Έγινε της μόδας τώρα τελευταία.
Γράφει ο Βασίλης Γκάτσος
Ο
σχεδιασμός παράγει σχέδια, ο στρατηγικός σχεδιασμός ένα στρατηγικό
σχέδιο. Για ποιο λόγο; Στον πόλεμο για να νικήσει τον αντίπαλό του. Και η
νίκη είναι ο στρατηγικός
στόχος. Και ένα σωρό άλλα σχέδια έχουν τακτικό χαρακτήρα, που όμως
χωρίς την υλοποίησή τους το στρατηγικό σχέδιο μένει στα χαρτιά.
Στρατηγικός και τακτικός σχεδιασμός πάνε μαζί. Στο Δήμο Ερμιονίδας ποιον
έχουν σκοπό να νικήσουν;
Το
πρόβλημα είναι ότι......
....... ο Καλλικράτειος Δήμος σχετίζεται σε μεγάλο βαθμό με
την Περιφέρεια, την Κεντρική Διοίκηση και την Ευρωπαϊκή Κοινότητα. Άρα
ανεξάρτητος
στρατηγικός σχεδιασμός δεν μπορεί να υπάρξει, αλλά και ο τακτικός
σχεδιασμός πρέπει να λαμβάνει υπ’ όψιν την ωμή πραγματικότητα στην
Ερμιονίδα. (Στους Ιχνηλάτες, που πάντα διαβάζω μετά προσοχής, παρατηρώ
αυτή την σοφή κάθε φορά προσγείωση. Αναπτύσσονται περιβαλλοντικά
θέματα, πολιτικά, οικονομικά, αλλά στο τέλος επαναφέρει τον αναγνώστη
στην πραγματικότητα, σε αυτό που πράγματι συμβαίνει και όχι σε ένα
υπερβατικό πολιτικό ρεφρέν).
Δηλαδή
όταν η ΡΑΕ έχει φτιάξει και υλοποιεί με την Κεντρική Διοίκηση και την
Περιφέρεια ένα στρατηγικό σχεδιασμό με στρατηγικό στόχο το 2020 να έχει η
Ελλάδα
συμμορφωθεί με την ευρωπαϊκή απαίτηση να παράγει από ΑΠΕ το 20% της
ενέργειας που καταναλώνει η χώρα, ο Δήμος Ερμιονίδας θα πεί: όχι δεν
ξέρω τίποτα, εγώ εδώ είμαι η Ερμιονίδα και έχω δικό μου στρατηγικό
στόχο. Αν σκεφτόμαστε έτσι προφανώς ο στρατηγικός στόχος
είναι η κοκορομαχία.
Άρα ο Δήμος μας πρέπει να έχει στρατηγικό στόχο που θα σχεδιάσει να τον πετύχει όχι φυσικά μετά από χίλια χρόνια.
Ο
στρατηγικός στόχος δεν είναι κρυφός, ούτε για του μυημένους.
Φανταστείτε έναν στρατηγό να μην μιλάει ποτέ στο στράτευμα ότι στόχος
είναι η νίκη, και ο λοχαγός
να μη λέει στους στρατιώτες ότι τακτικός στόχος μας είναι η κατάληψη
αυτού του υψώματος.
Με
άλλα λόγια, αν ρωτηθούν οι αιρετοί ποίος είναι ο στρατηγικός στόχος του
Δήμου μας, πρέπει να τον απαγγείλουν όλοι μαζί σχεδόν με ίδια λόγια.
Και
επειδή δεν άκουσα και δεν διάβασα πουθενά τον στρατηγικό στόχο του
Δήμου, όποιος το έχει ακούσει ή δει γραμμένο να τον αναρτήσει.
