Και παρέδωσαν σε μας (αφού είμαι ψηφοφόρος του αγαπητού Αντιδημάρχου).
Γραφεί ο Βασίλης Γκάτσος
Η επί κυρίου Σφυρή διοίκηση του τέως δήμου Κρανιδίου
ΑΠΟΦΑΣΙΣΕ να κλείσει την χωματερή (περιβαλλοντική πληγή για τον δήμο του αλλά περισσότερο για τον τέως δήμο Ερμιόνης) στα Δισκούρια.
Επίσης ΑΠΟΦΑΣΙΣΕ να δεχθεί τη λύση του δεματοποιητή ως αναγκαίο κακό. Καλώς ή κακώς, αυτά ΑΠΟΦΑΣΙΣΕ.
Στη συνέχεια
ΕΠΡΑΞΕ. Έκλεισε την
χωματερή Δισκουριών και τη μικρή των Διδύμων και συνέβαλε στην
ικανοποιητική λειτουργία του δεματοποιητή. Παρέδωσε δε τον χώρο και τον
δεματοποιητή σε πολύ καλή λειτουργική κατάσταση.
Η
επί κυρίου ΛΕΜΠΕΣΗ διοίκηση του τέως δήμου Ερμιόνης ΑΠΟΦΑΣΙΣΕ να
κλείσει την χωματερή στο Κρόθι και τη μικρότερη στο Ηλιόκαστρο.
Στη συνέχεια ΕΠΡΑΞΕ. Έκλεισε τις εν λόγω χωματερές και πήγε τα σκουπίδα του τέως δήμου Ερμιόνης στον δεματοποιητή.
Έδοξε
λοιπόν τοις δήμοις και ΑΠΟΦΑΣΙΣΑΝ και ΕΠΡΑΞΑΝ, μόνο που στις επόμενες
Καλλικράτειες εκλογές έδοξε τοις ψηφοφόροις ότι δεν ήταν οι ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ
και οι ΠΡΑΞΕΙΣ
τους η ενδεδειγμένη λύση και έτσι με μικρή πλειοψηφία ψήφισαν εμάς που
προγραμματικά υποσχόμαστε ότι έχουμε την ικανότητα και τις δυνάμεις για
την ενδεδειγμένη περιβαλλοντική και οικονομική λύση. Και οι ψηφοφόροι
έκριναν ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ και ΠΡΑΞΕΙΣ και όχι επιστολές,
καταγγελίες, εξαγγελίες, διαβουλεύσεις, επισημάνσεις, παρακλήσεις, και
τα παρόμοια.
Και σε δύο χρόνια τι κάναμε;
Αυτό
το επιεικώς χαρακτηριζόμενο περιβαλλοντικό αίσχος του Σταυρού. Μια νέα
χωματερή που απλώνεται και πέραν του αδειοδοτημένου για δεματοποίηση
χώρου. ΑΠΟΦΑΣΗ
καμία, ΠΡΑΞΗ καμία. Η μόνη ΠΡΑΞΗ είναι η μεταφορά και ανεξέλεγκτη
απόθεση των απορριμμάτων του δήμου μας στο χώρο του δεματοποιητή... και
πέρα βρέχει. Η παραγωγή επιστολών, καταγγελιών, εξαγγελιών,
διαβουλεύσεων, επισημάνσεων, παρακλήσεων, και σχολικών, τάχατες
περισπούδαστων και προοδευτικών, εκθέσεων στην μπλοκόσφαιρα δεν είναι ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ,
δεν είναι ΠΡΑΞΕΙΣ, ως όφειλε να είναι το ίδιον των αιρετών.
Αλλά
και με δεδομένη πλέον την κατάσταση στον Σταυρό (δηλαδή ότι μέρα με τη
μέρα ο χώρος του δεματοποιητή γινόταν ο νέος ΧΑΔΑ της Ερμιονίδας), και
παρ’ όλες
τις επισημάνσεις, φωτογραφίσεις, βιντεοσκοπήσεις, αναλύσεις,
παρουσιάσεις, κ.λ.π. που έγιναν από την τοπική μπλοκόσφαιρα δεν πήραμε
καμιά ΑΠΟΦΑΣΗ δεν κάναμε καμιά ΠΡΑΞΗ τουλάχιστον να ελέγξουμε τις
επιπτώσεις στο περιβάλλον.
