''Το μήνυμα της κάλπης, ένας κύκλος που κλείνει και το ηχηρό "χαστούκι" στα κόμματα εξουσίας''
1974-2012
τέλος εποχής;;; Στις εκλογές τις 6ης Μαϊού μήπως έκλεισε οριστικά
ο περιβόητος "κύκλος της μεταπολίτευσης";;;
Μια εποχή που άρχισε με έντονα πολιτικά πάθη, με ανοιχτούς ιδεολογικούς λογαριασμούς (του τότε διπολικού κόσμου) και με τις πληγές του εμφυλίου και τις δικτατορίας (που δίχασαν έναν ολόκληρο λαό) να φαντάζουν ως ανυπέρβλητο εμπόδιο για την μετάβαση στην ομαλότητα.
Μια εποχή που φέρνει την σφραγίδα του Κων/νου Καραμανλή και του Ανδρέα Παπανδρέου. Οι οποίοι άφησαν σημαντική παρακαταθήκη πίσω τους: Μια Ελλάδα που είχε "χτίσει" σε γερά θεμέλια την δημοκρατία και είχε μια σαφή κατεύθυνση προσανατολισμού: Την Ευρωπαϊκή Οικογένεια. Σε αυτή την Ελλάδα την εξουσία μονοπώλησαν τα κόμματα τα οποία ίδρυσαν: Η ΝΔ και το ΠαΣοκ.
Σε αυτό το πολιτικό πεδίο βρήκε χώρο να δράσει μια (διασπασμένη) αλλά μαχητική και πολλές φορές "ενοχλητική" για την εξουσία αριστερά η οποία ήταν για πολλές δεκαετίες εκτός πολιτικού παιχνιδιού.
Αυτό ήταν το διαμορφωμένο σκηνικό μέσα στο οποίο η Ελλάδα καλούταν να ακολουθήσει τους φρενήρεις ρυθμούς των διεθνών εξελίξεων που μοιραία επηρέαζαν και τα ανοιχτά Εθνικά της Θέματα.
Κι αν σε όλα αυτά προσθέσουμε την γιγάντωση των ηλεκτρονικών ΜΜΕ, την χρόνο με τον χρόνο εκτόξευση του δημοσίου χρέους που μοιραία επιβάρυνε τους οικονομικούς δείκτες, το πελατειακό κράτος, τους διορισμούς απο πόρτες και παράθυρα στο δημόσιο, την διαφθορά των κρατικών αξιωματούχων και των πολιτικών προσώπων, την πλήρη διάλυση της παιδείας και της υγείας, τον ευτελισμό των θεσμών, τον κομματισμό, την λαϊκιστική εξαγγελία μεγαλόστομων "ΘΑ" που σχεδόν ποτέ δεν γίνονταν πράξη, την ατιμωρησία, την οικογενειοκρατία που επέβαλλαν τα ισχυρά πολιτικά τζάκια, τότε όλοι καταλαβαίνουμε πως φτάσαμε σήμερα σε αυτή την κατάσταση.
Μόνο που πάντα κρύβαμε τα προβλήματα "κάτω απο το χαλί" είτε επειδή κανείς δεν ήθελε να επωμιστεί το πολιτικό κόστος για να φτιάξει ένα αποτελεσματικό κρατικό μηχανισμό είτε επειδή (κακώς) πιστεύαμε ότι εσαεί οι "κουτόφραγκοι" Ευρωπαίοι εταίροι μας, θα έκαναν τα "στραβά μάτια" και θα μας επέτρεπαν να κάνουμε ότι θέλουμε επειδή από "Βαλκανική Χώρα στην Ευρώπη, γίναμε Ευρωπαϊκή Χώρα στα Βαλκάνια ". Το τελευταίο σύνθημα είχε γίνει καραμέλα στα χείλη των επαγγελματιών της πολιτικής,και των ανθρώπων που χωρίς να έχουν δουλέψει έστω και μια ώρα στην ζωή τους, εκλέγονταν συνεχώς στην Βουλή και απο κει αναλάμβαναν θέσεις ευθύνης για "το καλό της Ελλάδας" όπως έλεγαν.Τα αποτελέσματα γνωστά: Το ΔΝΤ μπήκε στις ζωές μας και απο "Ευρωπαϊκή Χώρα στα Βαλκάνια" γίναμε προτεκτοράτο των ξένων δανειστών μας, με την ανεργία, την φτώχεια, την μείωση μισθών-συντάξεων, τα λουκέτα, τα συσσίτια, την φορολόγηση επί δικαίων και αδίκων, να αποτελούν πλέον την καθημερινότητα. Καθημερινότητα που τα τελευταία 2.5 χρόνια συσσώρευσε οργή και θυμό στο σύνολο της κοινωνίας η οποία αποτυπώθηκε στην κάλπη το βράδυ της 6ης Μαϊού σοκάροντας το πολιτικό-δημοσιογραφικό κατεστημένο το οποίο σε καμία περίπτωση δεν περίμενε την (οριστική και αμετάκλητη) καταδίκη του όπως αυτή εκφράστηκε μέσω της λαϊκής ετυμηγορίας.
