Πού; Στους διάφορους κωδικούς του Προϋπολογισμού που
καταγράφονται οι αγορές υλικών από χαρτί υγείας μέχρι φρεγάτες. Φυσικά
όλη η χώρα ξέρει ότι το 10% των δαπανών του δημοσίου είναι υλικά και το
90% μισθοί και συντάξεις.
Οι μεταρρυθμίσεις
στον δημόσιο τομέα αφορούν το 90% μισθών και συντάξεων. Δηλαδή αν
καταργείς έναν δημόσιο οργανισμό και βγάζεις τον κόσμο του στη σύνταξη ή
τον πας σε άλλες δημόσιες υπηρεσίες, κάνεις μια τρύπα στο νερό.
Όταν
κάνεις μόνιμο έναν που έχει σύμβαση αορίστου χρόνου, γιατί κάνει ίδια
δουλειά με τους ομοίους του του δημοσίου, πρέπει να εξηγήσεις στους
ανέργους γιατί δεν προσλαμβάνονται στο δημόσιο άνεργοι και μάλιστα αυτοί
που κάνουν πολύ καλύτερα τη δουλειά των ομοίων τους μονίμων του
δημοσίου.
Αυτό που έχουμε όλοι πλέον
κατανοήσει πλήρως είναι ότι δύο είναι οι τάξεις στην χώρα μας: Οι
έχοντες μόνιμη εργασία στο δημόσιο και οι ελεύθεροι να βρουν εργασία του
ιδιωτικού τομέα. Από τους δεύτερους "συμβαίνει" να προέρχεται όλη η
ανεργία της χώρας.
Και επειδή η μόνιμη
εργασία του δημοσίου αμείβεται από τους φόρους, πώς θα μειωθούν οι
φόροι; Αναμένουμε να αυξηθεί θεαματικά η παραγωγικότητα του δημοσίου; Θα
βγάλουμε περισσότερα και καλύτερα αγροτικά προϊόντα; Θα γεμίσουμε
βιομηχανίες και βιοτεχνίες; Ή θα γεμίσουμε με χαρτιά και σφραγίδες επί
σφραγίδων;
Δημιουργούνται πολλά ερωτήματα και αμφιβολίες, παρ' όλη την στήριξη που απολαμβάνει η νέα Κυβέρνηση, που είναι αριστεροδεξιά.
Η
στήριξη μάλλον προέρχεται από το ότι η Αριστερά έχει επίγνωση του τι
είναι το 4% να γίνεται σε μια νύχτα πρώτο κόμμα και θαρραλέα συνέπραξε
με ένα δεξιό κόμμα αφήνοντάς του το Στράτευμα και την Προεδρία, όπως
επίσης τις σχέσεις ΝΑΤΟ και Αμερικής και τα παρόμοια. Αυτή η κίνηση σε
μια χώρα ακόμη διχασμένη από τον Εμφύλιο, είναι κίνηση εθνικής ενότητας,
κίνηση στα μεγάλα συν του Πρωθυπουργού, δηλαδή ενός νέου παιδιού. "Η
κοινωνία μας πρώτα, η χώρα μας πρώτα" πιστεύω ότι δίνει αυτή την πολύ
μεγάλη στήριξη ακόμη και αντιπάλων.
Έρρωσθε,
Βασίλης Γκάτσος