Καμία
ενέργεια, ώστε να εφαρμοστεί πλήρως ή να τροποποιηθεί η ΜΠΕ και η ΑΕΠΟ,
να ελεγχθεί ο χώρος δεματοποίησης από το σώμα των επιθεωρητών του
αρμοδίου υπουργείου.
Καμία
ενέργεια, ώστε να έρθουν στο φως οι διαδικασίες και τα έγγραφα
παράδοσης – παραλαβής των απορριμμάτων του δήμου μας στον χώρο του
δεματοποιητή.
Καμία
ενέργεια, ώστε να έρθουν στο φως όλες οι επιβαλλόμενες από την ΜΠΕ και
ΑΕΠΟ μετρήσεις και εγγραφές που αφορούν την όλη διαδικασία
δεματοποίησης.
Καμία
ενέργεια, ώστε να γίνουν σε λογική απόσταση από το χώρο αναλύσεις νερών
για να διαπιστωθεί η κατάσταση των υπογείων υδάτων.
Καμία
ενέργεια, ώστε να σταματήσει η μεταφορά των απορριμμάτων και να τεθεί,
στην ΠΡΑΞΗ και όχι στα λόγια η Περιφέρεια ευθέως απέναντι των ευθυνών
της και του
προβλήματος.
Μένουν
περίπου άλλα δύο χρόνια και αν η κατάσταση παραμείνει ως έχει, δηλαδή
μέρα με τη μέρα να γίνεται χειρότερη, τότε στις εκλογές οι μη ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ
και οι μη
ΠΡΑΞΕΙΣ είναι φυσικό και δίκαιο να επηρεάσουν το αποτέλεσμα.
Υπάρχει βέβαια και το: Η λύση είναι πέραν των δυνάμεων μας, είναι ευθύνη του κυρίου Τατούλη κ.λ.π.
Κατηγορηματικά όχι.
Μπορούσαμε
από την πρώτη μέρα να δρομολογήσουμε σε επαγγελματικό επίπεδο πλήρη
ανακύκλωση, οπότε θα ήταν αποτελεσματική και μακροχρόνια και η
εθελοντική προσφορά,
και να επιστρώναμε στεγανώς με κατάλληλα υλικά ένα κατάλληλο χώρο όπου
θα γινόταν υγειονομική ταφή των μη ανακυκλώσιμων υλικών με την χρήση
οικοδομικών μπαζιών (ΧΥΤΥ). Ο χώρος αυτός σε δύο μήνες θα ήταν έτοιμος.
Τα μέχρι τώρα χρήματα που οι δημότες έχουν πληρώσει
για την δεματοποιημένη βλακεία του Σταυρού επαρκούσαν και με το
παραπάνω. Η λύση αυτή σε λίγα χρόνια θα έδινε τη θέση της στην
κομποστοποίηση και δεν χρειαζότανε να ακολουθήσει ο δήμος τον
Περιφερειακό σχεδιασμό, διότι από μόνος του θα είχε εφαρμόσει το πλέον
αποδεκτό περιβαλλοντικά σχέδιο, της πλήρους αξιοποίησης των
απορριμμάτων.
Ή
μέσα σε αυτά τα λίγα χρόνια η Περιφέρεια θα είχε φτιάξει ένα εργοστάσιο
που θα δεχόταν τα απορρίμματά μας και εμείς αποφασίζαμε αν μας συμφέρει
οικονομικά
και περιβαλλοντικά να πάμε εκεί τα απορρίμματά μας (ότι και να είναι
αυτό το εργοστάσιο εμείς θα πληρώνουμε για να μας παίρνει χύδην τα
απορρίμματά μας), ή να συνεχίσουμε και βελτιώσουμε την ανακύκλωση και
την κομποστοποίηση. Και ο ΧΥΤΥ, ένας μικρός λοφίσκος
όχι πέραν των 4 στρεμμάτων θα γινόταν ένα ωραίο δασάκι, και με βένια,
αν τα προτιμάτε, ή ένα δημοτικό φωτοβολταϊκό πάρκο.
Έρρωσθε,
Βασίλης Γκάτσος