Σε αυτό το πρωτόγνωρο προεκλογικό σκηνικό, κατά την άποψη μου, κάποια στοιχεία
είναι αρκετά ενδιαφέροντα, θέλουν αρκετή ανάλυση και συζήτηση, αλλά δυστυχώς αυτή
την στιγμή είναι αδύνατον. Ίσως μετά τις εκλογές σε πιο γήινο και πραγματικό χρόνο
που πιθανόν η συζήτηση αυτή, αν συνεχιστεί και μετά τις εκλογές, θα προσφέρει.
Η υπερβολή τις πιο πολλές φορές ξεπερνά το μετρό. Τα πάντα για όλους. Θεμιτή η προσπάθεια για κάτι πιο μεγάλο, πιο δυνατό,
αλλά τόση υπερβολή πια; Υπερβολή για τις δυνατότητες του επικεφαλής, υπερβολή
για τον τέλειο χαρακτήρα του, για τον επαγγελματισμό του, για την συνέπεια του,
για τις γνώσεις του, για το ποσό καλό παιδί είναι και αλλά προτερήματα. Ίσως κάποιοι
υποψήφιοι αλλά και ψηφοφόροι δεν καταλαβαίνουν που οδηγούν τέτοια προσωποπαγή αρχηγικά
σχήματα. Ίσως μια επίσκεψη σε ένα δημοτικό συμβούλιο θα τους έκανε σοφότερους. Θα έβλεπαν με τα ίδια τους τα μάτια που οδηγούν
οι στείρες και χωρίς καμία αρχή προσωπικές αντιπαραθέσεις για όλα τα δημοτικά θέματα,
από ένα μικρό σκαλοπάτι, μέχρι τα καυτά θέματα των σκουπιδιών στο Σταυρό, το αποχετευτικό,
το τεράστιο πρόβλημα του νερού, την υποβάθμιση του περιβάλλοντος, την υποβάθμιση
των υπηρεσιών για τους πολίτες, το κλείσιμο των παράλιων κλπ. Θέματα που χρειάζονται
πλατιά συναίνεση, αλλά κυρίως ξεκάθαρες θέσεις από όλους και ανοικτές δημοκρατικές
διαδικασίες.
Υπερβολή είναι τα προτεινόμενα έργα
που με τόση ευκολία και αφειδώς γράφονται στα προγράμματα (γήπεδα, στάδια, σχολεία,
νεκροταφεία, επενδύσεις) όταν ξέρουμε ότι η οικονομική πραγματικότητα προς τους
δήμους είναι κατά 60% μειωμένη από όλους τους οικονομικούς πόρους της κεντρικής
εξουσίας λόγω της μνημονιακής πολιτικής που ακολουθεί η κυβέρνηση. Νομίζω πως χρειάζεται
λίγη αυτοσυγκράτηση, ζούμε πολλά χρόνια στον ίδιο τόπο και γνωριζόμαστε όλοι.
Και σε αυτόν τον τομέα χρειάζεται αποφασιστικότητα και διεκδίκηση σε αυτά που ανήκουν
στους πολίτες του δήμου μας, ανεξάρτητα από το ποια θέση θα έχει στον δήμο η κάθε
παράταξη.
Υπερβολή που ξεπερνά τα όρια είναι ότι
όλοι δηλώνουν ανεξάρτητοι. Γιατί άραγε;
Οι παλιότερες κομματικές δόξες που πήγαν; Οι φωτογραφίες; Οι συναντήσεις; Οι χειραψίες,
οι συμμέτοχες στα όργανα του κάθε κόμματος, η παρέμβαση στο να εκλεγούν «οι δικοί
μας άνθρωποι» στους μηχανισμούς των κομμάτων;
Όλα αυτά ξεχνιούνται, κρύβονται; Μπορούμε να κρύψουμε το κομματικό
μας παρελθόν; με ένα σκοπό και στόχο, να κλέψουμε την ψήφο φωνάζοντας σε όλους
τους τόνους ότι είμαστε ανεξάρτητοι. Καλό το παραμύθι αλλά δυστυχώς, έχει δράκο
και εδώ ταιριάζει το παλιό τραγούδι του Δ. Σαββόπουλου «πως να κρυφτείς απ΄τα παιδιά
που έτσι και αλλιώς τα ξέρουν ΟΛΑ και ΟΛΟΥΣ μας».
Γιώργος Ν Λυμπερόπουλος Αγρότης
Μελος της ΡΙΚΕΡ-ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ
Υποψήφιος σύμβουλος στο Τοπικό Διαμέρισμα
Κρανιδίου