Θα μπορούσε να είναι και όνομα ..... Παράταξης.
Γράφει ο Βασίλης Γκάτσος
Δηλαδή μιας Παράταξης που θα αναγνώριζε τις δυσκολίες διοίκησης που παρουσιάζει η Ερμιονίδα.
Ο Πόρος, η Ύδρα και οι Σπέτσες είναι ένας οικισμός, ένας κοινός
ενιαίος χώρος. Έτσι έχουμε τους Ποριώτες, Υδραίους, Σπετσιώτες, δηλαδή
την αυτονόητη κοινοτική υπόστασή τους. Η διάσταση είναι ουσιαστικά
πολιτική, δηλαδή οι Παρατάξεις που φιλοδοξούν να διοικήσουν τον Δήμο.
Αυτό δεν συμβαίνει στην Ερμιονίδα. Η έννοια
Ερμιονιδεύς, είναι κενή περιεχομένου, που σημαίνει ότι αναζητεί το
περιεχόμενό της. Άλλωστε Ερμιονίδα σημαίνει μια περιοχή με κέντρο την
Ερμιόνη, όπως Αργολίδα με κέντρο το Άργος. Έχουμε να κάνουμε με 8
σημαντικούς οικισμούς - κοινότητες και δύο μικρούς, και γύρω τους
εκτάσεις με ποικίλα συμφέροντα. Χρόνια αυτοδιοικούντο και φρόντιζαν την
κοινότητά τους. Ξαφνικά έρχεται ο Καλλικράτης και τους λέει ότι δεν
διοικείτε πλέον τον οικισμό και τον ζωτικό σας χώρο. Η Διοίκηση γίνεται
κεντρική, της Ερμιονίδας, και το μόνο που σας απομένει είναι να
προτείνεται σε αυτή τη Διοίκηση η οποία θα αξιολογεί τις προτάσεις σας.
Τώρα είσαστε όλοι Ερμιονιδείς, δεν υπάρχουν Κρανιδιώτες, Ερμιονίτες,
Φουρνιώτες κ.λ.π. Ο Δήμος Ερμιονίδας ως τέτοιους σας εννοεί και θα
πράττει για το κοινό σας συμφέρον το επαρχιακό.
Ωραία στα λόγια και στους σχεδιασμούς.
Αλλά:
Τα απορρίμματα τα πετάξαμε στον Σταυρό, στο ζωτικό χώρο των Διδυμιωτών.
Το Μετόχι που είναι ζωτικός χώρος του Θερμησιού, θέλει να τον χειρίζεται ο Δήμος ως ζωτικό χώρο της Ερμιόνης.
Τα
νερά του Ράδου χειμμάρου κατά τους Διδυμιώτες είναι δικά τους, ακόμη
και αυτά που έρχονται από τη Τραχειά, και ως δικά τους τα θέλουν για τα
κτήματά τους.
Το ίδιο θα συμβεί, κατ' αναλογία με του Ρορού
χειμάρρου, και του Καταφυκιού. Αν γίνουν φράγματα στα χαμηλά, τότε το
Ηλιόκαστρο θα πει ότι είναι δικά του τα περισσότερα νερά και θα θέλει
δικά του φράγματα στα πιο ψηλά των χειμάρρων.
Τα βουνά θα είναι Διδυμιώτικα, Ηλιοκαστριώτικα και Θερμησιώτικα και μόνον οι κάτοικοί τους επιτρέπεται να τα χρησιμοποιούν.
Η
Θάλασσα θα είναι Θερμησίου, Ερμιόνης, Κοιλάδας, Πορτοχελίου, και μόνον
οι κάτοικοί της θα παίρνουν άδεια για να την εκμεταλλεύονται. Η ορεινή
Ερμιονίδα θα πληρώνει... θαλασσιάτικα.
Και επειδή το Κρανίδι δεν έχει θάλασσα, δεν
έχει χειμάρρους, δεν έχει βουνά, θα πει: Όλοι περνάτε από τα εδάφη μου
για να επικοινωνείτε και να εμπορεύεστε, Βάζω λοιπόν διόδια
και τελωνεία στα όριά μου. Και επειδή όλοι έχετε τα νερά σας, τον
Ανάβαλο είναι δίκαιο να τον χρησιμοποιεί μόνον η χερσόνησος Κρανιδίου
που έρχεται πρώτη στη δίψα και στο υφάλμυρο. Και θα απαγορεύσει σε μη
Κρανιδιώτες οικοδόμους να δουλεύουν στις οικοδομές της χερσονήσου
Κρανιδίου.
Και αμέσως θα πουν οι άλλοι: έτσι είσαστε; Να φτιάξεις τότε Δήμε Γυμνάσια και Λύκεια σε κάθε χωριό.
Με
τα επισημασμένα μονοπάτια θα γίνει το έλα να δεις: Ταμπέλες: Τώρα
εισέρχεσθε στη τάδε κοινότητα που έχει τη δική της σήμανση. Η κοινότητά
μας σας αποχαιρετά, και ακριβώς απέναντι η κοινότητά η επόμενη σαν
καλωσορίζει.
Όλοι αναγνωρίζουμε ότι η ερχόμενη 5ετία είναι η κρισιμότερη της Ερμιονίδας. Και δεν μπορεί να αναλωθεί σε εσωτερικές κοινοτικές κόντρες και αδιέξοδους τοπικισμούς.
Άρα πρώτιστο καθήκον της νέας Δημοτικής Αρχής είναι να διαβουλευθεί εξαντλητικά με τις τοπικές και δημοτικές κοινότητες για να σχεδιαστούν οι
κοινές προσπάθειες, οι κοινές λύσεις με ευρύτητα πνεύματος, με απαίτηση
φρόνησης απ' όλους, με δημιουργική συναίνεση, ώστε να αρχίζει να
κτίζεται το περιεχόμενο του Ερμιονιδέως. Όχι με αυτό τον
σκαιό τρόπο που ο Δήμος καλούσε την τοπική Κοινότητα Θερμησιού να
"υποβάλλει αρμοδίως" τα προτεινόμενα έργα για να τελειώνει ο δημοτικός
σχεδιασμός (τυπικά βέβαια, αφού παράς δεν υπήρχε ούτε μπορούσε να
βρεθεί). Εδώ θα αποδειχθεί και η συνεισφορά των νέων ανθρώπων που θα
εξαλείψει παλιές νοοτροπίες και αγκυλώσεις.
Έρρωσθε,
Βασίλης Γκάτσος