Καταδίκη που μεταφράζεται στο τέλος μιας εποχής και στην αρχή μιας άλλης. Πιο ρεαλιστικής. Που δεν θα στηρίζεται στις ιδεοληψίες και τα πολιτικά ευφυολογήματα της μιας η της άλλης πλευράς αλλά σε έννοιες ιερές, που τόσα χρόνια ευτελίστικαν και έδωσαν την θέση τους στην επίπλαστη ευημερία, στο τηλε-δικαστήριο-τηλε-
Αλλά θα στηρίζεται σε έννοιες ιερές (που μπορεί και πρέπει να βασιστεί κανείς) όπως είναι η Πατρίδα, τα ήθη, τα έθιμα, οι παραδόσεις, η ίδια μας η ιστορία και ο πολιτισμός μας. Αυτά στο κάτω κάτω είναι η ταυτότητα μας. Το σήμα κατατεθέν της Χώρας μας στον παγκόσμιο χάρτη. Αυτά και πρέπει να αποτελούν το περιεχόμενο του νέου κεφαλαίου που ανοίγει. Η πρωτοφανής κατάρρευση των (πρώην) μεγάλων κομμάτων, είναι μήνυμα γι αυτό που έρχεται. Η αλλαγή σκυτάλης της παλαιότερης γενιάς προς τη νεότερη είναι ορατή δια γυμνού οφθαλμού.
Οι σελίδες της ιστορίας είναι ανοιχτές και γράφονται μπροστά μας με έναν λαό να ζητά λύσεις και να απαιτεί τα αυτονόητα: καλές συνθήκες ζωής, δουλειά, αξιοπρεπείς μισθούς, κράτος που να ευνοεί την επιχειρηματικότητα, τιμωρία των πολιτικών προσώπων που εμπλέκονται σε υποθέσεις διαφθοράς, και την συντομότερη αποδέσμευση της Ελλάδας απο το μνημόνιο.
Ήδη στην Ευρώπη έχουν θορυβηθεί απο το εκλογικό αποτέλεσμα ενώ ενθαρρυντική είναι η εκλογή του σοσιαλιστή Ολάν στην προεδρία της Γαλλίας διότι έτσι αποδυναμώνεται ο Γάλλο-Γερμανικός άξονας στην Ευρώπη (που είχε ως κύριους εκφραστές του, την Καγκελάριο της Γερμανίας Άνγκελα Μέρκελ και τον-απερχόμενο πια-Πρόεδρο της Γαλλίας Νικολά Σαρκοζί).
Η αλλαγή ρότας συνεπώς είναι μονόδρομος. Το πολιτικό σύστημα γνωρίζει πια ότι ο Ελληνικός λαός δεν αντέχει άλλες θυσίες σε μια κρίση που το ίδιο προκάλεσε.
Ο Ελληνικός λαός με την ψήφο του έδωσε ηχηρή και αποστομωτική απάντηση στους πολιτικούς που είναι υπεύθυνοι για την σημερινή πραγματικότητα:
Τους είπε "Κύριοι δεν μπορείτε να μας σώσετε εσείς που μας καταστρέψατε" στέλνοντας σπίτια τους πολλούς απο αυτούς.
Ο Ελληνικός λαός απαίτησε να υπάρξει συνεργασία των πολιτικών δυνάμεων ψήφισε αντι-μνημονιακά κλείνοντας τα αυτιά στους κινδυνολογούντες και τα παπαγαλάκια τους που έλεγαν "ψηφίστε μας αλλιώς θα χρεοκοπήσουμε, θα βγούμε απο το Ευρώ και θα κινδυνεύσουν οι μισθοί και οι συντάξεις" δείχνοντας πως υπάρχει και άλλος δρόμος που εκφράζεται απο κόμματα εκτός του πολιτικού κατεστημένου τα οποία και θα αναλάβουν ενεργό και πρωταγωνιστικό ρόλο στο άμεσο μέλλον. Ένα μέλλον που σαφώς και προμηνύεται δύσκολο αλλά κρύβει μέσα του την "γοητεία" του καινούριου που έρχεται.
Το οποίο δεν θα το εμποδίσουν ούτε η ενδεχόμενη ακυβερνησία ούτε και οι πιθανές νέες εκλογές του Ιουνίου.
Το παλιό που καταρρέει κάνει μια απέλπιδα προσπάθεια να μη χάσει την βολή του.Όμως οδεύει ολοταχώς στο χρονοντούλαπο της ιστορίας.
