τόσοι
Περιφερειάρχες, τόσοι τοπικοί Βουλευτές, τόσοι Υπουργοί γεωργίας, υγείας, δεν
έκαναν κάτι; Έχω διαβάσει ότι εδώ έχουν τις βίλες τους οι πλουσιότεροι άνθρωποι
της χώρας, ο πρώην - τέως Βασιλιάς, ο Βασιλιάς της Ολλανδίας.... Ούτε και αυτοί
κάνουν κάτι;
Γκαρσόνι: Α, κοιτάξτε,
εγώ έχω έλθει από Αλβανία και αυτά δεν τα ξέρω.
(Φεύγει ο Υπουργός, που είπαμε είναι
χωρικός, και αποφασίζει να κάνει μια βόλτα με το αυτοκίνητό του, όχι το
υπουργικό, στα κτήματα.)
Σταματά σε έναν αγρότη που ποτίζει τις
ροδιές του.
Υπουργός (σκύβει να
πιει νερό.... τρεχούμενο): Πολύ ωραίες ροδιές!
Αγρότης: Μη!!! Μη
πίνεις! Στάσου να σου φέρω ένα μικρό εμφιαλωμένο! Με συγχωρείς αλλά δεν πίνεται!
Υπουργός (πίνει ......
τρεχούμενο και με το εμφιαλωμένο ... ξεπλένει το στόμα του): Καλά, ποτίζεις με
αυτό το νερό;
Αγρότης: Εδώ και
σαράντα χρόνια! Είχα μεγάλο περιβόλι με μανταρινιές - πορτοκαλιές. Ξεράθηκαν
όλα τα δέντρα από το νερό. Φύτεψα ελιές που αντέχουνε το υφάλμυρο, αλλά αυτό
όλο και χειροτερεύει. Σε λίγο δεν θα το αντέχουν ούτε οι ελιές. Έτσι φύτεψα
ροδιές που το αντέχουν περισσότερο. Να δούμε ως πότε. Το νερό όχι μόνο
χειροτερεύει αλλά και λιγοστεύει.
Υπουργός: Ίσως επειδή
το κτήμα σου είναι κοντά στη θάλασσα!
Αγρότης (έκπληκτος):
Φαίνεται δεν είσαι από τα μέρη μας. Όλοι οι κάμποι μας, όλα τα κτήματά μας
είναι στην ίδια κατάσταση. Πεθαίνει ο αγρότης στα μέρη μας! Τα παιδιά μας
φεύγουνε! Και όσοι μένουμε ακόμη, είναι γιατί μας κρατάνε οι επιδοτήσεις. Χωρίς
αυτές το κλείσαμε το μαγαζί.
Υπουργός (ως ..
σώφρων χωρικός): Τόσα χρόνια με τις επιδοτήσεις δεν καταφέρατε να φτιάξετε
μοντέρνα κτήματα, μεταποίηση κ.λ.π. κ.λ.π.;
Αγρότης: Δεν ξέρω από
πού είσαι αλλά φαίνεσαι ψαγμένος. Οι επιδοτήσεις είναι για να συμπληρώνουν το
εισόδημά μας, να μας κρατήσουν στο χωριό, να μη τα μουτζώσουμε και φύγουμε. Αν
μια δουλειά πάει καλά, είναι κερδοφόρα, έχει μέλλον, την παίρνουν τα παιδιά από
τον πατέρα. Τα παιδιά μας φεύγουνε για να ζήσουμε. Θα δεις στους κάμπους μας
και μερικά καλά περιβόλια και ελαιώνες. Ε, και αυτών τα παιδιά δεν τα κρατάει
το κτήμα τους.
