Και το μέγα ‘κόλπο’ του Καποδιστριακού και Καλλικράτειου Δήμου.
Γράφει ο Βασίλης Γκάτσος
Όταν
είχαμε τις παλιές Κοινότητες, η κάθε μία είχε σαφή σύνορα με τις άλλες
και ό,τι έκανε το έκανε εντός επικράτειάς της. Ήταν αδιανόητο να
αγοράσει ένα κτήμα
σε άλλη Κοινότητα για να βγάλει νερό και να το φέρνει για ύδρευση των
οικισμών της. Αδιανόητο να πηγαίνει τα σκουπίδια της και να τα αποθέτει
εκτός συνόρων της. Αδιανόητο να κατασκευάσει βιολογικό σταθμό ή ό,τι
παρόμοιο εκτός συνόρων της. Δηλαδή η Κοινότητα
αναλάμβανε δράσεις εντός των συνόρων της και πλήρωνε τις
περιβαλλοντικές συνέπειες των έργων της.
Όταν
όμως έγιναν οι ευρύτεροι Δήμοι, η Ερμιονίδα έγινε μια Διοικητική
Περιοχή (Κοινότητα δεν έγινε και δεν θα γίνει ποτέ) και τα σύνορά της
ταυτίστηκαν με αυτά
της Ερμιονίδας...
.....
Τώρα
αν θέλει νερό ο Δήμος μας, κάνει γεώτρηση στο Θερμήσι και το διανέμει
όπου θέλει. Κάνει βιολογικούς κ.λ.π. σταθμούς όπου θέλει. Βάζει
δεματοποιητές, συστήματα
διαλογής και ανακύκλωσης, εργαλεία κομποστοποίησης ή υγειονομικής ταφής
ή ό,τι άλλο όπου θέλει. Φτιάχνει αφαλατώσεις όπου θέλει.
Εφαρμόζει
φυσικά την αρχή «ο ρυπαίνων πληρώνει», όμως πλέον σε μία πολύ μεγάλη
έκταση και ναι μεν ως προς τους όμορους δήμους είναι συνεπής, είναι όμως
ως προς
τις κύριες τουλάχιστον τοπικές Κοινότητες; Ο χώρος δεματοποίησης
σημαίνει: Εγώ ο Δήμος Ερμιονίδας πηγαίνω σε αυτόν τον χώρο τα σκουπίδια
μου και εγώ ως δήμος πληρώνω τις περιβαλλοντικές συνέπειες.
Όμως
ή εν λόγω αρχή δεν αφορά μόνον τους δήμους, τις περιφέρειες και τα
κράτη. Έχει εφαρμογή σε επίπεδο ατομικό, νοικοκυριού, επιχείρησης,
οργανισμού, κ.λπ.
για να φτάσουμε σε επίπεδο κράτους και Ευρωπαϊκής κοινότητας.
Ως
εκ τούτου, τι ρύπανση προξενούν οι οικισμοί Διδύμων και Λουκαϊτίου,
ώστε να έχουν δίπλα τους, μέσα στα εγγύς κτήματα και βοσκοτόπια τους τον
χώρο ανεξέλεγκτης
απόθεσης ΟΛΩΝ
των απορριμμάτων της Ερμιονίδας χύδην ή τύπου φοντάν; Ότι ρυπαίνουν και
αυτοί με τα απορρίμματά τους, ναι. Πληρώνουν όμως τις περιβαλλοντικές
συνέπειες των
απορριμμάτων τους με το να προστίθενται δίπλα τους ΟΛΑ τα απορρίμματα της Ερμιονίδας;
Είναι
λοιπόν φαεινότερον ηλίου, ότι στη νέα διοικητική μονάδα, ισχυρές
τοπικές ομάδες, ακόμη και Κοινότητες, θα ‘βάλλουν χέρι’ στα κοινά πλέον
αγαθά του τόπου
υπέρ των συμφερόντων τους, και θα ‘πετάξουν’ όπου δεν τους ενοχλεί ό,τι
είναι κατά των συμφερόντων τους. Και δεν εννοώ μόνο τα
μεγαλοσυμφέροντα, γιατί και τα μικροσυμφέροντα αθροιζόμενα,
μεγαλοσυμφέρον γίνονται. Και δεν γίνεται αλλιώς, κοινή γαρ η φύσις των
ανθρώπων, κουδέν ανθρώπου δεινότερον. Άλλωστε όλοι οι εγγύς των παλιών
χωματερών, οικολογούν για τη σημερινή χωματερή αλλά δεν έβγαλαν και δεν
βγάζουν μιλιά όταν έπρεπε να που ΟΧΙ τα σκουπίδια στον Σταυρό, αλλά εδώ
δίπλα μας, να τα διαχειριστούμε, αφού είναι
δικά μας. Η αριστεροειδής και τάχατες οικολογική πάσπαλη δεν είναι
ικανή να σκεπάσει την αφοσίωση ενός εκάστου στο συμφέρον του.
