Το έθιμο του «Κλήδονα» αναβίωσε στην Ερμιόνη…
Ρεπορταζ - Επιμέλεια: Μίλτος Ιωαννίδης - eikonoskopio news
ΚΛΗΔΟΝΑΣ 2013:
Είναι ένα έθιμο που έχει τη δική του ξεχωριστή ιστορία στην Ερμιόνη. Και μπορεί οι καιροί να έχουν αλλάξει ωστόσο ο αγώνας για την διατήρηση των (ξεχωριστών) τοπικών μας παραδόσεων είναι διαρκής και συμβολίζει την ανάγκη η σκυτάλη της συνέχειας του πολιτισμού, των ηθών και εθίμων μας, να περνάει από γενιά σε γενιά. Μόνον έτσι θα παραμείνει «άσβεστη» η «φλόγα» της «κληρονομιάς» μας. Μόνον έτσι (παρά τις σημερινές δυσβάσταχτες οικονομικές δυσκολίες που αντιμετωπίζει το σύνολο της κοινωνίας), θα μπορούμε να αισιοδοξούμε για το μέλλον. Γιατί η παράδοση είναι το μέλλον. Και έχουμε όλοι χρέος αυτή την παράδοση, την τοπική και Ερμιονίτικη, να τη σεβαστούμε, να τη διατηρήσουμε και να την μάθουμε στις γενιές που έρχονται, προκειμένου να μη σβήσει ποτέ…
«Του Αϊ Γιάννη θα τανε θαρρώ…. »
Τότε που οι Ερμιονίτες, την παραμονή του Αϊ Γιαννιού, άναβαν φωτιές έξω από τα σπίτια τους και ο καθένας έριχνε σε αυτές από ένα αντικείμενο σχετικό με την δουλειά του.
Τότε που τα παιδιά ανταγωνίζονταν για το ποιος θα ανάψει την μεγαλύτερη φωτιά στις γειτονιές.
Τότε που στους Μώλους του λιμανιού της Ερμιόνης και των Μαντρακιών, το άναμμα της φωτιάς ήταν «μοναδικά φανταχτερό».
Μικρά και μεγάλα αγόρια αλλά και άνδρες, πηδούσαν τις φωτιές και έπεφταν στη θάλασσα. Έπειτα η βραδιά ολοκληρωνόταν με το σβήσιμο της φωτιάς.
Στην λαϊκή μνήμη έχει μείνει η φράση που λεγόταν μετά το σβήσιμο της φωτιάς απο στόμα σε στόμα :«το σκοτεινό πέπλο της νύχτας θα βοηθούσε να ακολουθήσουν γεγονότα….αλλόκοτα»!
«Κλειδώνουμε τον Κλήδονα με τα Αϊ Γιαννιού την χάρη»….
Η καθεμία έριχνε μέσα στο λαγήνι ένα προσωπικό της αντικείμενο, ένα ριζικάρι. Οι περισσότερες έριχναν ένα κλειδί, που θα ξεκλείδωνε την τύχη τους και θα τις φανέρωνε ένα σημάδι γι αυτόν που θα γινόταν ο σύντροφος της ζωής τους. Σκέπαζαν το κανάτι με ένα κόκκινο πανί και επέστρεφαν στα σπίτια τους περιμένοντας την επόμενη ημέρα το άνοιγμα του "Κλήδονα" που θα ξεδιάλυνε τα όνειρά τους.
Τότε ένα...
επτάχρονο αγόρι (που είχε εν ζωή πατέρα και μητέρα), έβαζε το δεξί του χέρι μέσα στο "αμίλητο" νερό. Η κάθε κοπέλα έλεγε ένα τετράστιχο σχετικό με τον έρωτα. Όταν τελείωνε το τραγούδι, το επτάχρονο αγόρι άνοιγε το χέρι του και φαινόταν ποιανής ήταν το ριζικάρι και αν ταίριαζε με τα σκιρτήματα της καρδιάς της. Έπειτα αφού ξεπλένονταν με το "αμίλητο" νερό (που το αγόρι έριχνε λίγο-λίγο στις χούφτες των κοριτσιών) ξεκίναγαν για τα σπίτια τους, περιμένοντας την επαλήθευση του χρησμού.
Η Γιορτή…
Στο «σήμερα» οι νεότερες γενιές μαθαίνουν αυτό το έθιμο χάρη
στην αναβίωσή του.Η δημοτική κοινότητα Ερμιόνης, συνεχίζει την πρωτοβουλία του αείμνηστου Αντώνιου Πάλλη, προκειμένου να διατηρηθεί το έθιμο.
Στην εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 23/06 και την παρακολούθησαν Ερμιονίτες και πολλοί επισκέπτες της περιοχής μας, είχαν την δική τους συμβολή πολλοί Ερμιονίτες με την εθελοντική τους εργασία.
Για μια ακόμη χρονιά τα παραδοσιακά επαγγέλματα της Ερμιόνης, είχαν την τιμητική τους όπως άλλωστε επιτάσσει και το έθιμο του Κλήδονα.
Χαρακτηριστικά αναφέρουμε ότι ο μικρός Έκτορας συνοδευόμενος από τον Παππού του, Ταξιάρχη Καισαρέα (τρίτης γενιάς σφουγγαρά), έριξε στη φωτιά ένα κομμάτι από το «σφουγγάρι» του.
Την εκδήλωση τίμησαν με την παρουσία τους μεταξύ άλλων οι: Γιάννης Κρητσωτάκης (πρόεδρος της δημοτικής κοινότητας Ερμιόνης), οι δυο αντιδήμαρχοι του δήμου Ερμιονίδας, ο πρόεδρος του ΔΛΤΕ κ. Μανώλης Φλωρής, ο πρόεδρος του Ν.Π. κοινωνικής πρόνοιας, αλληλεγγύης, πολιτισμού και παιδείας του δήμου Ερμιονίδας κ.. Νίκος Παππάς, ο Δήμαρχος του τέως δήμου Ερμιόνης κ. Ανάργυρος Λεμπέσης καθώς και δημοτικοί και κοινοτικοί σύμβουλοι.
