Καλλιεργημένης ήδη και όχι απλά καλλιεργήσιμης.
Γράφει ο Βασίλης Γκάτσος
Διαβάζω ότι στη Μαντινεία πουλήθηκε μεγάλος σύγχρονος αμπελώνας, παραγωγικότατος βέβαια, περίπου 1200 ευρώ το στρέμμα. Αν πάτε στον κάμπο της Θεσσαλίας θα βρείτε χωράφια με 300 ευρώ το στρέμμα. Εκεί δεν υπάρχει ενδιαφέρον για εξοχικό ή κάτι άλλο. μόνο η καλλιέργεια και η απόδοση καθορίζουν τιμές.
Διαβάζω ότι στη Μαντινεία πουλήθηκε μεγάλος σύγχρονος αμπελώνας, παραγωγικότατος βέβαια, περίπου 1200 ευρώ το στρέμμα. Αν πάτε στον κάμπο της Θεσσαλίας θα βρείτε χωράφια με 300 ευρώ το στρέμμα. Εκεί δεν υπάρχει ενδιαφέρον για εξοχικό ή κάτι άλλο. μόνο η καλλιέργεια και η απόδοση καθορίζουν τιμές.
Ένας αγρότης
σκέπτεται όπως ο κάθε λογικός άνθρωπος: Αν πάρω αυτό το κτήμα και δώσω
30000 ευρώ να μπορέσω να το αποσβέσω σε 7 χρόνια από την αξία της
παραγωγής του μείον τα έξοδα, άντε και μέρος της εργασίας μου απλήρωτης.
Δεν
θα διέφερε η σκέψη και στην περίπτωση της Ερμιονίδας. Έτσι θα γινόταν
αναδασμός, ενοποιήσεις κτημάτων, κ.λ.π. Εδώ όμως το ενδιαφέρον είναι για
πώληση ως αγροτεμάχιο για εξοχικό και βίλα. Και έτσι ξεκινάμε από
τρελές τιμές που φτάνουν πολλές χιλιάδες ευρώ το στρέμμα έως τα 2000
ευρώ εκεί που η γη εκ των πραγμάτων προσφέρεται μόνον για καλλιέργεια
και απουσιάζει η προοπτική εξοχικού.
Επειδή
μέχρι πρότινος οι τιμές των αγροτεμαχίων μόνον τον ανήφορο γνώριζαν,
ακινητοποιήθηκε ο αγροτικός κόσμος προσβλέποντας στην πώληση και όχι
στην καλλιέργεια.
Πάρα πολλοί (αν ήσαν συνετοί) κέρδισαν. Επένδυσαν σωστά τα χρήματά τους.
Πάρα πολλοί μη συνετοί έχασαν... παρόλο που κέρδισαν. Επένδυσαν άστοχα ή κατανάλωσαν υπερβολικά.
Με αυτό το οικονομικό πρότυπο τι κέρδισε η οικονομία της Ερμιονίδας;
Αν
με φράγματα και Ανάβαλο και διανομή νερού και συνεταιρισμούς και
αγροτικές εταιρείες είχαμε σήμερα έναν παραγωγικότατο αγροτικό και
κτηνοτροφικό τομέα τι θα είχαμε κερδίσει;
Σημείωση:
Οι πραγματικές επενδύσεις στον τουρισμό, δηλαδή ξενοδοχεία,
ενοικιαζόμενα δωμάτια, καταστήματα θα υπήρχαν και στην δεύτερη
περίπτωση, γιατί η πολιτεία αποχαρακτηρίζει γη για τέτοιες σοβαρές
επενδύσεις. Αλλά και εξοχικά και βίλες θα υπήρχαν, όμως σε υπάρχοντες
οικισμούς με επέκταση σχεδίων η σε νέους όχι μόνον προερχόμενους από
ιδιωτικά κτήματα αλλά και δημόσια γη. Δηλαδή τι είναι προτιμότερο: Να
κτίζονται εξοχικά στους παραλιακούς κάμπους η το Δημόσιο να είχε δώσει
για ίδρυση τουριστικών οικισμών εξοχικής κατοικίας τις άχρηστες γεωργικά
και κτηνοτροφικά πλαγιές του Διδύμου όρους από Σαλάντι μέχρι Ίρια, ή
όλο το Κρόθι, τις πλαγιές των Αδερών κ.λ.π.;
Και
κάτι των προγόνων μας τον αρχαίων: Άμα σταματήσει η γη να παράγει πάνε
περίπατο και όλα τα άλλα επαγγέλματα και όλες οι τέχνες, πάνε και οι
μεταφορές και όλα. Διά τούτο και Πρωτογενής Τομέας.
Έρρωσθε,
Βασίλης Γκάτσος