Και βέβαια υπάρχει

Η αυθεντική Ερμιονίδα

 Γράφει ο Βασίλης Γκάτσος

Και μπράβο στο Πρακτορείο που εκτός του να πηγαίνει εκδρομείς ντόπιους σε άλλα μέρη, σκέφτηκε να φέρει εκδρομείς στον τόπο μας. Και μπράβο στον κύριο Προκοπίου και τον κύριο Μπαϊρακτάρη που έπιασαν τα μηνύματα των καιρών.

Για πρώτη φορά βλέπουμε τουρίστες να τριγυρίζουν στο Κρανίδι. Μην ξεχνάμε ότι το παλιό Κρανίδι που βλέπει αμφιθεατρικά προς το λιμάνι της Κοιλάδας είναι αυθεντικό και πανέμορφο. Συγκρίνεται μόνον με τον οικισμό της Ύδρας (τηρουμένων των αναλογίων βέβαια, μη το πάρουμε και πάνω μας).

Η αυθεντική Ερμιονίδα είναι η ήρεμη, ηλιόλουστη και μυροβόλος Ερμιονίδα, η ιερή και μυρόβλυτος, ο τόπος που ο μπάτης και η μπουκαδούρα φυσούν με τον δικό τους τρόπο για κάθε όρμο χωριστά. Ο τόπος που συντελείται ο λόγος του μεγάλου καλλιτέχνη Γιάννη Κουνέλλη για τον άνθρωπο της Μεσογείου: «θέλεις να αγκαλιάσεις το κορμό μιας γέρικης ελιάς και να πεθάνεις στη σκιά της».

Αυτή που για να την δει και να την ψηλαφίσει ο ξένος πληρώνει στο ΑΜΑΝΖΟΕ χίλια Ευρώ τη μέρα.

Αυτή που όλα είναι από λίγο, να μην χορταίνεις ποτέ.

Και Ερμιονίδα χωρίς τα νησιά της είναι μισή Ερμιονίδα, όπως και η Τροιζηνία χωρίς τον Πόρο. Και η Ερμιονίδα είναι μισή χωρίς τη Σκάλα στο Μετόχι και την Κόστα........

........

Και αγροτουρισμός σημαίνει να μπορούν να γευματίσουν οι εκδρομείς σε οποιοδήποτε κτήμα που μπορεί να προσφέρει εξυπηρέτηση, να αγοράσουν κατ’ ευθείαν ό,τι τους φανεί καλό, να ξαπλώσουν κάτω από τις ανθισμένες πορτοκαλιές, να περπατήσουν αρχαία μονοπάτια και να ξαποστάσουν στα μικρά ταπεινά χωριουδάκια του τόπου μας.

Η αυθεντική Ερμιονίδα είναι εκτός της τυποποιημένης τουριστικής της πιάτσας, της κοσμοπολίτικης και πολύβουης, με τα τουριστικά αναλώσιμα δρώμενα.

Και τα διαμάντια της:

Μονή του Αυγού.

Μεγάλη Δολίνα Διδύμων.

Σπήλαιο Φράχθι.

Καταφύκι.

Μυλοστάσι και αλωνοτόπι Κρανιδίου.

Παλιό Κρανίδι.

Ταρσανάδες της Κοιλάδας.

Άγιος Αιμιλιανός.

Μονή Αγίων Αναργύρων.

Αρχαίος ελαιώνας κάμπου Αγίων Αναργύρων.

Βουλγαρέικα. (όχι μόνον τα κτίσματα, αλλά αν γέμιζε και πάλι η μεγάλη στέρνα με χρυσόψαρα, όπως τη ξέραμε παιδιά, αν κάτω από το δέντρα της μπορούσαν οι εκδρομείς να φάνε....).

Κάστρο (μακάρι και αναστηλωμένο) και λιμνοθάλασσα Θερμησίας.

Μπίστι Ερμιόνης.

Μονοπάτια πάνω στις Αδέρες.

Βυθισμένες πολιτείες στη Ντάρδιζα και στη Μαγγούλα Ερμιόνης.

Τα λαογραφικά μας Μουσεία.

Πέρασμα από τη Σκάλα Μετόχι στην Ύδρα.

Πέρασμα από τη Σκάλα Κόστας στις Σπέτσες.

Και άλλα μικρότερα, ίσως ασήμαντα, αλλά ομορφότερα.

Έρρωσθε,

Βασίλης Γκάτσος