Υπουργός: Και πώς
φέρνετε βόλτα τόσα δέντρα;
Αγρότης: Κάνε τη βόλτα
σου στον τόπο μας. Είναι θαυμάσιος. Αλλά άμα δεις ντόπιους να δουλεύουν στα
κτήματα να μου γράψεις! Θα δεις όλες τις φυλές τους Ισραήλ! Πακιστανούς,
Αφρικανούς, Ινδούς, Αλβανούς, Βούλγαρους, ..... Σε αυτούς στηριζόμαστε όσοι
ακόμη επιμένουμε. Σε αυτούς και στο φτηνό μεροκάματο. Και καλό νερό να μας
φέρουνε, και κτήματα καλά να φτιάξουμε, αυτοί οι άνθρωποι θα τα δουλέψουνε. Τα
παιδιά μας σπουδάζουνε, θα πάνε να βρούνε τις δουλειές που μάθανε, σε όλη την
Ευρώπη, σε όλο τον κόσμο. Εργάτες γης στον τόπο τους δεν θα κάτσουνε.
Επιχειρηματίες της γης ναι. Και Υπουργός γεωργίας να είσαι, πρέπει να το καταλάβεις:
Ό,τι και να κάνεις, το στήριγμα στην αγροτιά είναι τα φτηνά ξένα εργατικά
χέρια, οι φυλές του Ισραήλ που σου λέω.
Υπουργός: Δεν είμαι
.... υπουργός!
(Φεύγει ο Υπουργός που δεν είναι
υπουργός και του κάνει εντύπωση ένα ζευγάρι μεσόκοπων που προσπαθούν να κάνουν
κτήμα έναν ξερικό ελαιώνα).
Υπουργός (με όσα έμαθε
από τον Αγρότη): Γεια σας αλλά τζάμπα παιδευόσαστε!
Ζεύγος: Το ξέρουμε!
Δεν παιδευόμαστε. Γυμναζόμαστε! Το καλοκαίρι ανοίγουμε ένα τουριστικό κατάστημα
και σκεφτήκαμε το χειμώνα που ευκαιρούμε να καλλιεργήσουμε τον ελαιώνα
των παππούδων μας, για να μη καθόμαστε.
Υπουργός: Θα βγάλετε
όμως και το λαδάκι σας με το παραπάνω! Βλέπω πολλά δέντρα!
Ζεύγος: Βρε μπας και
είσαι Υπουργός γεωργίας;
Υπουργός: Όχι δα!
Ζεύγος: Γιατί κάτι
τέτοια μόνο από αυτούς τα ακούς. Άκουσε λοιπόν. Για να κρατάμε αυτόν τον ξερικό
ελαιώνα παραγωγικό, να βάζουμε το λαδάκι μας, συμβαίνουν τα παρακάτω:
Μια χρονιά θα έχει καλή παραγωγή, γύρω
στα 1700 κιλά λάδι. Την επομένη καθόλου, και την τρίτη 400 κιλά. Άρα μέσο όρο
το χρόνο: 700 κιλά. Από αυτό το 12% θα πάρει το λιοτρίβι. Μετά το 26% θα πάρει
η Εφορία όταν το δηλώσουμε στο Ε1. Μας μένουν λοιπόν 434 κιλά λάδι. Όμως για να
το μαζέψουμε, πρέπει να οργώσουμε και να ραντίσουμε με ξένα εργαλεία και χέρια,
γιατί δεν είμαστε οργανωμένοι αγρότες! Θέλουμε 200 ευρώ όργωμα, 200 ευρώ
ραντίσματα. Γι’ αυτά πρέπει να πουλήσουμε περί τα 134 κιλά λάδι και θα μας
μείνουν τα 300 κιλά. Όμως θέλουμε και βοήθεια στο μάζεμα τη χρονιά την
παραγωγική, που μέσο όρο είναι άλλα 100 κιλά λάδι. Άρα μας μένουν 200 κιλά. Και
αυτό είναι το λαδάκι μας που κάνει 600 ευρώ! Κάθε χρόνο όμως το κλάδεμα, το
μάζεμα και το κάψιμο των κλαριών, το κόψιμο κολόριζων γίνεται με προσωπική
εργασία που είναι 20 κανονικά προσωπικά μεροκάματα με 30 ευρώ = 600 ευρώ! Άρα
το λαδάκι μας ως κέρδος είναι 0 ευρώ! Γι’ αυτό ερχόμαστε, για να γυμναστούμε.
