''Τάχατες σοσιαλίζον ένθεν κι ένθεν, όμως κατά των συμφερόντων του λαού.''
Είναι και δεν είναι με την επένδυση του γκολφ, αλλά τελικά είναι υπό τον όρο ότι ο επενδυτής θα φέρει νερό απ’ το φεγγάρι, άρα δεν θα κάνει την επένδυση. Τότε είναι όλοι υπέρ της επένδυσης που δεν θα γίνει με ....... ευθύνη του επενδυτή.
Δεν είναι υπέρ της μεγάλης ανακαίνισης και αναβάθμισης του Πόρτο Ύδρα από τον εφοπλιστή Ρέστη, αλλά είναι υπέρ των τουριστικών επενδύσεων, όταν αυτές σίγουρα δεν γίνονται.
Είναι κατά της ιχθυοκαλλιέργειας, αλλά τρώνε κάργα τσιπούρα και λαβράκι και γαρίδα ιχθυοκαλλιέργειας.
Είναι και δεν είναι με την αφαλάτωση αλλά είναι μετά βεβαιότητος με την αφαλάτωση που αντί άλμης θα βγάζει ανθόνερο. Συγχρόνως δε ο Δήμαρχος που έχει υποχρέωση να εισηγηθεί στο δημοτικό συμβούλιο μέσω των περιβαλλοντικών υπηρεσιών του δήμου του, ώστε το συμβούλιο να γνωμοδοτήσει υπέρ ή κατά της ΜΠΕ μιας αφαλάτωσης δηλώνει ότι ο Δήμος δεν έχει τη γνώση για να κατανοήσει τα γραφόμενα της ΜΠΕ ! ! Όμως έχει προσλάβει και σύμβολο για τα περιβαλλοντικά θέματα. Αν ο σύμβουλος δεν κατανοεί μια ΜΠΕ αφαλάτωσης ή μια ΜΠΕ για το γκολφ τι συμβουλεύει; Για το πότε θα βρέξει;
Είναι, αλλά δεν είναι τώρα, για την τακτοποίηση της αποβάθρας στο Μετόχι με την οποία εξυπηρετείται η Ύδρα (νησί μας είναι η Ύδρα και δυναμική δυνητική αγορά των προϊόντων μας και των υπηρεσιών μας), γιατί στη Κόστα όπου γίνεται κάτι ανάλογο με τις Σπέτσες συμβαίνουν ατυχήματα .... στο δρόμο προς Kόστα λόγω της κίνησης προς Kόστα – Σπέτσες και όχι λόγω του .... καρόδρομου που εξυπηρετεί την Κόστα και της συνέχειας αυτού μέχρι Άγιο Αιμιλιανό ή του καροκαρόδρομου Πορτοχελίου - Ερμιόνης μέσω Φλαμπούρων και Πετροθάλασσας. Τα φάγαμε όμως τα αμυγδαλωτά σας κύριε Δήμαρχε της Ύδρας και σας γράψαμε στις καλένδες, κοινώς φάγαμε την κόττα...... Πάλι με χρόνια με καιρούς, όταν το έργο αυτό θα ωριμάσει και θα ενταχθεί στον περιφερειακό σχεδιασμό να μας ξανάρθετε αλλά με περισσότερα αμυγδαλωτά.
Είμαστε δεν είμαστε υπέρ του αιγιαλού και της παραλίας, αλλά τους δρόμους στην παραλία του Σαλαντιού που εμποδίζουν τη χρήση του γιαλού δεν τους ξέρουμε, όπως και όλο το συμβούλιο αγνοεί ή τάχατες δεν βλέπει, ότι σε λίγο όλες οι παραλίες του λαού από Λεπίτσα, Δορούφι μέχρι την αρχή της Κορακιάς θα είναι απροσπέλαστες... κατά του λαού.
Είσαστε παντελώς άτολμοι στις αποφάσεις σας, αισθανόσαστε ένα αλλόκοτο δέος όχι στο τι θα πει ο κόσμος αλλά το τι θα πουν ισχνότατες μειοψηφίες και άτομα, επικαλείστε το συμφέρον του λαού, όταν ο εργαζόμενος λαός με χίλιους τρόπους σας δείχνει ότι ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΑΝΟΙΞΟΥΝ ΔΟΥΛΕΙΕΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΣΤΟΝ ΤΟΠΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥΣ. Παραλύετε δε από τον αλλόκοτο φόβο μη και δεν επανεκλεγείτε, τη στιγμή που η μη επανεκλογή είναι έπαινος, ότι δεν χαϊδέψατε αφτιά, δεν συμβιβαστήκατε με την περιρρέουσα λαϊκότητα.
Ο τουρισμός είναι το μόνο υπαρκτό που μας έχει απομείνει. Δηλαδή πράγμα απτό μετρήσιμο, που δίνει δουλειά και εισοδήματα. Και ο αγροτικός τομέας είναι το δεύτερο που μας έχει απομείνει, ως ελπίδα, γιατί στην πραγματικότητα φθίνει, σε αντίθεση με τον τουρισμό που φαίνεται να σηκώνει κεφάλι. Μέχρις ώρας έχουμε επιδείξει ανικανότητα στη μεταποίηση και στη βιομηχανία, πόσο μάλλον στις τεχνολογίες και υπηρεσίες αιχμής, καινοτομίας και έρευνας.