Έτσι
σφόδρα ενοχλημένη η τουριστική Ερμιονίδα από τις δύο χωματερές της που
... απολάμβανε τις συνέπειες των ρύπων της, με το που ενοποιήθηκε
διοικητικά ο χώρος
της Ερμιονίδας φρόντισε να πετάξει τα άχρηστα εκεί που δεν την
ενοχλούν, φυσικά και με τον νόμο. Όχι όμως σύμφωνα με την περιβαλλοντική
ηθική, η οποία, σημειωτέον, δεν έχει σχέση με πλειοψηφίες. Ούτε σύμφωνα
με το έθος των παππούδων μας.
Ως
εκ τούτου δεν ήταν περιβαλλοντικά ηθική η στάση της Πλειοψηφίας αλλά
και της Αντιπολίτευσης (ο νυν δήμαρχος ως παραιτηθείς τότε ιδιώτευε) του
Δήμου Κρανιδίου
να συναινέσουν για τον χώρο δεματοποίησης Σταυρού. Έπρεπε να
αντιπροτείνουν ως χώρο δεματοποίησης τον ΧΑΔΑ Δισκουρίων και να
οργανώσουν εκεί τις ιδέες και προτάσεις τους για ανακύκλωση,
κομποστοποίηση ή ό,τι άλλο. Το ότι είχαν με το μέρος τους το συντριπτικό
ποσοστό των κατοίκων αλλά και των συμφερόντων του δήμου τους, έχει
μόνον πολιτική σημασία.
Για
τους ίδιους λόγους δεν ήταν περιβαλλοντικά ηθική η στάση της
Πλειοψηφίας αλλά και της Αντιπολίτευσης του Δήμου Ερμιόνης να μεταφέρουν
εκεί τα απορρίμματά
τους. Νόμιμο ήταν, όλοι το θέλανε, αλλά..... σε όλα υπάρχει πάντα ένα
άλλα.
Γι’
αυτό και η οποιαδήποτε λύση, είναι λύση για τους γύρω οικισμούς, γιατί
πρόβλημα η τουριστική Ερμιονίδα δεν έχει κανένα με την υπάρχουσα ‘λύση’.
Γιατί δεν
είναι στο βουνό, ανεβαίνει μόνον να δει.
Ως εκ των άνω μόνον το μπλογκ
Villa
Didimo
ανέπτυξε
το όλο θέμα στην κανονική του διάσταση. Και πλέον το αντιλαμβάνονται
και τα γύρω χωριά γιατί η χωματερή δεν είναι μια επένδυση που έγινε και
αυτή είναι. Είναι
μια συνεχής συσσώρευση που τις πρώτες μέρες ήταν μια ανόητη μηχανή για
γέλια που έκανε τα σκουπίδια φοντάν, μόνο που τώρα είναι ένας
ΧΑΔΑ που όλο και μεγαλώνει και τελειωμό δεν έχει.
Έρρωσθε,
Βασίλης Γκάτσος