Πιστεύετε οτι θα λείψουν σε κανέναν;
Μια εποχή που άρχισε με έντονα πολιτικά πάθη, με ανοιχτούς ιδεολογικούς λογαριασμούς (του τότε διπολικού κόσμου) και με τις πληγές του εμφυλίου και τις δικτατορίας (που δίχασαν έναν ολόκληρο λαό) να φαντάζουν ως ανυπέρβλητο εμπόδιο για την μετάβαση στην ομαλότητα.
Μια εποχή που φέρνει την σφραγίδα του Κων/νου Καραμανλή και του Ανδρέα Παπανδρέου. Οι οποίοι άφησαν σημαντική παρακαταθήκη πίσω τους: Μια Ελλάδα που είχε "χτίσει" σε γερά θεμέλια την δημοκρατία και είχε μια σαφή κατεύθυνση προσανατολισμού: Την Ευρωπαϊκή Οικογένεια. Σε αυτή την Ελλάδα την εξουσία μονοπώλησαν τα κόμματα τα οποία ίδρυσαν: Η ΝΔ και το ΠαΣοκ.
Σε αυτό το πολιτικό πεδίο βρήκε χώρο να δράσει μια (διασπασμένη) αλλά μαχητική και πολλές φορές "ενοχλητική" για την εξουσία αριστερά η οποία ήταν για πολλές δεκαετίες εκτός πολιτικού παιχνιδιού.
Αυτό ήταν το διαμορφωμένο σκηνικό μέσα στο οποίο η Ελλάδα καλούταν να ακολουθήσει τους φρενήρεις ρυθμούς των διεθνών εξελίξεων που μοιραία επηρέαζαν και τα ανοιχτά Εθνικά της Θέματα.
Κι αν σε όλα αυτά προσθέσουμε την γιγάντωση των ηλεκτρονικών ΜΜΕ, την χρόνο με τον χρόνο εκτόξευση του δημοσίου χρέους που μοιραία επιβάρυνε τους οικονομικούς δείκτες, το πελατειακό κράτος, τους διορισμούς απο πόρτες και παράθυρα στο δημόσιο, την διαφθορά των κρατικών αξιωματούχων και των πολιτικών προσώπων, την πλήρη διάλυση της παιδείας και της υγείας, τον ευτελισμό των θεσμών, τον κομματισμό, την λαϊκιστική εξαγγελία μεγαλόστομων "ΘΑ" που σχεδόν ποτέ δεν γίνονταν πράξη, την ατιμωρησία, την οικογενειοκρατία που επέβαλλαν τα ισχυρά πολιτικά τζάκια, τότε όλοι καταλαβαίνουμε πως φτάσαμε σήμερα σε αυτή την κατάσταση.
Μόνο που πάντα κρύβαμε τα προβλήματα "κάτω απο το χαλί" είτε επειδή κανείς δεν ήθελε να επωμιστεί το πολιτικό κόστος για να φτιάξει ένα αποτελεσματικό κρατικό μηχανισμό είτε επειδή (κακώς) πιστεύαμε ότι εσαεί οι "κουτόφραγκοι" Ευρωπαίοι εταίροι μας, θα έκαναν τα "στραβά μάτια" και θα μας επέτρεπαν να κάνουμε ότι θέλουμε επειδή από "Βαλκανική Χώρα στην Ευρώπη, γίναμε Ευρωπαϊκή Χώρα στα Βαλκάνια ". Το τελευταίο σύνθημα είχε γίνει καραμέλα στα χείλη των επαγγελματιών της πολιτικής,και των ανθρώπων που χωρίς να έχουν δουλέψει έστω και μια ώρα στην ζωή τους, εκλέγονταν συνεχώς στην Βουλή και απο κει αναλάμβαναν θέσεις ευθύνης για "το καλό της Ελλάδας" όπως έλεγαν.Τα αποτελέσματα γνωστά: Το ΔΝΤ μπήκε στις ζωές μας και απο "Ευρωπαϊκή Χώρα στα Βαλκάνια" γίναμε προτεκτοράτο των ξένων δανειστών μας, με την ανεργία, την φτώχεια, την μείωση μισθών-συντάξεων, τα λουκέτα, τα συσσίτια, την φορολόγηση επί δικαίων και αδίκων, να αποτελούν πλέον την καθημερινότητα. Καθημερινότητα που τα τελευταία 2.5 χρόνια συσσώρευσε οργή και θυμό στο σύνολο της κοινωνίας η οποία αποτυπώθηκε στην κάλπη το βράδυ της 6ης Μαϊού σοκάροντας το πολιτικό-δημοσιογραφικό κατεστημένο το οποίο σε καμία περίπτωση δεν περίμενε την (οριστική και αμετάκλητη) καταδίκη του όπως αυτή εκφράστηκε μέσω της λαϊκής ετυμηγορίας.
