''Η Ερμιονίδα των δύσκολων καιρών''

Εκποίηση

 Γράφει ο Βασίλης Γκάτσος

Τα λεξικά λένε ότι σημαίνει αναγκαστική πούληση συνήθως με δικαστική απόφαση.

Είναι λέξη καραμέλα για την περιοχή μας.

Εκποιήσαμε τη θάλασσα μας, τη γη μας, τα δάση μας, τα υπόγεια νερά μας, την αισθητική των οικισμών μας, κ.λ.π.

Και όταν ψάχνουμε για τις δικαστικές αποφάσεις, έχουμε την εύκολη απάντηση: Οι ανάγκες της ζωής. Άρα κανείς μας δεν έχει ευθύνη, ούτε ατομική, ούτε συλλογική.

Περίεργη η ζωή του τόπου μας, γιατί σε άλλους τόπους οι ανάγκες της ζωής βγάζουν...
.... αποφάσεις αξιοποίησης της θάλασσας μας, της γη μας, των δασών μας, των υπόγειων νερών μας, της αισθητικής των οικισμών μας, κ.λ.π.

Όπως στρώσαμε θα κοιμηθούμε και πρέπει να ξεστρώσουμε, να στρώσουμε αλλιώς για να κοιμηθούμε αλλιώτικα.

Πάνε οι τέντες του Εμίρη, γίνανε του κακομοίρη.

Πάει η δόξα του κρισκράφτ και η αγέρωχη μέση ηλικία που διέσχιζε πάνω κάτω με το σκι τις θάλασσές μας. Στις μάντρες, θα τα φάνε οι αράχνες.

Πάνε και οι τριπλές Αλβανίδες, μία για τους γέρους, μία στη κουζίνα, μία για σιγύρισμα. Παίρνουν τώρα αυτές Ελληνίδες.

Στη δόξα του πάλι το παγκάκι και το πεζούλι, η αυλή και η βεράντα των σπιτιών, το μικρό δροσερό κτημάτακι που απόμεινε.

Πάνε και οι ένδοξες μπετονιέρες της νύχτας που ρίχνανε τις πλάκες στα εξοχικά του λαού.

Πάει και αυτό το λεφούσι που αγέρωχα καβάλα στο ΙΧ του κατέβαινε να απολαύσει και να σκορπίσει τα λεφτά που από κάπου έρχονταν ακατάπαυστα.

Πάνε και οι συντάξεις και οι μισθοί, πάνε και οι αποταμιεύσεις, πάνε και οι δουλειές, πάνε και δεν ξαναγυρνάνε.

Θέματα για τις Αποκριές, γιατί χωρίς συλλογικό αυτοσαρκασμό, δεν έρχεται η επίγνωση.

Συμβολικό το ότι συμβαίνει στο μικρό μας τόπο με τα σκουπίδια. Γιατί στο τέλος αυτά μας μείνανε.

Έρρωσθε,

Βασίλης Γκάτσος