Από Ιχνηλάτες

Ποια χωριά σκοτώνονταν στην Ερμιονίδα το 1950 για το νερό ενός πηγαδιού;

Γράφει ο Βασίλης Γκάτσος

Στην περιοχή της Ερμιόνης είχαμε το Μεγαλοπήγαδο και τουλάχιστον 7 πηγάδια στους αγρούς σε δημόσια χρήση όλα. Πεντακάθαρα ήσαν, και όταν ποτίζαμε τα ζα βγάζαμε με την μπρακάτσα και ρίχναμε το νερό στη γούρνα να πιουν τα ζα, και όχι στη μπρακάτσα, ώστε αυτή να είναι πάντα καθαρή όταν πέφτει στο πηγάδι. Στον οικισμό της Ερμιόνης ελάχιστα σπίτια δεν είχαν στέρνα. Το πρόβλημα ήταν...
.... η μεταφορά του νερού, ούτε η ποσότητα, ούτε η ποιότητα. Στους κάμπους μας είχαμε τουλάχιστον 50 περιβόλια με μαγκανοπήγαδα και μηχανές. Η Κοινότητα είχε Πρόεδρο άμισθο, γραμματέα με ελάχιστο μισθό και τίποτε άλλο, όμως τα δημόσια πηγάδια ήταν πεντακάθαρα. Μετά είχαμε καλό νερό στις βρύσες της γειτονιάς, και μετά καλό νερό στα σπίτια μας, πάλι με Πρόεδρο άμισθο.

Από κει και πέρα θεωρήσαμε ως ανάπτυξη την κατασπατάληση των πόρων μας και πρώτα του νερού με τα γνωστά αποτελέσματα. Δεν είναι απλά τεχνικό το πρόβλημα, είναι πρόβλημα θέλησης της ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ και της Ερμιονίδας.

Βγάζαμε τα τελάρα με τα προϊόντα μας στο δρόμο και φεύγαμε. Μετά από ώρες περνούσε το φορτηγό και τα έπαιρνε για την Πρωτεύουσα. Ποτέ δεν χάθηκε, όχι τελάρο, αλλά ούτε ένα μανταρίνι! Ούτε μία ντομάτα!!

Τις τσάπες τις αφήναμε στα περιβόλια έξω, κάτω από τη κληματαριά, όπως και ένα σωρό άλλα πράγματα. Φεύγαμε και μπορεί ένα μήνα να μην είχαμε πάει στο περιβόλι. Ποτέ δεν χάθηκε τίποτα.

Οι ψαράδες μας άφηναν τα πάντα στα Μαντράκια. Ποτέ δεν χάθηκε τίποτα.

Ποιος κλείδωνε μάντρες;

Ρίξτε μια ματιά στα σπίτια των οικισμών μας το 1950, τότε που υποτίθεται ότι σκοτωνόμαστε για ένα πηγάδι. Μάστορες πιστοί στις βυζαντινές συνήθειες τα φτιάξανε, με σεβασμό στους βυζαντινούς νόμους και συνήθειες, να μην κλείνει το ένα σπίτι το άλλο, να υπάρχει αυλή κ.λ.π. Δείτε τα χάλια μας σήμερα.

Είχε ακόμη δύναμη ο βυζαντινός πολιτισμός, ήταν ακόμη ζωντανό το Κοινοτικό πνεύμα.

Πώς τότε Κοινότητες χωρίς υπαλλήλους, χωρίς μισθούς, είχαν τέτοια αποτελέσματα και σήμερα με στρατιά προσωπικού γίνεται το σώσε; Με έμμισθους, Δημάρχους, Αντιδημάρχους, τοπικούς Προέδρους, με μόνιμους δημοτικούς υπαλλήλους;

Σημείωση: Ξένισε η δυναμική παρουσία 60 περίπου εξοχικάριων του Δισκουρίων, μη μόνιμων ντόπιων δηλαδή, στο ΔΣ για να υποστηρίξουν το δίκαιο και νόμιμο αίτημά τους να μην ξανανοίξει η εκεί χωματερή. Υπάρχουν γύρω στα 3000 εξοχικά στην Ερμιονίδα και αν οι ιδιοκτήτες τους φέρουν στο Δήμο μας τα εκλογικά τους δικαιώματα, βγάζουν μόνιμα δικό τους Δήμαρχο. Πόσο μάλλον αν τα φέρουν και οι μη μόνιμοι ντόπιοι. Και την πίττα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο δεν γίνεται! Άντε τώρα να τους πείσεις, ότι αφού μένουν μόνιμα στην Πρωτεύουσα, είναι ..... δίκαιο, όταν επιστρέφουν, να μην αφήνουν ούτε τα απορρίμματα, ούτε τα λύματα στην Ερμιονίδα μας, αλλά να τα παίρνουν μαζί τους στην πρωτεύουσα. Μόνο τα ωραία λεφτά τους να αφήνουμε.

Έρρωσθε,

Βασίλης Γκάτσος