Το
πράσινο
κράτος και το ενδιάμεσο μπλε
πρέπει να γίνουν παρελθόν χωρίς να είναι λύση το κόκκινο.
Λυπηρό που αυτό θα μας το επιβάλλουν οι ξένοι. Από μόνοι μας πρέπει να
λύσουμε τον γρίφο μέσα στη μεγάλη οικογένεια της Ευρώπης.
«Τελικά
ο Δήμαρχος αναγκάστηκε να απευθυνθεί στην οικογένεια Λιβανού που
αποκρίθηκε
άμεσα. Σήμερα ξεκίνησαν οι εργασίες επισκευής με συνεργείο της
εταιρείας Λιβανού και τουλάχιστον όσον αφορά τη θέρμανση θα ολοκληρωθούν
σύντομα.
Το ίδιο είχε κάνει ο Δήμαρχος και για την επισκευή του ασθενοφόρου που είχε δωρίσει
στο Κ.Υ. ο αείμνηστος Κώστας Δημότσης-Έλληνας με άλλο χορηγό και το ασθενοφόρο εδώ και καιρό είναι στη χρήση του Κ.Υ.
Δυστυχώς φαίνεται ότι αυτό το κράτος έχει διαλυθεί πλέον και ''δεν λέει να συνέλθει''.»
( Απόσπασμα από το κείμενο το υπογεγραμμένο από τον Αγαπητό Αντιδήμαρχο).
Προφανώς εκφράζει την Παράταξη της πλειοψηφίας «Προοδευτική Πατριωτική Συμπαράταξη Ερμιόνης», που όμως είναι
Συμπαράταξη και όχι Παράταξη. Εδώ έχουμε συμπαράταξη πολιτών(;), παρατάξεων(;), συλλόγων(;). Προφανώς όλα μαζί, ενώ στην αντιπολίτευση έχουμε
συνεργασία των ομοίων και όποιος κατάλαβε, κατάλαβε. Κενές λέξεις.
Δια του παραπάνω ο Αγαπητός Αντιδήμαρχος αποφαίνεται ότι...
.... αυτό το κράτος, το κράτος μας, όχι απλώς τα έχει
παίξει αλλά και έχει διαλυθεί. Από μόνο του αποκλείεται.
Ο
Μαρξ είπε ότι στο στάδιο του σοσιαλισμού το κράτος είναι αναγκαίο, ενώ
με το πέρασμα στον κομουνισμό το
κράτος μαραίνεται (από μόνο του) γιατί δεν το επιβάλει πια η ιστορική
αναγκαιότητα. Στο στάδιο του σοσιαλισμού ο καθένας απολαμβάνει σύμφωνα
με την εργασία του, άρα χρειάζεται κράτος (επιβολή δια της ισχύος) για
να σε βάλει να δουλέψεις και να σε αμείψει δίκαια
κατά την εργασία σου. Ενώ στο στάδιο του κομουνισμού ο καθένας
απολαμβάνει σύμφωνα με τις ανάγκες του, γιατί πλέον έχει διαπαιδαγωγηθεί
ο νέος άνθρωπος και οι νέες σχέσεις παραγωγής έχουν πλημμυρίσει τη γη
με αγαθά που μπορείς να επιλέγεις κατά τις ανάγκες
σου και όχι πλέον κατά την εργασία σου.
Άρα
κατά τον Αγαπητό Αντιδήμαρχο βρισκόμαστε στο δεύτερο στάδιο, έχουμε
τόσα χρόνια διαπαιδαγωγηθεί, το κράτος
έχει διαλυθεί, μέχρι το 2008 είμαστε πλημμύρα στα αγαθά και ο καθένας
έπαιρνε κατά τις ανάγκες του. Και φτάσαμε εδώ που φτάσαμε. Αλίμονο αν
συνέλθει το κράτος στην προτέρα κατάσταση και έχουμε μία από τα ίδια.
Έτσι
και ο Δήμαρχος μας, μετά την ιστορική φωτογραφία των στελεχών
(συντρόφων) της τοπικής οργάνωσης του ΠΑΣΟΚ,
ως εκπρόσωπος και της Πατριωτικής Συμπαράταξης καταφεύγει στη γνωστή
οικογένεια για τις επισκευή των αθλίων υδραυλικών και αποχετευτικών
δικτύων του κτηρίου του ΕΣΥ, όπως είχε κάνει και πριν με το ασθενοφόρο
που ήταν και αυτό δωρεά δημότη.
Ενθαρρυντικό
σημάδι και για τον Δήμαρχο και για τον Αγαπητό Αντιδήμαρχο. Αρχίζουν
και προσγειώνονται στην
πραγματικότητα, στην οποία προ πολλού είχε προσγειωθεί ο δήμος Ερμιόνης
γι’ αυτό και έχει σήμερα ένα εξαιρετικό κλειστό γήπεδο μπάσκετ που
είναι η βάση άθλησης αγοριών και κοριτσιών και όχι μόνο. Γιατί αν ένας
τομέας πήγε πολύ καλά όλα αυτά τα χρόνια, ήταν
ο Αθλητισμός σε όλα τα επίπεδα, και το ενθαρρυντικό ήταν ότι αυτό
συνετελέσθη από τη νέα γενιά τόσο στην άθληση, όσο και στην διοίκηση.
Πολιτική είναι η πραγματοποίηση του εκάστοτε εφικτού, και η πραγματικότητα της Ερμιονίδας είναι πλέον....
τρία πράγματα.
Μία Ερμιονίδα των πολύ πλουσίων, μία των εξοχικών και μία των μονίμων κατοίκων.
Η πραγματικότητα επιβάλει το εφικτό : τρία σε ένα, όπως στα σαμπουάν μαλλιών. Αυτές οι τρεις Ερμιονίδες να
γίνουν μία: Η ΕΡΜΙΟΝΙΔΑ.
Και αφού γίνει μία να ενοποιηθεί ο χώρος μας, Η ΕΡΜΙΟΝΙΔΑ ΚΑΙ ΤΑ ΝΗΣΙΑ ΤΗΣ = Τα ΝΗΣΙΑ ΚΑΙ Η ΕΡΜΙΟΝΙΔΑ ΤΟΥΣ.
Αυτή η ενότητα απαιτεί και την πολιτική ενότητα: Δύο σε ΕΝΑ, τη στιγμή μάλιστα που οι διαφορές είναι δυσδιάκριτες.
Έρρωσθε,
Βασίλης Γκάτσος