Καταδίκη που μεταφράζεται στο τέλος μιας εποχής και στην αρχή μιας άλλης. Πιο ρεαλιστικής. Που δεν θα στηρίζεται στις ιδεοληψίες και τα πολιτικά ευφυολογήματα της μιας η της άλλης πλευράς αλλά σε έννοιες ιερές, που τόσα χρόνια ευτελίστικαν και έδωσαν την θέση τους στην επίπλαστη ευημερία, στο τηλε-δικαστήριο-τηλε-
Αλλά θα στηρίζεται σε έννοιες ιερές (που μπορεί και πρέπει να βασιστεί κανείς) όπως είναι η Πατρίδα, τα ήθη, τα έθιμα, οι παραδόσεις, η ίδια μας η ιστορία και ο πολιτισμός μας. Αυτά στο κάτω κάτω είναι η ταυτότητα μας. Το σήμα κατατεθέν της Χώρας μας στον παγκόσμιο χάρτη. Αυτά και πρέπει να αποτελούν το περιεχόμενο του νέου κεφαλαίου που ανοίγει. Η πρωτοφανής κατάρρευση των (πρώην) μεγάλων κομμάτων, είναι μήνυμα γι αυτό που έρχεται. Η αλλαγή σκυτάλης της παλαιότερης γενιάς προς τη νεότερη είναι ορατή δια γυμνού οφθαλμού.
Οι σελίδες της ιστορίας είναι ανοιχτές και γράφονται μπροστά μας με έναν λαό να ζητά λύσεις και να απαιτεί τα αυτονόητα: καλές συνθήκες ζωής, δουλειά, αξιοπρεπείς μισθούς, κράτος που να ευνοεί την επιχειρηματικότητα, τιμωρία των πολιτικών προσώπων που εμπλέκονται σε υποθέσεις διαφθοράς, και την συντομότερη αποδέσμευση της Ελλάδας απο το μνημόνιο.
Ήδη στην Ευρώπη έχουν θορυβηθεί απο το εκλογικό αποτέλεσμα ενώ ενθαρρυντική είναι η εκλογή του σοσιαλιστή Ολάν στην προεδρία της Γαλλίας διότι έτσι αποδυναμώνεται ο Γάλλο-Γερμανικός άξονας στην Ευρώπη (που είχε ως κύριους εκφραστές του, την Καγκελάριο της Γερμανίας Άνγκελα Μέρκελ και τον-απερχόμενο πια-Πρόεδρο της Γαλλίας Νικολά Σαρκοζί).
Η αλλαγή ρότας συνεπώς είναι μονόδρομος. Το πολιτικό σύστημα γνωρίζει πια ότι ο Ελληνικός λαός δεν αντέχει άλλες θυσίες σε μια κρίση που το ίδιο προκάλεσε.
Ο Ελληνικός λαός με την ψήφο του έδωσε ηχηρή και αποστομωτική απάντηση στους πολιτικούς που είναι υπεύθυνοι για την σημερινή πραγματικότητα:
Τους είπε "Κύριοι δεν μπορείτε να μας σώσετε εσείς που μας καταστρέψατε" στέλνοντας σπίτια τους πολλούς απο αυτούς.
Ο Ελληνικός λαός απαίτησε να υπάρξει συνεργασία των πολιτικών δυνάμεων ψήφισε αντι-μνημονιακά κλείνοντας τα αυτιά στους κινδυνολογούντες και τα παπαγαλάκια τους που έλεγαν "ψηφίστε μας αλλιώς θα χρεοκοπήσουμε, θα βγούμε απο το Ευρώ και θα κινδυνεύσουν οι μισθοί και οι συντάξεις" δείχνοντας πως υπάρχει και άλλος δρόμος που εκφράζεται απο κόμματα εκτός του πολιτικού κατεστημένου τα οποία και θα αναλάβουν ενεργό και πρωταγωνιστικό ρόλο στο άμεσο μέλλον. Ένα μέλλον που σαφώς και προμηνύεται δύσκολο αλλά κρύβει μέσα του την "γοητεία" του καινούριου που έρχεται.
Το οποίο δεν θα το εμποδίσουν ούτε η ενδεχόμενη ακυβερνησία ούτε και οι πιθανές νέες εκλογές του Ιουνίου.
"Το πάλεμα, το
μάτωμα και την καινούρια γέννα" τα αποφάσισε ο λαός.
Το παλιό που καταρρέει κάνει μια απέλπιδα προσπάθεια να μη χάσει την βολή του.Όμως οδεύει ολοταχώς στο χρονοντούλαπο της ιστορίας.
Πιστεύετε οτι θα λείψουν σε κανέναν;
Πάντως ο λαός μίλησε!