'' Ο χωρισμός των γονιών τραυματίζει τα παιδιά ''

''ΘΡΥΜΜΑΤΙΖΕΤΑΙ Η ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥΣ...''

Τραυματικό στην ψυχολογία των παιδιών είναι το διαζύγιο των γονιών. Eχει επιπτώσεις στην ψυχή του παιδιού, το οποίο -πριν από τον χωρισμό- βίωνε διάφορες εντάσεις μεταξύ των γονιών, όταν ο ένας συμπεριφερόταν με επιθετικότητα και περιφρόνηση προς τον άλλον.

Σύμφωνα με την κλινική ψυχολόγο κ. Αποστολία Ντέκοβα, ψυχολογικά προβλήματα εμφανίζονται στο παιδί κι όταν χρησιμοποιείται ως «ενδιάμεσος» ή «σύμμαχος» ή όταν γίνεται αντικείμενο διαμάχης προκείμενου οι γονείς του να λύσουν τις προσωπικές τους διαφορές.

Η αντιπαλότητα που υπάρχει μεταξύ των δυο πρώην συζύγων -σημειώνει- βιώνεται από το παιδί με συναισθήματα άγχους, ανασφάλειας, θλίψης, θυμού και ενοχών. Τα παιδιά περνάνε από κάποια στάδια για να μπορέσουν να αποδεχθούν το διαζύγιο.
Αρνούνται να αποδεχθούν τον χωρισμό. Θεωρούν ότι ο απών γονέας θα ξαναγυρίσει και συνήθως εμμένουν σε φαντασιώσεις για συμφιλίωση. Καταναλώνουν μεγάλη ψυχική ενέργεια ώστε να βρουν............. διάφορους τρόπους οι οποίοι θα είναι ικανοί να επανασυνδέσουν τους γονείς τους.

Ανάμεικτα συναισθήματα

«Οι ψυχο­λο­γικές αντιδρά­σεις των παι­διών διαφέ­ρουν ανάλογα με την ηλικία τους. Δυσκο­λεύονται να καταλάβουν ότι οι γονείς τους δεν ζουν μαζί και αδυνα­τούν ακόμα περισ­σό­τερο να κατανοήσουν τους λόγους του διαζυγίου» λέει η κλινική ψυχολόγος Αποστολία Ντέκοβα

Σε πολλές περιπτώσεις, βιώνουν αμφιθυμικά συναισθήματα προς τους δύο γονείς. Το παιδί μπορεί να ενοχοποιήσει τον γονιό με τον οποίο μένει, με την αιτιολογία ότι αυτός είναι υπεύθυνος για τον χωρισμό και να εξιδανικεύσει τον απόντα. Μπορεί, ενδεχομένως, να αισθανθεί εγκατάλειψη και απόρριψη από τον γονιό ο οποίος έχει φύγει και ασφάλεια και τρυφερότητα για τον γονιό με τον οποίο μένει. Σύμφωνα με την κ. Ντέκοβα, τα παιδιά μπορεί να μην εκφράσουν λεκτικά τη λύπη τους και την απογοήτευσή τους. Την εκδηλώνουν, όμως, με μη λεκτικούς τρόπους επικοινωνίας, όπως με ψυχοσωματικά συμπτώματα, ενούρηση και φοβίες. Οι ψυχολογικές αντιδράσεις των παιδιών διαφέρουν ανάλογα με την αναπτυξιακή τους ηλικία. Τα παιδιά προσχολικής ηλικίας νιώθουν ότι ο κόσμος τους περιστρέφεται γύρω από αυτά και την οικογένειά τους και θεωρούν ότι αυτή είναι πηγή ασφάλειας.
Δυσκολεύονται να καταλάβουν ότι οι γονείς τους δεν ζουν μαζί και αδυνατούν ακόμα περισσότερο να κατανοήσουν τους λόγους του διαζυγίου. Σε αυτή την ηλικία, βιώνουν το διαζύγιο ως απόρριψη, εγκατάλειψη ή ενοχοποιούν τον εαυτό τους ότι «ήταν κακά παιδιά».
Λόγω αυτής της αντίληψης, είναι συχνό φαινόμενο να λένε στους γονείς ότι «θα πάψουν να κάνουν αταξίες και θα κάθονται φρόνιμα», αρκεί να γυρίσει πίσω ο γονιός. Τα παιδιά προσχολικής ηλικίας μπορεί να εμφανίσουν διαταραχές στον ύπνο, στο φαγητό, επιθετικότητα, ενούρηση, τραυλισμό, παλινδρόμηση σε προηγούμενες συμπεριφορές είτε αυξημένη προσκόλληση στον ένα γονέα λόγω φόβου ότι μπορεί και αυτός να το εγκαταλείψει.
Τα παιδιά σχολικής ηλικίας έχουν ακούσει για το διαζύγιο από το κοινωνικό τους περιβάλλον, όμως δεν μπορούν να αποδεχτούν το γεγονός ότι οι γονείς τους δεν είναι αγαπημένοι και γι' αυτό τον λόγο θα χρειαστεί να χωρίσουν.

ethnos.gr