''Η … συνέπεια στο μεγαλείο της''
φωτο eikonoskopio αρχείο
Καλησπέρα! Σήμερα,25 Μαρτίου 2012, βρέθηκα στον Ιερό Ναό Ταξιαρχών Ερμιόνης για να παρακολουθήσω την καθιερωμένη λειτουργία πριν από την παρέλαση. Είμαι Ερμιονίτης, ζω στην Αθήνα και η τελευταία φορά που γιόρτασα εθνική επέτειο στον τόπο μου ήταν πριν από 5 χρόνια..Η λειτουργία.......................... ομολογουμένως είχε αρκετό κόσμο και όπως κάθε φορά στην πρώτη γραμμή ήταν οι σημαίες κάθε σχολείου και οι μαθητές. Παρατηρώντας τα παιδιά των σχολείων, στην προσπάθεια αναζήτησης αναμνήσεων από τα δικά μου μαθητικά χρόνια, είδα κάτι το οποίο αρχικά αρνούμουν να πιστέψω.
Όλα τα σχολεία είχαν ‘’παραταγμένες’’ τις σημαίες τους, όμως μετρώντας τις κορυφές αυτών, διαπίστωσα πως κάποια έλειπε. Ήταν αυτή του Λυκείου… Ήταν αυτή του σχολείου που έβγαζε κάποιους από τους μελλοντικούς επιστήμονες και τεχνίτες… Γιατί στη διαμόρφωση της προσωπικότητας ενός παιδιού, τα χρόνια του Λυκείου παίζουν τον καθοριστικότερο ρόλο. Τουλάχιστον έτσι ίσχυε στα χρόνια μου…
Στο πνεύμα αναζήτησης, λοιπόν, του ‘’χαμένου’’ Λυκείου Ερμιόνης είδα γνωστά παιδιά του σχολείου αυτού, τα οποία παρευρίσκονταν στην εκκλησία, συγκεντρωμένα ανά παρέες και το σημαντικότερο ΧΩΡΙΣ ΚΑΜΙΑ ΣΥΝΟΔΕΙΑ ΑΠΟ ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ. Το γεγονός αυτό μου φάνηκε αν μίτοι άλλο τραγικό, νοσταλγώντας τα δικά μου χρόνια, όπου όλοι συγκεντρωνόμαστε στο Καποδιστριακό και περπατούσαμε μέχρι την εκκλησία με τη σημαία πάντα να προπορεύεται. Τη συγκεκριμένη στιγμή, όχι μόνο η σημαία δεν ήταν μπροστά από όλους του μαθητές, αλλά ΑΠΟΥΣΙΑΖΕ.
Μέχρι το τέλος της λειτουργίας, η σημαία του Λυκείου Ερμιόνης έλαμψε δια της απουσίας της, σε σημείο τέτοιο που ο κόσμος ανησύχησε μήπως συνέβη κάτι σοβαρό. Η λύση του μυστηρίου δόθηκε τη στιγμή που ξεκίνησε η δοξολογία στα αγάλματα των Μητσαίων, στον χώρο ακριβώς έξω από τον Ιερό Ναό Ταξιαρχών… Ο ένας και μοναδικός καθηγητής που ήταν παρών, εκπροσωπώντας όλο (;) το Γενικό Λύκειο Ερμιόνης, έφερε τη σημαία, ενώ είχε ξεκινήσει η δοξολογία, προσπαθώντας ταυτόχρονα να μαζέψει και να βάλει σε σειρά τους μαθητές! Και όλα αυτά ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ. Ένας και μόνο από τους τόσους καθηγητές του Λυκείου.
Αν οι θύμισές μου δεν κάνουν λάθος, όταν ήμουν μαθητής στο Λύκειο, είχαμε τουλάχιστον 3 συνοδούς καθηγητές στην παρέλαση, οι οποίοι μας έβαζαν σε σειρά και μας καθοδηγούσαν καθ’ όλη τη διάρκεια σε κάθε εθνική επέτειο. Αυτή η εικόνα που αντίκρισα σήμερα ήταν μια εικόνα αποσυντονισμού και προχειρότητας…
Ήμουν μαθητής του Γενικού Λυκείου Ερμιόνης και είμαι περήφανος για αυτό. Είμαι περήφανος για το σχολείο που με διαμόρφωσε σαν άνθρωπο, που μου έδωσε τα εφόδια για το μέλλον και το σημαντικότερο που και σε αυτό οφείλω τη σχολή στην οποία φοίτησα. Χάρη σε καθηγητές που ήταν πάνω από όλα άνθρωποι, κατάφερα να κάνω το όνειρό μου πραγματικότητα. Χάρη στη συνέπεια και την υπομονή τους. Χάρη στην αγάπη τους για τους μαθητές τους. Χάρη στην ανάγκη τους να ‘’βγάλουν’’ πάνω από όλα ανθρώπους και όχι τεχνοκράτες.
Μετά από τα σημερινά γεγονότα, κατάλαβα πως τα πράγματα έχουν αλλάξει… Χάρη στην αδιαφορία. Χάρη στη χαλαρότητα. Χάρη στο αίσθημα κάποιων ότι οι μαθητές είναι βάρος. Χάρη στην πεποίθηση ότι ο καθηγητής δεν πρέπει να είναι δίπλα στον μαθητή.
Το Γενικό Λύκειο Ερμιόνης έχει βγάλει πολλά και σπουδαία παιδιά. Αισθάνομαι ένα από αυτά, γιατί είχα δίπλα μου ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ. Και αυτοί σήμερα λείπουν… Δεν θα αντέξω να ξαναδώ την υποβάθμιση για το σχολείο που αγάπησα, για τα 3 χρόνια που πέρασα, για τις στιγμές που έζησα, για τη στήριξη που είχα από τους καθηγητές μου…
Έκκληση προς τους σημερινούς ‘’απόντες’’ καθηγητές: Μάθετε να υποστηρίζετε το σχολείο αυτό γιατί πολύ απλά σας έχει ανάγκη… Μάθετε να υποστηρίζετε τους μαθητές του... Μάθετε να αισθάνεστε και εσείς κομμάτι του… Μόνο έτσι θα γίνετε λειτουργοί και όχι καθηγητές του συντακτικού, του Πυθαγόρειου Θεωρήματος και των ταλαντώσεων… Μόνο έτσι το Λύκειο Ερμιόνης θα βγάλει μέσα από τις κρύπτες του ανθρώπους που θα προσφέρουν αύριο στην κοινωνία… Μόνο έτσι… Όπως βγήκαμε εμείς… Τρέμω με τη σκέψη ότι η σημερινή κατάσταση αδιαφορίας θα πραγματοποιηθεί ξανά στο μέλλον ή χειρότερα, ότι έχει επαναληφθεί στο παρελθόν.
Αγαπήστε το Λύκειο Ερμιόνης…
Γιατί δεν είναι απλά σχολείο τους, αλλά σχολείο ΣΑΣ.
ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΟΛΩΝ ΜΑΣ…
Φιλικά,
Άρης Κοκκώνης