''Κομποστοποίηση''
Γράφει ο Βασίλης Γκάτσος
Επειδή τελευταία η κομποστοποίηση έχει γίνει καραμέλα, το προϊόν της κομποστοποίησης, το κομπόστ, έχει χρήση μόνον όταν προέρχεται από τα υπολείμματα των τροφών χωρίς τίποτε άλλο μέσα. Όταν αυτό γίνει υπεύθυνα στο σπίτι έχει και άμεση υπεύθυνη χρήση στον κήπο του σπιτιού ή στο κτήμα. Μη νομίσετε........ βέβαια ότι κάνει θαύματα, ένα φτωχότατο εδαφοβελτιωτικό είναι.
Όταν όμως η προς κομποστοποίηση πρώτη ύλη είναι από διαλογή αστικών απορριμμάτων, άρα μεγάλη ποσότητα που κανένας δε ξέρει τι άλλο εκτός από υπολείμματα τροφών περιέχει, το πράμα πάει τελείως αλλού.
Ακόμη και να μην περιέχει πλαστικά, μεταλλικά αντικείμενα κ.λ.π. μπορεί να έχει λάδια μηχανής, φυτοφάρμακα, χρώματα, διαλύματα κάθε είδους κ.λ.π., χώρια τα μικροαντικείμενα.
Και το σπουδαιότερο, από οικιακά απορρίμματα που είναι απόβλητο φτιάχνεις ένα προϊόν από τη διεργασία της κομποστοποίησης το οποίο θα χρησιμοποιήσεις προφανώς στις καλλιέργειες. Άρα πρέπει το κομπόστ να τυποποιηθεί σε συσκευασία και ανά παρτίδα με κωδικό, να έχει χημική ανάλυση, προδιαγραφές και άδεια για συγκεκριμένη χρήση βάσει οδηγιών. Δεν σημαίνει ότι φτιάξαμε ως Δήμος η ως εταιρεία αξιοποίησης κομπόστ και ελάτε πάρτε το με το φορτηγό και στρώστε το σαν εδαφοβελτιωτικό στο κτήμα σας. Εδώ δεν επιτρέπεται η μεταφορά χώματος από έναν κάμπο στον άλλο, δηλαδή δεν μπορεί κάποιος να μεταφέρει χώμα από τον κάμπο της Ερμιόνης και να το στρώσει στον ελαιώνα του στη Σπάρτη.
Η μαζική κομποστοποίηση δεν είναι μια απλή υπόθεση. Έχει και αυτή τις διαδικασίες της, και το κόστος της, και βέβαια δεν είναι κάτι το δύσκολο, όχι όμως και κάτι το τελείως απλό. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με τα αστικά λύματα. Ακόμη και από εγκαταστάσεις επεξεργασίας λυμάτων τελευταίας τεχνολογίας, το ‘νερό’ που βγαίνει δεν επιτρέπεται να χρησιμοποιηθεί σε καλλιέργειες.
Η κομποστοποίηση αφορά μόνον τα υπολείμματα των φαγητών τα οποία είναι όμως ελάχιστα. Για παράδειγμα η Ερμιονίδα με 4000 νοικοκυριά είναι ζήτημα αν παράγει 4 τόνους αποφάγια την ημέρα μαζί και με τις πεπονοκάρπουζομηλομπανανοπατατ
Όμως όταν καθαρίζουμε το σπίτι, το τραπέζι και το ψυγείο πετάμε μέσα στην πράσινη σακούλα απορριμμάτων δεκάδες μικροπλαστικές συσκευασίες, χαρτάκια, κουτάκια μεταλλικά, μικροαντικείμενα, μπαταρίες, λαμπτήρες, κουτιά με απορρυπαντικά, χρώματα, φάρμακα, διαλύτες, λάδια κ.λ.π. Έτσι ακόμη και όταν διαχωρίζουμε τελείως τα υλικά συσκευασίας από χαρτί, γυαλί, πλαστικό, η πράσινη σακούλα περιέχει υλικό που δεν πρέπει να συνοδεύει το κομπόστ.
Άρα για να πεις ότι ένα νοικοκυριό βγάζει μια σακούλα σκουπιδιών πλήρως κατάλληλων για κομποστοποίηση, βασίζεσαι στο υψηλό αίσθημα περιβαλλοντικής ευθύνης όλων των νοικοκυριών και όχι φυσικά ορισμένων. Και αυτό δεν γίνεται από τη μια μέρα στην άλλη. Με λόγια βέβαια γίνεται.
Η ανάμειξη έστω και καθαρών αποφαγίων με φυτική ύλη από κλαδέματα για να σχηματιστεί κομπόστ δεν έχει κανένα νόημα. Τα κλαδέματα κήπων και κτημάτων δεν είναι απορρίμματα αλλά φυσικά υλικά τα οποία μπορούμε να τα αφήσουμε σε μια άκρη στο κτήμα ή στο εξοχικό. Παλιά τα ρίχναμε κάπου σαν φράκτες και σιγά σάπιζαν. Στους ελαιώνες τα καίγαμε γιατί η στάχτη κοπριά είναι. Όμως το καλύτερο είναι το μάζεμα σε μια άκρη. Με τα χρόνο γίνεται ένας σωρός σαν κοπριά και τον σκορπίζουμε στο κτήμα.
Έρρωσθε,
Βασίλης Γκάτσος