Έχω σε παλιότερο άρθρο μου διεξοδικά αναλύσει ότι το κύριο περιβαλλοντικό πρόβλημα μιας μονάδας αφαλάτωσης είναι η σωστή και επιτυχής διάθεση της άλμης (αλμόλοιπο συνηθίζουν να το λένε) και τελευταία αρχίζει και έχει τη σημασία του και η σύσταση της άλμης ως προς βαρέα μέταλλα που προέρχονται από τη διαδικασία αφαλάτωσης. Λέω σωστή, γιατί είναι θέμα σχεδιασμού, μελέτης και μηχανημάτων. Και λέω επιτυχής, γιατί το τελικό αποτέλεσμα μετράει. Μπορεί κάποιος παράγοντας να μην ελήφθη υπ’ όψιν και να μην έχουμε επιτυχή διασπορά της άλμης, αλλά μπορεί κάποιος άλλος παράγοντας να εμποδίζει και την σωστή λειτουργία της μονάδας.
Πλέον πολλές μονάδες με μεγάλη γκάμα δυναμικότητας έχουν εγκατασταθεί και δεν βρίσκεται η αφαλάτωση σε πειραματικό στάδιο.
Η σωστή μελέτη ΜΠΕ:
Δεν γράφει περί αφαλάτωσης αφηρημένα αλλά προτείνει
συγκεκριμένη εγκατάσταση που υπάρχει στην αγορά,
όπως και συγκεκριμένους αγωγούς λήψης νερού και διάθεσης και διασποράς
άλμης. Αυτά τα περιγράφει μεθοδικά και με σχέδια και φωτογραφίες.
Περιγράφει όλα τα εισερχόμενα
υλικά και ύλες στη διαδικασία όπως και όλα τα εξερχόμενα και μάλιστα τα
απόβλητα κάθε είδους, με χημική ανάλυση, ταξινόμηση (επικίνδυνα, μη
επικίνδυνα κ.λ.π.) και φυσικά τρόπους τελικής διάθεσης. Και όταν λέμε
τρόπους δεν εννοούμε εκθέσεις ιδεών,
αλλά συμβάσεις με αυτούς που θα τα πάρουν
και θα τα αξιοποιήσουν. Η μελέτη γράφεται υποχρεωτικά με τρόπο, ώστε να
είναι πλήρως κατανοητή από τον μέσο αναγνώστη, δηλαδή για την εποχή μας
αυτόν που έχει τελειώσει Λύκειο.
Δεν πρέπει να αφήνει κενά, αμφιβολίες κ.λ.π., ούτε θάθατα, δηλαδή θα
δούμε, τότε θα κάνουμε τούτου ή το άλλο, αν δούμε τούτο θα κάνουμε
εκείνο κ.λ.π.
Πέραν αυτών στην ΜΠΕ πρέπει να αναφέρονται λεπτομερώς και
οι διαδικασίες που τεκμηριώνουν τα αποτελέσματα.
Και επειδή το κύριο είναι η επιτυχής διασπορά της άλμης, πρέπει να περιγράφει
τα σημεία αναλύσεων κοντά στους αγωγούς και μακρύτερα από αυτούς που θα παρακολουθούν την ποιότητα του νερού σε διάφορα βάθη, φυσικά και τις συσκευές που θα χρησιμοποιήσει.
Δεν
έχει κανένα νόημα η σύγκριση με άλλες εγκατεστημένες μονάδες και η
μεταφορά των αποτελεσμάτων τους. Κάθε θέση έχει τα απολύτως δικά της
χαρακτηριστικά. Μόνον μελέτη
προσομοίωσης της διασποράς της άλμης βάσει προτύπων γίνεται η οποία και
αναφέρεται στη ΜΠΕ με κάθε λεπτομέρεια και σχέδια. Το τι γίνεται σε μια
όμοια μονάδα στο Αλγέρι δεν έχει νόημα.
Την διαβάζει η Περιφέρεια και προσθέτει τους δικούς της περιβαλλοντικούς όρους που είναι υποχρεωτικοί.
Όταν
λειτουργήσει η μονάδα, τα αποτελέσματα των μετρήσεων στο πεδίο
διασποράς άλμης πάνε κατευθείαν (υπάρχουν σήμερα τα μέσα) στην αρμόδια
υπηρεσία της Περιφέρειας αλλά
και του Δήμου. Στο εξωτερικό είναι πλέον προσιτά αμέσως στον κάθε
πολίτη. Όμως σε αραιά διαστήματα γίνονται και δειγματοληψίες από
επιθεωρητές περιβάλλοντος.
Αν
όλα έχουν καλώς πέτυχε το πράμα, αλλιώς επιβάλλονται τροποποιήσεις και
αν οι επιπτώσεις στο περιβάλλον εξακολουθούν να είναι πέραν των νομίμων
αφαιρείται η άδεια
λειτουργίας.
Αν
ένας απόφοιτος Λυκείου διαπιστώνει ότι δεν συμβαίνουν τα ως άνω η ΜΠΕ
δεν είναι καλή. Και η μη καλή ΜΠΕ μιλάει για όλα επιστημονικότατα, ποτέ
όμως για την ταμπακέρα.
Και μια μη καλή ΜΠΕ επιστρέφεται στον συντάκτη της για την
επανυποβάλλει.
Αυτά
ισχύουν ασχέτως αν ο επενδυτής είναι το δημόσιο ή ο δήμος ή ιδιώτης ή
υπάρχει μεικτή συνεργασία κ.λ.π. Η ΜΠΕ και η ΑΕΠΟ δεν έχουν σχέση με
αυτό. Το θέμα είναι ότι
το δημόσιο ελέγχει τον ιδιώτη. Αν το δημόσιο ελέγχει ομοίως τον εαυτό
του ή το αδελφάκι του τον δήμο είναι το ζητούμενο ......... γιατί τότε η
άδεια λειτουργίας του χώρου δεματοποίησης θα είχε αφαιρεθεί από καιρό.
Σημείωση:
Εξυπνάδα του δήμου είναι να βάλει να δουλεύουν γι’ αυτόν αυτούς που
έχουν απόλυτη ανάγκη το νερό αφαλάτωσης. Και εξυπνάδα αυτών είναι να το
πάρουν βάζοντας τον δήμο να δουλεύει γι’ αυτούς. Και προσοχή, υπάρχει
και το προηγούμενο της δημοτικής επιχείρησης του Σφαγείου, των
λεηλατημένων βιολογικών σταθμών, των αγωγών και αντλιοστασίων
μεταφοράς του δημοτικού αγαθού. Και στην αφαλάτωση οι μεμβράνες είναι
πανάκριβες.
Έρρωσθε,
Βασίλης Γκάτσος