Γράφει ο Βασίλης Γκάτσος
«Έχοντας
βαθιά δημοκρατική συνείδηση δεν θα επιτρέψουμε σε κανέναν να
υποκαταστήσει και να φθείρει τους ΟΤΑ και τους θεσμούς που οργανώνουν
και εκφράζουν τους πολίτες, με συγκεντρώσεις ολιγομελείς που έχουν σαν
στόχο να παραπλανήσουν και να συσκοτίσουν ξεκάθαρες πολιτικές
και θέσεις των δημοτικών οργάνων και του Δήμαρχού μας. Είναι αδιανόητο
και άκρως αντιδημοκρατικό συγκεντρώσεις των 50 και 60 ατόμων να θέλουν
να δεσμεύσουν τον Δήμαρχο και τις σχεδόν ομόφωνες αποφάσεις του
Δημοτικού Συμβουλίου που εκφράζουν περίπου 15.000
πολίτες.»
Με αφορμή το ως άνω απόσπασμα εκ της παρατάξεως της πλειοψηφίας του Δήμου σχετικά με το κείμενο
που προέκυψε από την συνδιάσκεψη (έτσι λέγεται και όχι διαβούλευση) της ΠΑΠΟΕΡ και του ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΡΙΟΥ ΠΟΛΙΤΩΝ επαναλαμβάνω:
Έκθεση
και μάλιστα γενικότατων
ιδεών ήτανε και κρίμα το χαρτί. Για μένα φυσικά
που το διαβάζω,
έτσι έδοξε. Για άλλους άλλα. Όσο για τους 60 που το ενέκριναν θεωρώντας
το ως σημαντική παρέμβαση στη ζωή μας, έτσι είναι αν έτσι το νομίζουνε.
Αλλά
να καλούν τον Δήμαρχο και την αιρετή δομή του Δήμου να παραστούν όχι ως
ακροατές ή ομιλητές,
αλλά για να δεσμευθούν (!!!) στην απόφαση των 60 + κάτι, είναι «άνω
ποταμών», δηλαδή, σε πολιτικό επίπεδο, ύβρις, παρόμοια με την κάθε τόσο
απαίτηση κάθε γκρουπούσκουλου και κάθε πικραμένου που κάνει πεζό λόγο
δωρεάν στην μπλοκόσφαιρα να δεσμευτεί ο Δήμαρχος,
το ΔΣ και ο κάθε αιρετός στις όποιες φαντασιώσεις και ονειρώξεις του.
Και ένας σύλλογος είναι το ίδιο ως προς αυτήν την απαίτηση,
πολλαπλασιασμένο επί τον αριθμό των ολίγων μελών του. Ο Δήμαρχος και το
ΔΣ δεσμεύονται στους πολίτες, στους ψηφοφόρους, στις παρατάξεις,
στα προγράμματά τους. είναι εκλεγμένοι ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΟΙ ΜΑΣ, δυστυχώς μη
ανακλητοί, αλλά αντιπρόσωποι.
Ο
κατεξοχήν δημοκρατικός θεσμός, η τοπική αυτοδιοίκηση προσπερνά τέτοιες
συμπεριφορές πολιτών,
όπως και η εκκλησία προσπερνά παρόμοιες συμπεριφορές πιστών. Οι θεσμοί
αυτοί του γένους μας μπορεί να μας ρίξουν στα τάρταρα, μπορεί να μας
πάνε στα ύψη. Και στις δύο περιπτώσεις, και στις ενδιάμεσες παραμένουν
θεσμοί μας. Είναι ο τρόπος μας, είναι η σχέση
μας, Έξω από αυτούς είμαστε κάτι άλλο και όχι αυτό που είμαστε.
Αλλά ας πάμε και στο δια ταύτα. Παρακάτω (στην τύχη, γιατί όλα όμοια είναι), ένα από τα άρθρα,
το άρθρο 7, του κειμένου της ΠΑΠΟΕΡ και του ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΡΙΟΥ ΠΟΛΙΤΩΝ:
«Κατάργηση
διατάξεων νόμων και νομοθετικών ρυθμίσεων που αντικρούονται μεταξύ
τους, καθώς εκπορεύτηκαν από διαφορετικά υπουργεία, με αποτέλεσμα να
καταστρατηγούνται ακόμη και βασικές έννοιες προστασίας του περιβάλλοντος
και της δημόσιας υγείας».
Ας
πούμε ότι ο Δήμαρχος καθόταν με τους συμβούλους του σε μια άκρη και
δεσμευόταν σε αυτό το άρθρο, δηλαδή δέσμευε
τους πολίτες που τον ψήφισαν σε αυτό το άρθρο. Ε, και τι έγινε; Ποιο το
πρακτικό αποτέλεσμα; Τι θα έκανε την άλλη μέρα; Θα άφηνε τα καθήκοντά
του για να τρέχει στα υπουργεία να βρει τους νόμους που αντικρούονται
μεταξύ τους; Θα έκανε ένα κατάλογο βασικών εννοιών
προστασίας του περιβάλλοντος και της δημόσιας υγείας και θα εξέταζε
έναν έναν τους νόμους αν καταστρατηγούν τις έννοιες; Και την άλλη μέρα
τι θα έκανε;
Γελοιότητες, γιατί το «έκθεση ιδεών» θα αντιληφθήκατε ότι είναι κατ’ ευφημισμόν.
Σημείωση:
Παραμένει βέβαια
αναπάντητο από την ΠΑΠΟΕΡ, που ήθελε και να δεσμεύσει όλο το
Ερμιονιδιστάν, το ποσοστό συμμετοχής της στην σύνταξη του κειμένου. Σε
μία συνδιάσκεψη μπορεί να βγει ένα κείμενο, αλλά δεν βγαίνουν 60 + κάτι
μολύβια και αρχίζουν και γράφουν και σβήνουν, γιατί
ακόμη θα γράφουν και θα σβήνουν. Ορίζεται μια ομάδα, γράφει το κείμενο
και το προτείνει για έγκριση στους 60 + κάτι. Συνήθως γίνονται μικρές
τροποποιήσεις, όταν η συνδιάσκεψη είναι ομαλή. Ποίοι είναι οι
συγγραφείς; Όχι ότι νοιάζει και κανέναν, αλλά έτσι, μιας
και πήρε διάσταση το θέμα. Γιατί η έκθεση ιδεών το μόνο που δεν θυμίζει
είναι πεζό λόγο ΠΑΠΟΕΡ.
Έρρωσθε,
Βασίλης Γκάτσος