Και αν δεν τα πιστεύεις αυτά που σου είπα, ψάξε όχι μόνο στην Ερμιονίδα, αλλά
σε όλη την Ελλάδα να μου βρεις έναν που να θέλει να νοικιάσει το κτήμα μου, με
νοίκι 50 κιλά λάδι το χρόνο, όσο τρώμε δηλαδή. Θα σου θυμίσω ότι οι παππούδες
μας παλιά έδιναν το 10% στο λιτρίβι και τη δεκάτη (το 10%) στο κράτος, και
επαναστάτησαν! Και τότε το λάδι είχε τιμή, τα εργατικά ήταν πολύ φτηνά.
Υπουργός: Όμως αν
προσέξουμε τον πρωτογενή τομέα, άμα αναπτύξουμε την ύπαιθρο, αν την μπολιάσουμε
με επιχειρηματικό και καινοτόμο πνεύμα, άμα επενδύσει ο αγρότης .......
Ζεύγος: (γελάνε
δυνατά κι οι δυο, γελάνε και τα δέντρα).
(Φεύγει ο Υπουργός για το Κρανίδι,
αλλά καθώς έχει προχωρήσει μέσα στους κάμπους χάνει το δρόμο και σταματάει κάθε
τόσο και ρωτάει).
Μα Έλληνα ντάλα μεσημέρι δεν βρίσκει.
Μια ώρα ρωτάει όλες τις φυλές του Ισραήλ που συναντά μπροστά του, αλλά πού
συνεννόηση. Το μόνο που του λένε: «Καλημέρα μπαμπά, έχει καμιά ντουλιά;».
Ξαφνικά μέσα από τα βένια, βλέπει έναν γεροβοσκό με το κοπάδι του.
Υπουργός: Έχω χαθεί.
Για Κρανίδι θέλω να πάω.
Γεροβοσκός: Θα πας, αλλά
κάτσε να πούμε και καμιά κουβέντα! Έχω να μιλήσω 7 ώρες!
Υπουργός: Όμως περνάς
πολύ ωραία! Τι καθαρός αέρας! Έχεις και τις επιδοτήσεις σου ....
Γεροβοσκός: Εμ, γιαυτό
είμαι ακόμη στο βουνό. Γι αυτό έχω κοπάδι ακόμη. Για τις επιδοτήσεις! Χωρίς
αυτές τρελός ήμουνα να γυρίζω στο βουνό;
Υπουργός: Δηλαδή ό,τι
κάνεις είναι για τις επιδοτήσεις;
Γεροβοσκός: Έρχεσαι να
κάνεις τον βοσκό χωρίς επιδοτήσεις;
Υπουργός: Κοίταξε, με
τις επιδοτήσεις μπορείς να εκσυγχρονιστείς, να φτιάξεις μοντέρνα στάνη,
μεταποίηση μαζί με άλλους, γιαούρτι, τυρί, μυτζήθρα ........
Γεροβοσκός: Υπουργός
γεωργίας είσαι;
Υπουργός: Καμιά σχέση!
Γεροβοσκός: Άκου λοιπόν.
Είχα 50 γίδια, έτσι να περνάω την ώρα μου. Και άρχισαν να με επιδοτούν. Όσο
περισσότερα είχα, τόσο περισσότερη η επιδότηση. Τα έκανα γρήγορα 600, για την
επιδότηση φυσικά. Εγώ γυρίζω με τα λίγα να περνάω την ώρα μου και τα πολλά τα
γυροφέρνουνε δύο ξένοι που έχω. Στην ουσία ζω με την επιδότηση και με το λίγο
γάλα που πουλάω, και τα κατσίκια του Πάσχα. Ζούνε και οι ξένοι. Με αυτό τον
τρόπο βρίσκω το κέρδος μου. Μα δεν ξέρω και κανένα που επένδυσε τις
επιδοτήσεις.... σε μοντέρνα στάνη! Σπούδασα 3 παιδιά και μια χαρά είναι στο
εξωτερικό.
Έτσι ο αγαπητός
υπουργός ως Απόστολος απαρνήθηκε τρις την ιδιότητά του πριν να φωνάξει ο
κόκορας, αλλά ήρθε σε πραγματική επαφή με την αγροτιά και την πραγματικότητα
της υπαίθρου.
