 |
| Γράφει ο Βασίλης Γκάτσος |
Η μοναδική σήμερα ελπίδα είναι ο Ανάβαλος που θα φέρει στην Ερμιονίδα 2000000 κ.μ. νερό το χρόνο για άρδευση 22000 στρεμμάτων.
Στη
μία φωτογραφία βλέπουμε την ευρύτερη περιοχή του κάμπου των Αγίων
Αναργύρων μέχρι την Κουβέρτα όπως είναι σήμερα. Οι ποτιστικές
δενδροκαλλιέργειες είναι ζήτημα να φτάνουν τα 700 στρέμματα.
Στην
άλλη φωτογραφία έχουμε ...... δενδροφυτεύσει και ποτίζουμε περί τα 4000
στρέμματα. Προϋπόθεση φυσικά το νερό του Ανάβαλου, αλλά και δομές
καλλιέργειας, μεταποίησης και εμπορίας που να καθιστούν τα ποτιστικά
κτήματα κερδοφόρα.
Μπορούμε
να φανταστούμε στον Κάμπο της Ερμιόνης και στην Αυλώνα μέχρι Κρανίδι
την ανάπτυξη 4000 στρεμμάτων ποτιστικής δενδροκαλλιέργειας, στον Κάμπο
Κρανιδίου και στους γύρω από το Κρανίδι γόνιμους χωματόλοφους άλλα 7000
στρέμματα, στο Θερμήσι - Μετόχι - Πλέπι άλλα 4000 στρέμματα, τα οποία
υπάρχουν ήδη δενδροφυτεμένα και ποτιστικά, λόγω του ότι ακόμη υπάρχει
νερό στην περιοχή, και σε Δίδυμα - Ηλιόκαστρο άλλα 3000 στρέμματα.
Συνολικά 22000 στρέμματα που θα ποτίσει ο Ανάβαλος.
Ο Ανάβαλος λοιπόν δεν βελτιώνει απλά, αλλά ανατρέπει την προοπτική του πρωτογενούς τομέα στην Ερμιονίδα.
Η Ερμιονίδα όμως έχει πολύ περισσότερη γη κατάλληλη για καλλιέργειες,
Επίσης έχει μεγάλες ανάγκες πραγματικά πόσιμου νερού για τους οικισμούς
της και τον τουριστικό τομέα.
Πριν
αρκετά λοιπόν χρόνια το ΙΓΜΕ είχε κάνει τη γνωστή μελέτη για φράγματα
στην Ερμιονίδα. Το συμπέρασμα της μελέτης ήταν ότι μπορούν να
δημιουργηθούν τρία μεγάλα φράγματα: Στην Τζερτζελιά και στο Ρορό, που το
νερό τους θα πηγαίνει για πόσιμο και για καλλιέργειες, και ένα στο
Καταφύκι για να εμπλουτίζεται ο υδροφόρος ορίζοντας. Φυσικά δεν
απέκλεισε τη δυνατότητα και μικρών φραγμάτων, απλά μελέτησε τους
κατάλληλους χώρους για τα μεγάλα φράγματα.
Ο
Ανάβαλος λοιπόν με τα 2000000 κ.μ., τα τρία αυτά φράγματα και η
ταχύτατη βελτίωση ποιότητας και ποσότητας των υπογείων υδάτων της
Ερμιονίδας, είναι το ΕΡΓΟ ΠΝΟΗΣ για τον τόπο μας.
Τώρα
λοιπόν που τελειώνουν οι εθνικοί δρόμοι όλο και ακούγεται η εξαγγελία
μιας σοβαρής πολιτικής για τα νησιά και την Ανατολική Πελοπόννησο. Κοινό
τους χαρακτηριστικό ή έλλειψη νερού.
Αντί λοιπόν να περιμένουμε να δούμε τι σχεδιάζουν οι άλλοι για μας, ας δώσουμε εμείς πρώτοι τα δικά μας σχέδια.
Και
στα σχέδια αυτά, επειδή τραβάει σε βάθος η υλοποίηση τους, έχουν τη
θέση τους και οι Μονάδες Αφαλάτωσης. Κατά τον γράφοντα υπερέχουν οι
Μονάδες Αφαλάτωσης θαλασσινού νερού, γιατί ναι μεν προσφέρουν ακριβότερο
νερό, αλλά δεν υπάρχει πλέον το κόστος άντλησης νερού και συντήρησης
γεωτρήσεων, δικτύων και εξοπλισμού. Έτσι αν η συνολική δυναμικότητά τους
είναι 6000 κ.μ. την ημέρα, ιδιαίτερα τους καλοκαιρινούς μήνες, το νερό
αυτό θα μένει στον υδροφόρο ορίζοντα, βελτιώνοντας ποιότητα και ποσότητα
και έτσι θα ανακουφιστούν και οι γεωτρήσεις των αγροτών της πεδινής
Ερμιονίδας.
Οι Μονάδες Αφαλάτωσης
υπογείων νερών έχουν μικρότερο κόστος, αλλά το κόστος αυξάνει, γιατί
διατηρείται όλο το σύστημα άντλησης κ.λ.π., ενώ απαιτείται και
περισσότερη άντληση. Ως εκ τούτου πλησιάζουν το κόστος της Αφαλάτωσης
νερού θαλάσσης. Όμως για να δώσουν το καλοκαίρι 6000 κ.μ. πόσιμο νερό
την ημέρα πρέπει να αντλούν περί τα 8000 κ.μ. από τα υπόγεια νερό,
χειροτερεύοντας ποιότητα και ποσότητα και αυτό θα το αισθανθούν οι
αγρότες.
