Ηλιοκάστρου φυσικά.
Γράφει ο Βασίλης Γκάτσος
Δηλαδή
όταν έρχονταν πλούσιοι με το ελικόπτερό τους στο γήπεδο του Ερμή και
έτρεχε πλήθος κόσμου μέσα στις σκόνες για την υποδοχή, το γήπεδο είχε
εξοπλισμό ελικοδρομίου;
Η εκεί προσγείωση έδειχνε την Ελλάδα της προόδου Αγαπητέ Αντιδήμαρχε;
Ελικόπτερο
που προσγειώνεται εκτός εγκεκριμένου ελικοδρομίου, ιδιωτικής ή δημόσιας
χρήσης, φυσικά και παρανομεί εκτός και αν κάνει αναγκαστική προσγείωση.
Για
να το δούμε όμως από επιχειρηματική πλευρά. Ελικοδρόμια υπάρχουν σχεδόν
σε όλες τις μεγάλες βίλες της περιοχής. Το ελικόπτερο είναι το κύριο
μεταφορικό μέσο
των πλουσίων προς τις βίλες τους. Με αφορμή αυτήν την προσγείωση για
παραλαβή των εξαίσιων ψητών κρεάτων Ηλιοκάστρου (νόμιζα ότι μόνον ο
κύριος Λεμπέσης τα γνώριζε και οι υπόλοιποι τα μάθαμε στις εξαίσια
γιορτή του κρασιού), μήπως η Τοπική Κοινότητα πρέπει
να κάνει έρευνα αγοράς και να δει τι ζήτηση υπάρχει από τις βίλες, ώστε
να φτιάξει ένα ελικοδρόμιο (τίποτα δεν είναι ως επένδυση), ώστε να
εγκατασταθεί ένα
delivery
εκλεκτών
προϊόντων του με πελάτη τις βίλες όλου του Αργοσαρωνικού; Δεν έχει μόνο
εκλεκτά κρέατα, αλλά και εκλεκτό λάδι και κρασί και χόρτα και ψωμί και
άλλα προϊόντα.
Και κοντά σε αυτά κολλάνε και τα προϊόντα Λουκαϊτίου και Διδύμων, αλλά
και τα φρεσκότατα και νοστιμότατα ψάρια μας. Άλλωστε ένα ελικοδρόμιο
πάντα χρειάζεται.
Ας
μην ξεχνάμε ότι οι επί του δρόμου πωλήσεις Τραχειάς είχαν αφορμή και
αφετηρία ένα μικρό μαγαζάκι όπου έκανε στάση το λεωφορείο και οι
επιβάτες παίρνανε λίγο
ψωμί και τυρί σε φέτες.
Για τα καλώδια του Φράχθι και όχι μόνον.
Αγαπητέ
Αντιδήμαρχε τα καλώδια αυτά δεν πάνε ρεύμα για να γίνονται οι εργασίες
αξιοποίησης του σπηλαίου γι’ αυτό και είναι τόσο χοντρά. Απλά από αυτά
παίρνουν
ρεύμα για τις εργασίες, όμως τα καλώδια αυτά είναι πρόχειρα και
επιφανειακά ριγμένα στα βράχια και φέρνουν ρεύμα από τη μεριά του παλιού
Νταμαριού για τον εξωτερικό φωτισμό του σπηλαίου. Τώρα, που τα έχω δει
αυτά που εσείς δεν έχετε δει; Έχω τη λόξα να πηγαίνω
στο σπήλαιο από μεριά Νταμαριού, από τα απότομα και όντως επικίνδυνα
βράχια.
Είναι
έργα της Ελλάδας των δανικών (ιστορική περίοδος ΠΑΣΟΚΝΔ), άρα της
‘προόδου και του πολιτισμού’ και όχι της κρίσεως. Κάποιοι στις τότε
Κοινότητες και στους
μετέπειτα Δήμους είχαν αποφασίσει τον φωτισμό των δολινών Διδύμων, του
σπηλαίου Φράχθι, και του κάστρου Θερμησίας, ακόμη και των βράχων στο
Κρόθι. Πίστευαν ότι ξοδεύοντας ένα σωρό χρήματα, φυσικά των δημοτών,
προέβαλαν τον τόπο, χωρίς ποτέ να μπορούν να μετρήσουν
αν αυτή η δαπάνη έφερνε και αποτέλεσμα. Μάλιστα δεν θυμάμαι ποτέ
Κοινοτάρχη ή Δήμαρχο να δημοσιοποιήσει την ετήσια δαπάνη φωτισμού
αξιοθέατων της περιοχής του. Το βέβαιο είναι ότι αυτή η δαπάνη ήταν των
δημοτών και όχι των άμεσα ωφελημένων από αυτήν την δαπάνη
– σπατάλη. Δεν ξέρω τι κέρδισαν τα Δίδυμα από τον φωτισμό των δολινών
του, πέραν της παρακάμψής τους και της ΧΑΔΑ του Σταυρού. Ούτε τι κέρδισε
το Θερμήσι από τα τόσα φώτα στη ρίζα του βράχου του κάστρου, γιατί το
κάστρο είναι ουσιαστικά ερείπιο. Το βέβαιο
είναι ότι ο διερχόμενος δεν καταλάβαινε ότι ήταν φωτισμένο μνημείο,
αλλά νόμιζε ότι έχει εκδηλωθεί πυρκαγιά και ήταν έτοιμος να πάρει την
πυροσβεστική.
Θα
πληρώσουν και για τρίτη φορά οι δημότες το καλώδιο του Φράχθι; Έχετε
σκεφθεί την πιθανότητα, όταν τελειώσουν τα έργα αξιοποίησης του Φράχθι
μίαν ωραία πρωία
να έχει εξαφανιστεί όλη ή εγκατάσταση;
Έρρωσθε,
Βασίλης Γκάτσος