Η σημερινή δημοσίευση είναι πολύ διαφορετική από τις προηγούμενες, αλλά ίσως η πιο σημαντική, γι’ αυτό σας παρακαλώ να την διαβάσετε. Αυτές τις εικόνες λοιπόν συναντάς σχεδόν κάθε βράδυ στο κτήμα μας εδώ και μία εβδόμαδα τώρα. Αφού τρυγήσουμε ένα κοπάδι μελισσιών, είμαστε αναγκασμένοι να το μεταφέρουμε αμέσως χιλιόμετρα μακριά, για να το γλυτώσουμε από τα ραντίσματα είτε σε ελιές, είτε σε φοίνικες, είτε σε οπωροφόρα. Αυτή η ιστορία μετράει τώρα τρία χρόνια, δημιουργώντας μας πρίν τρία ακριβώς χρόνια μεγάλη καταστροφή και φυσικά όχι μόνο σ’ εμάς, αλλά και σε όλους τους μελισσοκόμους της περιοχής, καθιστώντας τις συνθήκες της μελισσοκομία αντίξοες πλέον στην περιοχή μας. Δυστυχώς, δεν νομίζω ότι θα ευαισθητοποιηθεί και κανένας, όμως αυτά τα πράγματα πρέπει να λέγονται και να γίνονται γνωστά και στο ευρύ κοινό γιατί μας αφορά όλους κι όχι μόνο εμάς τους μελισσοκόμους.
Από πλευράς μας, έχουμε ενημερώσει τους αρμόδιους για την κατάσταση, αλλά και το πώς πρέπει να γίνονται τα ραντίσματα για να μην επηρεάζονται οι μέλισσες , χωρίς όμως καμία ανταπόκριση. Και φυσικά πρέπει να σκεφτούμε και τους μελισσοκόμους, οι οποίοι δεν έχουν δυνατότητα να μεταφέρουν τα μελίσσια τους και βρίσκονται κάθε χρόνο στην δυσμενή θέση να τα βλέπουν να χάνονται. Δυστυχώς δεν νομίζω ότι έχω φωτογραφίες από ψόφια μελίσσια, αν έχει κάποιος άλλος μελισσοκόμος ας τις ανεβάσει για να ξέρει κι ο κόσμος για τι καταστροφή μιλάμε.
(Το παραπάνω κείμενο αναρτήθηκε στην σελίδα κοινωνικής δικτύωσης facebook από το Ermionis – μελισσοκομεία Μπαιρακτάρης). Πρέπει να γνωρίζουμε όλοι μας πως η μέλισσα είναι από τα σημαντικότερα πλάσματα στον πλανήτη για να μπορέσει να συνεχιστεί η ζωή πάνω σ’ αυτόν)
enimerwsi2
