Παραιτούμαι από αξίωμα αλλά χάνω και τη διάθεση για αγώνα.
Γράφει ο Βασίλης Γκάτσος
Τι από τα δύο συμβαίνει; Προφανώς και τα δύο;
Οι
υποβάλλοντες παραίτηση έχουν εκλεγεί. Ζητούσαν τη ψήφο για ένα
πρόγραμμα και τους την δώσαμε. Άρα πρέπει να αιτιολογήσουν επαρκώς την
απόφασή τους προς τους
ψηφοφόρους τους, γιατί στις προεκλογικές εξαγγελίες δεν υπήρχε ούτε
λέξη περί ομαδικής παραίτησης λόγω Δεματοποιητή, αλλά προτάσεις
συγκεκριμένων λύσεων. Δεν νομίζω ότι υπάρχει συμπατριώτης που σας ψήφισε
για να παραιτηθείτε ούτε να ανεξαρτητοποιηθείτε.
Προφανώς άλλα συμβαίνουν.
Είσαστε
ψηφισθέντες αλλοτινών καιρών από ψηφοφόρους αλλοτινών καιρών. Πολύ
κοντινών καιρών, όμως αλλοτινών. Του «θα τα αλλάξω όλα στο δημόσιο»
(προσλαμβάνοντας
χιλιάδες εκτάκτους), του «λεφτά υπάρχουν» (ενώ υπήρχαν μόνον δάνεια)
και του «παν σοσιαλιστικό και αριστερό είναι προοδευτικό και
πατριωτικό». Ως εκ τούτου πίσω από προγράμματα και δηλώσεις κρυβόταν η
ίδια συνέχεια:
Με τον βουλευτή, τον υπουργό, το κόμμα
– στριδώνα στο σκαρί της κρατικής μηχανής, με τον γνωστό και τον φίλο
αλλά και τον αντίπαλο ... μέσω κοινών γνωστών, θα στρέφαμε τα κονδύλια
(τα δανεικά χρήματα) προς την Ερμιονίδα, όπως τόσα και τόσα χρόνια
γινόταν.
Ουδείς
υποψιαζόταν ότι δεν έτριζαν απλώς τα πατόξυλα αλλά έγιναν συντρίμμια...
και πέσαμε όλοι μέσα. Δεν νομίζω ότι έμεινε απέξω η αντιπολίτευση να
επιχαίρει.
Αφού
με τόση ευκολία δεχθήκατε την παραίτηση του πρώτου σε ψήφους συμβούλου,
όλος ο πατριωτικός συνδυασμός ‘ως έτοιμος από παλιά’, γιατί δεχθήκατε
την άρνηση
της Περιφέρειας να δεχθεί την παραίτησή σας;
Μακάρι
στις επόμενες εκλογές να αναλάβουν την τύχη του δήμου μας άνθρωποι της
πραγματικής παραγωγής, της δημιουργίας, της καινοτομίας και του μόχθου.
Που να
έχουν όραμα για την Ερμιονίδα και τα νησιά της, που να τα περιμένουν
όλα από τα χέρια τους και όχι από τη διαμεσολάβηση.
Έρρωσθε,