Γράφει ο Βασίλης Γκάτσος
Ιδιωτικά, συνεταιρικά, κρατικά, δημοτικά, δεν έχει σημασία. Το ΠΟΥ έχει σημασία, δηλαδή άμεση προτεραιότητα.
Τα ΑΠΕ (Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας) είναι εργοστάσια με μηχανήματα που απαιτούν εκτάσεις γης.
Η χώρα μας μέχρι το 2020 πρέπει να έχει φτιάξει μεγάλο αριθμό τέτοιων εργοστασίων.
Η Περιφέρεια πήρε την πρωτοβουλία και είπε το ΠΟΥ. Προς τιμήν της είναι που δεν πρότεινε - επέλεξε καλλιεργήσιμες εκτάσεις, δημόσιες ή ιδιωτικές.................
Ο Δήμος μας επιεικώς αδιαφόρησε για το ΠΟΥ. Άγνοια φυσικά δεν μπορεί να δηλώσει, ούτε ότι τάχα παραπλανήθηκε από την Περιφέρεια γιατί δικιά του είναι η Πολεοδομία Κρανιδίου απ’ όπου πέρασαν σχετικά έγγραφα και εγκρίσεις. Και πιάστηκε αδιάβαστος άραγε; Καλά ο Δήμαρχος, αλλά και ο αρμόδιος για τα ΑΠΕ Αντιδήμαρχος;
Αντίθετα, ο Δήμος Τροιζηνίας πρωτοστάτησε για το ΠΟΥ και θεώρησε την εγκατάσταση των ΑΠΕ πλούτο για το δήμο του. Περίεργο ε; Ο γειτονικός μας Δήμος και γνώριζε, και πρωτοστάτησε, και σχεδίασε, και το και κυριοτέρον ΑΠΟΦΑΣΙΣΕ σύμφωνα με τα συμφέροντα του Δήμου του. Έτσι έδοξε τω Δήμω και στις επόμενες εκλογές ας κρίνει το εκλογικό σώμα. Έτσι λειτουργεί η αντιπροσωπευτική δημοκρατία.
Τα μηχανήματα των εγκαταστάσεων παράγονται σχεδόν εξ ολοκλήρου σε ξένες χώρες. Η μεταλλική στήριξη, τα έργα υποδομής κ.λ.π. γίνονται από μας και αποτελούν συνήθως το 25% της όλης επένδυσης. Δεν είναι και λίγο. Μακάρι και στη δική μας χώρα να παράγαμε φωτοβολταϊκά πλαίσια και ανεμογεννήτριες, δηλαδή με επένδυση ξένου οίκου, αλλά ΔΕΝ.... Σ’ αυτή τη χώρα μόνο τρελοί επενδύουν πια.
Μήπως τα μηχανήματα των υπαρχόντων εγκαταστάσεων καύσης λιγνίτη, πετρελαίου, φυσικού αερίου προς παραγωγή ρεύματος έχουν καμιά βίδα ελληνική; Μήπως ξεχνάμε ότι αρκετές μονάδες άκρως ρυπαίνουσες είναι από την παλιά Σοβιετική Ένωση;
Αφού δεν πρότεινε ο Δήμος το ΠΟΥ, το επέβαλε η Περιφέρεια και καλά έκανε.
Αφού ο Δήμαρχός μας, πιστεύω και ο αρμόδιος Αντιδήμαρχος, αγαπούν τα ΑΠΕ, προφανώς και τα καλωσορίζουν στον τόπο μας και καλά κάνουν.
Να, πούνε έστω και καθυστερημένα, το ΠΟΥ (η καλλιεργήσιμη γη είτε δημόσια είτε ιδιωτική αποκλείεται και να μένουν στη μπάντα κουτοπονηριές).
Έστω ότι τρέχουν καθυστερημένα (μάχη οπισθοφυλακής) πίσω από τις εξελίξεις να καθυστερήσουν ή να ακυρώσουν, με δικηγόρους, τα έργα των φωτοβολταϊκών που άρχισαν να γίνονται. Αυτό είναι άσχετο με το ΠΟΥ. Αφού δεν θέλει ο Δήμος εκεί, ΠΟΥ θέλει; Γιατί απάντηση «ΠΟΥΘΕΝΑ στην Ερμιονίδα» δεν έχει νόημα και ιδιαίτερα μετά την τόση αγάπη για τα ΑΠΕ. Άλλωστε η υποδοχή των ΑΠΕ στην Ερμιονίδα (της μερίδας που μας αναλογεί) είναι περιβαλλοντική ηθική υποχρέωση την οποία μέχρι σήμερα ουδείς έχει αμφισβητήσει.
Όσο για τους οικολογούντες και φυσιολογούντες, μέρα με τη μέρα γίνεται όλο και φανερότερο, ότι η οικολογία χρησιμοποιείται ως μέσο προώθησης της πολιτικής ιδεοληψίας ενός εκάστου τοπικά και πανελλαδικά. Επικαλούνται χωρίς αιδώ συνεχώς τα χαμηλά όρια εκπομπών ή ρύπων και βαρέων μετάλλων του καπιταλιστικού κόσμου και μάλιστα τα πάντα χαμηλότατα της Αμερικής σε αντιδιαστολή με τα ελληνικά και ποτέ τα της παλιάς Σοβιετικής Ένωσης ή άλλων τέτοιων σοσιαλιστικών κρατών ( όρια που μάλλον ήταν και παντελώς ανύπαρκτα) για να κατακεραυνώνουν στο τέλος το καπιταλισμό, το κέρδος, τις επενδύσεις και τα παρόμοια.