Ποιοι
θα ορίσουν τον στρατηγικό στόχο και με πια διαδικασία; Η σημερινή
πλειοψηφία του Δήμου που μπορεί μεθαύριο να είναι μειοψηφία; Το σύνολο
των αιρετών; Με
τοπικό δημοψήφισμα; Τότε ποίοι θα καθορίσουν τις προτάσεις που θα
κατατεθούν για ψήφιση; Ζητήματα μεγάλα λοιπόν προκύπτουν. Και αν το
δημοψήφισμα με 52% εγκρίνει έναν στόχο και στις εκλογές γίνουν διοίκηση
στον Δήμο αυτοί που δεν πιστεύουν και δεν θέλουν να
υπηρετήσουν αυτόν τον στόχο;
Άντε μετά, με έναν τέτοιο στρατηγικό στόχο, να κάνεις στρατηγικό και τακτικό σχεδιασμό.
Μήπως
είναι καλύτερο πρώτα να προσγειωθούμε στην πραγματικότητα και στην
εμπειρία άλλων δήμων; Γιατί το να μαθαίνεις από την εμπειρία σου είναι
γνώση, όμως το
να μαθαίνεις από την εμπειρία των άλλων είναι σοφία.
Και πρώτ’ απ’ όλα να δεις τι σου επιβάλλει η πραγματικότητα.
Ενδεικτικά:
Η οργάνωση του Δήμου να γίνει κατά
ISO 9001, ή οποιοδήποτε άλλο σύστημα ισοδύναμο προσαρμοσμένο στην
τοπική αυτοδιοίκηση.
Έχε τον απολύτως απαραίτητο προσωπικό, παρακολούθησε σφικτά τα οικονομικά σου.
Αξιολόγησε τα πάντα.
Εφάρμοσε όλες τις οδηγίες της Ε.Κ. που σε αφορούν. Δεν μπορείς να τις αποφύγεις.
Γίνε
άριστος γνώστης των σχεδίων της Περιφέρειας και της Κεντρικής Διοίκησης
για τον τόπο σου και κάνε ουσιαστικές παρεμβάσεις για να πετύχεις το
μέγιστο όφελος
για τον τόπο σου.
Μελέτησε καλά τις ιδιαιτερότητες του τόπου σου. Τα θετικά φρόντισε να τα επιβάλλεις.
Οι επενδυτές προσελκύονται σε ένα τόπο.
Συνεργάσου με τους γειτονικούς σου Δήμους σε υποθέσεις
win
–
win.
κ.λ.π.
Έτσι
λοιπόν στηριζόμενος στην πραγματικότητά σου θέσε έναν στόχο, ζήτησε με
έναν τρόπο την μέγιστη δυνατή συναίνεση, και βρες ένα τρόπο ώστε η
αλλαγή της διοίκησης
να μην διαγράφει τον στρατηγικό στόχο. Το μόνο που δεν πρέπει να είναι
στόχος είναι η απομόνωση, η εσωστρέφεια, ο φόβος του πολιτικού κόστους.
Δύσκολα, αλλά μόνον έτσι πας μπροστά.
Τι
νόημα έχει να διαβουλεύεσαι σε μια αίθουσα με την Περιφέρεια, και
μάλιστα εκτάκτως, για στρατηγικό σχεδιασμό του Δήμου; Τι να σου πει η
Περιφέρεια; Το μόνο
που έχει να σου πει είναι τον στρατηγικό στόχο και σχεδιασμό της
Περιφέρειας και να σε καλέσει να τον λάβεις σοβαρά υπ’ όψιν στον δικό
σου χώρο.
Η
Ερμιονίδα έχει φτάσει σε σημείο να μη ξέρει ποια είναι, να μη ξέρει που
να πάει και πώς. Μετά από τουλάχιστον 40 χρόνια εκποίησης και ανάλωσης
των πόρων της
προσγειώνεται στην πραγματικότητα και μάλλον εσωκλείεται σε αυτήν,
χωρίς διάθεση να μάθει από τα λάθη της, από την εμπειρία της και να
γίνει σοφή από την εμπειρία των άλλων.
Έρρωσθε,
Βασίλης Γκάτσος