Αν όμως οι Μονάδες Αφαλάτωσης
υπογείων νερών προορίζονται μελλοντικά να τροφοδοτούνται με νερό του
Ανάβαλου, τότε συμφέρουν σαφέστατα, γιατί θα είναι πολύ πιο οικονομικές
και αποδοτικές (ο Ανάβαλος έχει λίγα άλατα) και σταματάει η άντληση των
υπογείων υδάτων μας. 'Ομως ο Ανάβαλος έρχεται αποκλειστικά ως νερό
άρδευσης. Αν αυτό μπορεί να το αλλάξει ο Δήμος μας και εξασφαλίσει 1000000 επιπλέον για τις ανάγκες του,
τότε γίνεται ανεκτή η λειτουργία των Μονάδων με αφαλάτωση υπογείων
νερών για 2 - 3 χρόνια. Αρκεί να είναι ΒΕΒΑΙΟ ότι ο Ανάβαλος θα έλθει σε
2 - 3 χρόνια. ***
Γι' αυτό λέμε:
μετράμε, ξαναμετράμε, σχεδιάζουμε, αλλά και εξασφαλίζουμε ημερομηνίες
πού τα έργα τελειώνουν και δεν πάνε από αναβολή σε αναβολή.
Πρόλαβα
και έζησα τον πολιτισμό (αγροτισμό είναι το σωστό) των περιβολιών μας,
τη χαρά, τους ήχους, τις μυρωδιές. Με το νερό θα ξαναβρούμε τον
παράδεισό μας.
***
Ως εκ των ανωτέρω, συνάγεται ότι η συνολική πολιτική για το πόσιμο και
αρδευτικό νερό της Ερμιονίδας, άρα και η επιμέρους (διάβαζε Μονάδες
Αφαλάτωσης) δεν είναι ευθύνη της ΔΕΥΑΕΡ, ούτε ονομαστικά των κυρίων Πάλλη και Αποστόλου,
οι οποίοι έχουν αποδώσει σοβαρό έργο στον τομέα τους (και εδώ που τα
λέμε πολλοί θα τους ήθελαν στους συνδυασμούς και στις παρατάξεις τους),
αλλά δεν είναι αρμοδιότητά
τους να σηκώσουν το όλον βάρος. Η ευθύνη της συνολικής πολιτικής και των
επί μέρους σταδίων που απορρέουν από αυτήν, βαραίνει τις πλάτες του ΔΣ
του Δήμου μας, συμπολίτευσης και αντιπολίτευσης, αλλά και πολλών άλλων
(Αγροτικών Ενώσεων - Συνεταιρισμών, Επιτροπών Τουριστικής Ανάπτυξης,
Περιφέρειας, Μητρόπολης, Υπουργείων).
Η
ΔΕΥΑΕΡ είναι μεν δημοτική επιχείριση, όμως για το πόσιμο νερό και την
αποχέτευση - βιολογικό καθαρισμό. Δύο Μονάδες αφαλάτωσης δεν είναι
ισοδύναμο έργο με τη διάνοιξη δύο νέων δημοτικών γεωτρήσεων. Όταν το
καλοκαίρι θα λειτουργούν στο μέγιστο της απόδοσής τους, θα αντλούν 8000
κ.μ. νερό την ημέρα, δηλαδή περισσότερο νερό από αυτό που θα δέχεται την
ημέρα η Ερμιονίδα από τον Ανάβαλο. Δεν είναι επιμέρους ανεξάρτητο
έργο πόσιμου νερού, αλλά σοβαρότατο έργο αλληλένδετο με τον Ανάβαλο, τα
φράγματα και τις υδατοδεξαμενές, και την αγροτική και τουριστική
ανάπτυξη του τόπου μας.
Και μια παρατήρηση:
Η Ερμιονίδα έχει πάθει μια επικοινωνιακή ζημιά. Επειδή αγόρασαν κτήματα
παραθαλάσσια, πλούσιοι, ντόπιοι και ξένοι, επειδή έχουμε ως συμπολίτες
δύο βασιλιάδες, επειδή έχουμε ξενοδοχείο με πάνω από 2000 ευρώ
διανυκτέρευση, επειδή θα αποκτήσουμε και δύο μαρίνες, επειδή ο ημερήσιος
τύπος και δεκάδες περιοδικά ασχολούνται με τη ζωή και τις περιουσίες
αυτών, πιστεύουν όλοι ότι και η ζωή των κατοίκων είναι ανάλογη. Σε
όποιον πεις ότι είσαι από την Ερμιονίδα, αμέσως σού λέει από το
Πορτοχέλι, όπου ο τάδε και ο τάδε έχουν επαύλεις κ.λ.π. Ούτε οργανισμοί,
ούτε αρμόδιοι, ούτε καν η Περιφέρεια πιστεύει ότι ο τόπος μας βιώνει
κρίση και προβλήματα.
Βασίλης Γκάτσος