Έτσι θα κατάλαβε ότι ο άνθρωπος
ενεργοποιείται παραγωγικά, όταν και όπου βλέπει μπροστά του πραγματικές
δυνατότητες κέρδους και συμφέροντός του. Και εγκαταλείπει παραγωγικές
δραστηριότητες στις οποίες δεν βρίσκει πια κέρδος και συμφέρον. Και τα κεφάλαια
από τις παραγωγικές δραστηριότητες που δεν του αποφέρουν πια, τα επενδύει στις
νέες που του αποφέρουν. Ομοίως και το κράτος, αν βλέπει ότι ένας τομέας έχει
δυνατότητες κέρδους και συμφέροντος για τη χώρα, μεταφέρει κεφάλαια στον τομέα
αυτόν και δημιουργεί τις αναγκαίες υποδομές, αυτές που δεν μπορεί ο ιδιώτης να φτιάξει
με δικά του κεφάλαια, αποφορολογεί τις διαδικασίες παραγωγής και μεταποίησης,
βοηθάει στην ασφάλιση αγροτών και εργατών γης, ώστε οι παραγωγοί να δουν
πραγματικές δυνατότητες κέρδους και συμφέροντος στον τομέα αυτόν. Σε αυτό
ομονοούν καπιταλισμός και μαρξισμός, υποχωρώντας μπροστά στη φύση του ανθρώπου
ως παραγωγού αγαθών.
Όλα τα νησιά, η Ανατολική Πελοπόννησος
και Στερεά, δεν διαθέτουν κτήματα όπου μπορούν και αποδίδουν τα μηχανικά μέσα
καλλιέργειας.
Η ελιά, τα εσπεριδοειδή, οι μικρές
παραγωγές, τα μικρά κτήματα, τα αιγοπρόβατα, είναι ο κανόνας, όπως και η
έλλειψη νερού, όπως και η έλλειψη εργατικών χεριών. Είναι όμως αυτά που
δημιουργούν το ελληνικό τοπίο, είναι οι τόποι του τουρισμού.
Εδώ ο κανόνας είναι: Συμπληρωματικότητα των
εργασιών. Το καλοκαίρι στον τουρισμό, τον υπόλοιπο χρόνο στην καλλιέργεια
και μάλιστα ποιοτικών προϊόντων.
Αυτός ο χώρος, ας ξεχωριστεί από την
υπόλοιπη αγροτική χώρα. Να δώσει πολύ χρήμα Κυβέρνηση και ΕΕ για φράγματα
και νερό, να αποφορολογηθούν όλες οι διαδικασίες παραγωγής αγροτικών προϊόντων,
να χρηματοδοτηθούν ιδιαίτερες δράσεις, να χρηματοδοτηθεί η παραγωγή προϊόντων
βάσει ποιότητας, να ενισχυθούν οι ενωτικές παραγωγικές και μεταποιητικές
δράσεις. Αγρότης δεν είναι αυτός που επιδοτείται για να μην αδειάσει η ύπαιθρος.
Αγρότης είναι οποιοσδήποτε πολίτης παράγει προϊόντα ποιότητας.
Αν μιλάμε για τουρισμό που θα φτάσει
σε 10 χρόνια τα 50 εκατομμύρια, αυτός ο ιδιαίτερος ελληνικός χώρος θα τον
δεχθεί, αυτός πρέπει και να τον ταΐσει, αυτός πρέπει να του στείλει την παραγωγή
του στις ξένες χώρες, στις μόνιμες δηλαδή κατοικίες του. Ο τουρισμός είναι το
κύριο εργαλείο διάδοσης των αγροτικών προϊόντων μας σε όλο τον κόσμο.
Δεν μιλάμε για ανασυγκρότηση, δεν
μιλάμε για μεταρρύθμιση, δεν μιλάμε για ευκαιρία, μιλάμε για ΑΝΑΣΤΑΣΗ του
χώρου αυτού, με πλήρη σεβασμό της παράδοσης, της ιδιαιτερότητας των επί μέρους
κοινοτήτων του και του απαράμιλλου τοπίου.