Γράφει ο Βασίλης Γκάτσος
Αν
το όριο είναι 2000 στρέμματα = 2 τετρ. χιλιόμετρα για ΑΠΕ (ΑΠΕ είναι
και τα αιολικά πάρκα) για την Ερμιονίδα δεν μιλάμε για «τεράστιες
εκτάσεις» δεδομένου
ότι η έκταση της Ερμιονίδας είναι 417 τετρ. χιλιόμετρα.....
.......
Δηλαδή
το 0.5 % της Ερμιονίδας πρέπει να μετατραπεί σε ένα εργοστάσιο
παραγωγής πράσινου ρεύματος, με τα γνωστά πλέον σε όλους «πράσινα
μηχανήματα», τις ανεμογεννήτριες
και τα φωτοβολταϊκά. Δεν είναι κάτι το φοβερό. Για όνομα του θεού. Εδώ
μία ζώνη αιγιαλού που περιτρέχει την Ερμιονίδα έχει υποστεί τα πάνδεινα,
έχει σχεδόν αποκλειστεί η χρήση της .... και όλοι καμαρώνουμε, μαζί και
οι γιαγιάδες και οι παππούδες μας.
Είμαστε υποχρεωμένοι
να παράγουμε τουλάχιστον το ρεύμα που καταναλώνουμε με τις όποιες
περιβαλλοντικές συνέπειες, γιατί μέχρι σήμερα καταναλώνουμε χωρίς
περιβαλλοντικές συνέπειες το ρεύμα που παράγεται στην Μεγαλόπολη με
βαρύτατες περιβαλλοντικές συνέπειες σε έναν από τους ιστορικότερους
και παραγωγικότερους κάμπους της Πελοποννήσου. Αυτός ο κάμπος δεν είχε
μονοπάτια; Δεν τον διασχίζει ιερός ποταμός; Δεν έχει παππούδες και
γιαγιάδες; Δεν είχε όχι βένια αλλά θεόρατα πλατάνια, βελανιδιές, λεύκες
και τόσα άλλα; (στην φωτογραφία βλέπετε τον κάμπο
της Μεγαλόπολης, έκτασης περίπου 25 τετρ. χιλιομέτρων, τριπλάσιο από
τις εύφορες καλλιεργήσιμες εκτάσεις της Ερμιονίδας. Κρανίου τόπος πλέον,
ακριβώς κάτω από την πόλη για να παίρνουμε εμείς ρεύμα χωρίς
περιβαλλοντικές συνέπειες.).
Πέραν αυτού,
είμαστε υποχρεωμένοι
να παράγουμε και ένα σεβαστή ποσότητα ρεύματος και να το εξάγουμε, ως
συνεισφορά στα εργοστάσια και τις συγκοινωνίες της χώρας μας.
Και πάλι όμως αλλού είναι το θέμα:
Ο
Δήμος μας, δηλαδή η εκάστοτε διοίκηση του Δήμου μας και φυσικά η
εκάστοτε αντιπολίτευση, δεν είναι δυνατόν να μην γνώριζε αυτήν την
κατανομή για τα ΑΠΕ. Δεν
είναι δυνατόν να μην γνώριζε για το 2000 στρέμματα ΑΠΕ που θα
εγκατασταθούν στην Ερμιονίδα και την ανυπαρξία κατανομής τους. Μα
ακριβώς ο επιμερισμός ανά Επαρχία και ο μη προσδιορισμός θέσεων και
περιοχών εντός της επαρχίας μας, έδινε το δικαίωμα στη διοίκηση
του Δήμου μας (φυσικά και στην αντιπολίτευση), να αποδεχτούν πλήρως τον
σχεδιασμό για τα ΑΠΕ και να ορίσουν τις θέσεις και όχι να αφήσουν την
επιλογή στο κάθε επενδυτή. Είναι δυνατόν να μην αποδεχόταν ένα τέτοιο
σχέδιο η Περιφέρεια και το αρμόδιο Υπουργείο;
‘Έστω
για αιολικά πάρκα να απαιτούντο 200 στρέμματα. Θα πρότεινε για
παράδειγμα τα μισά στο Δυτικό Δίδυμο όρος, το ¼ στο Μεγαλοβούνι και το ¼
στις Αδέρες. Για
τα άλλα 1800 στρέμματα θα πρότεινε δημόσιες εκτάσεις για παράδειγμα:
100 στρέμματα στην Κορακιά, 100 στο Μουζάκι, 100 στο Αλατοβούνι, 100
στους λόφους των Δισκουριών, και τα υπόλοιπα διάσπαρτα στην ορεινή
Ερμιονίδα. Ή μία οποιαδήποτε κατανομή.
Από τη στιγμή που δεν δείχνεις ως Δήμος κανένα ενδιαφέρον για το όλο θέμα των ΑΠΕ στην περιοχή σου, θέμα το οποίο
ΔΕΝ μπορείς να αποφύγεις,
σημαίνει ότι έλαβες γνώση και συμφωνείς ότι ο χώρος όπου θα
εγκατασταθεί αιολικό ή φωτοβολταϊκό πάρκο είναι στην κρίση της
Περιφέρειας, του αρμόδιου Υπουργείου και φυσικά
του κάθε Επενδυτή. Και αντιδράς μόλις βλέπεις τις πρώτες μπολντόζες;
Άγνοια
από πλευράς Δήμου μας δεν υπήρξε. Υπήρξε, αμέλεια, αδιαφορία, ή
αποδοχή. Και τα τρία οδηγούν στον να αφεθεί η πρωτοβουλία στην
Περιφέρεια, στο αρμόδιο
Υπουργείο και στον Επενδυτή.
Σημείωση: Οποιαδήποτε πρόταση του Δήμου για
θέσεις ΑΠΕ σε καλλιεργήσιμη γη, εύφορη ή άγονη, θα ήταν ανεδαφική και απορριπτέα.
Έρρωσθε,
Βασίλης Γκάτσος