Όπως
στη φυσική υπάρχει η αδράνεια έτσι και στην κοινωνία. Αλλιώς θα
αποφασίζαμε κάτι και το επόμενο λεπτό θα αποφασίζαμε με την ίδια
ευχέρεια το αντίθετό του.
Θα είχαμε συνεχώς την αλλαγή της αλλαγής και αυτό δεν είναι φυσική
επιλογή. Όποιος μπει στον πειρασμό της συνεχούς αλλαγής δεν θα
επιβιώσει.
Οι
ΧΑΔΑ της Ερμιονίδας έκλεισαν οριστικά και αμετάκλητα. Δεν υπάρχει νόμος
που.......
....... να επιτρέπει τη δημιουργία νέων ΧΑΔΑ για κανένα λόγο. Αν ο Δήμαρχος
και ο Αρμόδιος
Αντιδήμαρχος πάνε και πετάξουν τα σκουπίδια τους οπουδήποτε, θα
συλληφθούν αμέσως και θα καταδικαστούν. Άρα δεν υπάρχει περίπτωση να
γίνει κάτι τέτοιο, είτε αυτό το βλέπουν μερικοί ηθικό ή όχι.
Ο
χώρος δεματοποίησης του Σταυρού υπάρχει σήμερα με τον τρόπο που υπάρχει
και είναι δημιούργημα της Περιφέρειας με την σύμφωνη γνώμη του τέως
Δήμου Κρανιδίου.
Υπάρχουν τα έγγραφα αναρτημένα και πολλά έχουν γραφτεί.
Από
την στιγμή αυτή που ο χώρος αυτός έχει ΜΠΕ και ΑΕΠΟ λειτουργεί
κανονικά. Δεν μπορεί να κλείσει από μόνος του. Για να κλείσει πρέπει με
νόμιμο τρόπο να ανακληθεί
η άδεια λειτουργίας του. Αυτό είναι δύσκολο. Έρχεται, ας πούμε, ο
έλεγχος περιβάλλοντος και διαπιστώνει πλήθος παραβάσεων. Το μόνο που
μπορεί να κάνει είναι να εισηγηθεί την επιβολή προστίμων για κάθε μία μη
συμμόρφωση με την ΑΕΠΟ και την ΜΠΕ. Αν η αρμοδία
αρχή, μετά από επανειλημμένους ελέγχους και πρόστιμα δεν αποφασίζει να
ανακαλέσει την άδεια λειτουργίας, οι θιγόμενοι και ιδιαίτερα οι άμεσα,
με νόμιμα μέσα προσπαθούν να πετύχουν την ανάκληση της άδειας
λειτουργίας, ή με νόμιμες κινητοποιήσεις. Όλα παίρνουν
χρόνο.
Ο
απλός πολίτης παραδίδει, χωρίς καμιά ενοχή, τα απορρίμματά του στον
δήμο και όχι στον δεματοποιητή, και ο δήμος νόμιμα μόνον στον
δεματοποιητή τα πηγαίνει.
Αυτή
είναι η πραγματικότητα, όσο άθλια και να είναι. Ωραία ακούγεται να
κρατήσει ο καθένας τα απορρίμματα του στο σπίτι του, αλλά απολαμβάνουμε
όλοι (φυσικά
και οι Διδυμιώτες) πλήθος αγαθών, όμως τα απορρίμματα της παραγωγής
αυτών των προϊόντων τα υφίστανται άλλοι και εμείς δεν ζητάμε να μας
φέρουν το μερίδιο που μας αναλογεί. Γνωρίζει ο Διδυμιώτης ότι το ρεύμα
που καταναλώνει τόσα χρόνια και το θεωρεί στοιχείο
πολιτισμού, ότι έχει αφήσει τους ρύπους του στη Μεγαλόπολη; Γνωρίζει
ότι χιλιάδες εργαζόμενοι της ΔΕΗ ζήσανε και ζούνε δίπλα σε αγωγούς και
κεραίες όλο το χρόνο εργασία τους για να έχουν το ρεύμα τους οι
Διδυμιώτες; Το τσιμέντο και τα σίδερα που κτίσανε τα
μοντέρνα σπίτια τους ξέρουνε πώς βγήκαν; Πόσοι δουλέψανε κάτω από τι
γη, μέσα σε σκόνες και φωτιές, μέσα σε ηλεκτρομαγνητικά πεδία;
Καταναλώνουν όλα αυτά τα αγαθά φυσικά χωρίς καμία ενοχή. Ας μην ζητάμε
λοιπόν από τους άλλους να υπερβούν τους εαυτούς τους
και τελικά την ανθρώπινη φύση.
Έχει
δημιουργηθεί και η αντίληψη ότι τα βουνά ανήκουν στα ορεινά χωριά.
Δηλαδή όλος ο όγκος των Διδύμων ανήκει στους Διδυμιώτες; Μα οι Άγριοι
Λιμένες όπου και
το ιχθυοτροφείο απέχει από τον οικισμό των Διδύμων όσο τα Δίδυμα από
την Ερμιόνη, ενώ τα Ίρια είναι ακριβώς δίπλα τους. Αν δηλαδή κάποιοι
έχουν άμεσο ενδιαφέρον και συνέπειες είναι οι Ιριώτες. Απλά υπάρχει
διοικητική μόνον διαίρεση. Αν τα σύνορα της Ερμιονίδας
ήταν κοντά στο χωριό Δίδυμα τι σχέση θα είχε το χωριό με τους Άγριους
Λιμένες; Και γιατί η Κοιλάδα που είναι ψαροχώρι χωρίς κτήματα και βουνά,
να μην θεωρεί τη θάλασσα μέχρι τους Άγριους Λιμένες δική της; Και γιατί
αφού τα ορεινά χωριά μας έχουν καλής ποιότητας
νερό να κάνουμε τα έξοδα να περάσει και από κει ο Ανάβαλος;
Αναπτύσσονται
νομίζω λογικές που δεν οδηγούν πουθενά. Φυσικά στην τοπική
μπλοκόσφαιρα, γιατί ο κόσμος ζει την καθημερινότητά του και ξέρει τι
κάνει. Και κάνει
και ορθά πράγματα και λάθος πράγματα. Αν ερχόμαστε από τα μπλοκ και
λέμε: Πώς το λένε αυτό; Αχλάδι. Και γιατί να μη το λένε μήλο; Και γιατί
να το λένε μήλο και όχι πεπόνι;......;......; Τότε μάλλον συνομιλούμε με
τους εαυτούς μας αλλάζοντας κάθε λίγο την αλλαγή
της αλλαγής.
Χωρίς πρόθεση να επανέλθω γιατί δεν βρίσκω το νόημα.
Έρρωσθε,
Βασίλης Γκάτσος