Ένα είναι το ερώτημα για όλα τα εξωραϊστικά, οικολογικά, περιβαλλοντικά σωματεία και συλλόγους, ένα είναι το ερώτημα για τους αιρετούς του δήμου μας ένα είναι το ερώτημα για τα φυσικά πρόσωπα: Αυτά τα ΑΠΕ που προορίζονται για την Ερμιονίδα, ασχέτως φορέα επενδύσεως και χώρας προέλευσης των μηχανημάτων, ΠΟΥ να γίνουν;;;;; Όχι στο μέλλον. Σήμερα.
Εγώ ως φυσικό πρόσωπο έχω πει: Όχι στη καλλιεργήσιμη γη ιδιωτική ή δημόσια, γιατί ιδιαίτερα για την περιοχή μας έχει πολύ μεγαλύτερη αξία από οποιαδήποτε δημόσια πετρώδη γη χαμηλής βλάστησης από χορτάρι έως βένιο. Όχι φυσικά στους πευκώνες και στην πυκνότατη μεικτή βλάστηση μεγάλου μέρους των Αδερών. Όχι στην επιλογή μιας περιοχής, αλλά στην διασπορά σε όλη την Ερμιονίδα λαμβάνοντας υπόψιν της αισθητική του τοπίου. Η επιλογή της κάθε θέσης είναι στη δικαιοδοσία του Δήμου, μόνο που έπρεπε να είχε κάνει την επιλογή του (δηλαδή να είχε ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΙ) πολύ πριν. Ως ψηφοφόρος της πλειοψηφίας αυτά περίμενα από την νυν διοίκηση του Δήμου μας.
Ο Δήμος Τροιζηνίας είπε ναι στα ΑΠΕ και υπέδειξε τις θέσεις. Ο Δήμος της Ερμιονίδας αδιαφόρησε και τρέχει πίσω από τις εξελίξεις..... με τον νομικό πυροσβεστήρα. Πιστεύει κανείς ότι τα επόμενα χρόνια η λειτουργία των ΑΠΕ στη Τροιζηνία θα διώξει όλους τους τουρίστες της και θα τους πάρει η Ερμιονίδα; Πιστεύει ότι λόγω των ΑΠΕ η Τροιζηνία θα ερημώσει και θα δυστυχήσει;
Σημείωση: Δραστηριοποιείται στην περιοχή μας το Σωματείο ΠΑΠΟΕΡ = Παρέμβαση Πολιτών Ερμιονίδας. Φυσικά ένα μικρό μέρος πολιτών που είναι και μέλη του. Οι παρεμβάσεις του φυσικά επηρεάζουν τη ζωή και τα συμφέροντα όλων των πολιτών και έχουν κυρίως οικολογικό περιβαλλοντικό χαρακτήρα με τον τρόπο που τα μέλη του και η διοίκησή του αντιλαμβάνονται την οικολογία και το περιβάλλον. Η σχέση με τους υπόλοιπους πολίτες, που είναι και το μέγα πλήθος, φυσικά και είναι αμφιμονοσήμαντη: Το σωματείο επεμβαίνει στη ζωή μας και οι υπόλοιποι που υφίστανται την επέμβασή του με τη σειρά τους επεμβαίνουν στη δράση και τη σκέψη του.
Βγαίνει λοιπόν το εν λόγω σωματείο με ανακοίνωσή του σχετική με τα φωτοβολταϊκά και μεταξύ των άλλων μας γράφει «....Η θέση του Σωματείου είναι και παραμένει ξεκάθαρα αρνητική στην χρήση δημόσιων δασικών εκτάσεων για οικονομική εκμετάλλευση από ιδιωτικά συμφέροντα για οποιαδήποτε χρήση...». Επειδή είναι αδιανόητο ένα τέτοιο σωματείο να μην αποδέχεται την αναγκαιότητα να υλοποιηθούν τα ΑΠΕ που αναλογούν στην Ερμιονίδα, έρχεται να μας πει αμέσως ότι οι εγκαταστάσεις των ΑΠΕ ξεκάθαρα πρέπει να γίνουν εκτός δημόσιας γης. Φυσικά δεν μας λέει ΠΟΥ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ και επειδή δεν μπορούν να γίνουν στον ουρανό, εμμέσως μας υποδεικνύουν ότι ο μόνος χώρος που μπορούν να γίνουν είναι στην καλλιεργήσιμη γη η οποία φυσικά, τουλάχιστον στην Ερμιονίδα, ανήκει σε ιδιώτες. Δηλαδή η καλλιεργήσιμη γη δύναται να γίνει βορά όχι μόνον των ξένων και ντόπιων ιδιωτικών συμφερόντων, αλλά και των ιδιωτών που κατέχουν ήδη την ιερή καλλιεργήσιμη γη, όπως συνέβη με το αγροτεμάχιο. Εκτός και αν εννοεί ότι πρέπει να κάνουμε τους οικισμούς μας με γυάλινες σκεπές και ταράτσες. Αν αυτό εννοούν, αν αυτό είναι η αισθητική τους για τον ελληνικό χωριό, ας το διατυπώσουν ξεκάθαρα, όχι φυσικά και ότι πολυνοιάζει και η οποιαδήποτε διατύπωσή τους. Μόνο να ξέρουν ότι το σύνολο των σκεπών και ταρατσών όλων των οικημάτων Ερμιονίδας και νησιών της είναι όχι πάνω από 600 στρέμματα. Τουλάχιστον για τα υπόλοιπα 1400 στρέμματα φωτοβολταϊκών ας πούνε ΠΟΥ ακριβώς τα θέλουνε.
Έρρωσθε,
Βασίλης Γκάτσος