'' Θέλουμε δεν θέλουμε, είναι όμως εκεί. ''

Σχετικά με τη δεματοποιημένη βλακεία του Σταυρού και τις ασθένειες Διδύμων.

Γράφει ο Βασίλης Γκάτσος

Αυτό είναι σήμερα, αυτό έγινε και αυτό έχουμε σήμερα. Κανένας Αντιδήμαρχος δεν μπορεί να το χειριστεί. Δύο πράγματα του μένουν. Η παραίτηση. Αν δεν παραιτηθεί δεν μπορεί να πάρει πάνω του την ευθύνη απόθεσης απορριμμάτων σε αυτόν τον χώρο, παρά μόνο με εισαγγελική παραγγελία. Και κανένας εισαγγελέας δεν μπορεί να πει ανοίχτε παλιές ή νεές χωματερές αλλού, ούτε πηγαίντετα στο ΧΥΤΥ Φυλής, ούτε κρατάτε τα σκουπίδια στο σπίτι σας. Δεν μπορεί να παρανομήσει. Το μόνο που του μένει είναι να συνεχιστεί μια κατάσταση λόγω δημοσίου συμφέροντος. Απ’ ό,τι ξέρω.

Οι Διδυμιώτες βέβαια ως αμέσως θιγόμενοι μπορεί να κάνουν οποιαδήποτε δυναμική ενέργεια μέσα βέβαια στα πλαίσια της δημοκρατίας και των νόμων, και να μην περιμένουν τίποτε από τους άλλους. Και οι Ερμιονίτες μόνοι τους ξεβρώμισαν τα λιμάνια τους. Και πάλι βέβαια το λόγο θα....
..... τον έχει ο εισαγγελέας, και πάλι λύση δεν μπορεί να δοθεί, εκτός και αν κάποιος που έχει κάποιο ΧΥΤΑ ή ΧΥΤΥ τα δεχθεί, αν του τα μεταφέρουν βέβαια εκεί δωρεάν. Δυστυχώς.

Όσο για τις ασθένειες και τους καρκίνους για τους οποίους ανησυχεί το χωριό των Διδύμων, οι γιατροί ας πουν αν σχετίζονται με την νέα χωματερή, όπου ακόμη δεν έχει πιάσει φωτιά. Δηλαδή αν η απόθεση αστικών απορριμμάτων σε τέτοια απόσταση από το χωριό είναι αιτία αυτών των ασθενειών. Τουλάχιστον στην Ερμιόνη που είχαμε πολύ κοντά τον ΧΑΔΑ και με δύο τρεις φωτιές το χρόνο, και παραπέρα και τον όμοιο ΧΑΔΑ Κρανιδίου, δεν έγινε κάποιος ανάλογος συσχετισμός.

Το βέβαιο είναι ότι η σημερινή καλλιέργεια, δεν έχει καμιά σχέση με αυτή των παππούδων μας. Τα θερμοκήπια λουλουδιών στον κάμπο της Λεσιάς και όχι μόνον κατέστρεψαν την υγεία των καλλιεργητών. Αν καθολικά οι κάτοικοι των Διδύμων ανησυχούν, από τα πρώτα που πρέπει να ελέγξουν είναι, το νερό που πίνουν, τα τρόφιμα που αυτοκαταναλώνουν, τα υλικά που χρησιμοποιούν και έρχονται καθημερινά σε επαφή, και κυρίως τον αέρα που αναπνέουν τόσο στο σπίτι όσο και στα κτήματα, δεδομένου ότι ζουν σε μια γούβα που  οι συνθήκες μοιάζουν με αυτές του θερμοκηπίου πολλές μέρες το χρόνο. Φυσικά τα τζάκια και οι καύσεις κάθε μορφής ξύλων δεν είναι καθόλου μα καθόλου αθώες. Το αντίθετο. Έτσι ήταν και τα παλιά τα χρόνια, όμως οι ασθένειες που προκαλούν παρουσιάζονται συνήθως μετά από χρόνια. Παλιά ο αγρότης των 50 χρονών λογιζόταν ως γέρος. Σήμερα πάει για τα ενενήντα και οι ασθένειες αυτές τον βρίσκουν εν ζωή. Είναι πολύ λεπτό το θέμα.

Έρρωσθε,

Βασίλης Γκάτσος