Αν είσαστε Δημοτικό Συμβούλιο Ελβετικής πόλης, μόλις μαθαίνατε ότι ο οποιοσδήποτε επενδυτής σχεδίαζε επένδυση στο δήμο σας, με γλυκά και ποτά του τόπου σας θα τον επισκεπτόσαστε να τον καλωσορίσετε, να τον υποδεχθείτε, να του ευχηθείτε καλή επιτυχία. Γιατί επένδυση σημαίνει ΔΟΥΛΕΙΑ. Και δεν ψειρίζουμε τη μαϊμού, τόσα θ’ αφήσει, τόσους εργαζόμενους θα πάρει ή δε θα πάρει, τόσες ντομάτες θα πάρει από μας και τόσες απ’ τα ξένα ο επενδυτής. Πόσο μάλλον όταν όλοι μας στις δουλειές μας παίρνουμε φτηνούς και ανασφάλιστους μετανάστες και όχι ντόπιους και αυτό το θεωρούμε προσωπική οικονομική επιτυχία μας. Θυμηθείτε τη σοφή ρήση των προγόνων μας εμπόρων (γιατί είμαστε εμπορικός λαός, και η ανεξαρτησία μας στους εμπόρους που σύστησαν τη Φιλική Εταιρεία οφείλεται): «Και η σκόνη που αφήνει ο πελάτης στο μαγαζί κέρδος είναι». Και ο κάθε επενδυτής της Ερμιονίδας και των νησιών της, όπως και οι πελάτες του, τη σκόνη του ν’ αφήσει, κέρδος είναι.
Και για τα περιβαλλοντικά ας μη γελιόμαστε. Δεν είναι ο εκάστοτε επενδυτής που τα καταστρατηγεί, αλλά οι δημοτικές και κρατικές αρχές που δεν σχεδιάζουν, δεν ελέγχουν και αφήνουν την αίσθηση ότι σε αυτή τη χώρα όλα επιτρέπονται. Μέρος αυτών των αρχών είναι και το δημοτικό συμβούλιο. Ο ίδιος επενδυτής αλλιώς πράττει στην Ελβετία και αλλιώς στην Ελλάδα ή στην Μποτζουάνα. Μήπως ο Έλληνας οδηγός οδηγεί το ίδιο στους δρόμους της Αγγλίας;
Αναμέναμε ένα βροντερό ΝΑΙ στον δήμαρχο της Ύδρας. Οι επισκέπτες της Ύδρας, οι εκδρομείς, οι μαθητικές εκδρομές μέσω της «Σκάλας Μετοχίου», περνάνε και από την Ερμιονίδα και μόνο τη σκόνη τους να αφήσουν κέρδος μας είναι. Αν είμαστε άξιοι, να τους κρατήσουμε και στην Ερμιονίδα και να τους πουλήσουμε πράγματα και υπηρεσίες.
Αναμέναμε να πάτε όλοι μαζί (σιγά μη θιγεί ο σοσιαλισμό σας και η αριστεροφροσύνη σας) στον Ρέστη, να μάθετε τα σχέδια της ανακαίνισης και να συνεργαστείτε μαζί του επ’ ωφελεία του τόπου μας. Και για αφαλάτωση.
Αναμέναμε να πάτε στους ιχθυοκαλλιεργητές και να δείτε τι κάνουν και να συνεργαστείτε. Να δείτε τις μελλοντικές προοπτικές του κλάδου και τη θέση του δήμου σε αυτές.
Αναμέναμε να καλέσετε την αγροτιά σε πανστρατιά ανόρθωσης της αγροτικής μας παραγωγής και να πρωτοστατήσετε.
Αναμέναμε να πλησιάσετε τις εταιρείες των αιολικών πάρκων και των φωτοβολταϊκών και να τις φέρετε στον τόπο μας.
Αναμέναμε να καλωσορίσετε την επένδυση του γκολφ, των 300 εκ. € και να συνεργαστείτε μαζί τους για την επίλυση του θέματος του νερού επ’ ωφελεία του τόπου μας. Να λύσετε μαζί τους όλα τα προβλήματα και να τους δώσετε την αίσθηση ότι θα είσαστε πραγματική ελέγχουσα αρχή. Αντ’ αυτού, μας χαρίζουν έναν, ατίθασο μεν, γάίδαρο, κι εμείς τον κοιτάζουμε στα δόντια.
Και στο γεγονός ότι θα δημιουργηθούν εκατοντάδες θέσεις εργασίας, έστω οι περισσότερες αλλοδαπών συνανθρώπων μας, αντιπαραβάλλουμε όχι τις πραγματικά ανύπαρκτες θέσεις εργασίας σε αυτή την μη παραγωγική έρημη γη του σήμερα, αλλά στις θέσεις εργασίας που θα χάνονταν αν καλλιεργούσαμε υποδειγματικά αυτή τη γη!! Να τρελαίνεσαι δηλαδή, όχι μόνον από τον παραλογισμό, αλλά και τη φασίζουσα νοοτροπία ότι ο αλλοδαπός είναι επικίνδυνος για τα συμφέροντά μας, όταν εργάζεται στο τόπο μας, αλλά τα χιλιάδες παιδιά μας που με την κρίση που περνάμε κατέφυγαν στα ξένα πρέπει να γίνουν αποδεκτά ενθουσιωδώς από τις εκεί κοινωνίες. Και πολλά παιδιά, κύριοι, δουλεύουν σήμερα στην Αλβανία και σε εργοδότες Αλβανούς που πριν μερικά χρόνια ήσαν δουλευτές στους πατεράδες αυτών των παιδιών και το κάνουν από ευγνωμοσύνη που βοηθήθηκαν κάποτε. Και δεν είναι ανέκδοτο.
Αναμέναμε να κάνετε τις κινήσεις υπέρ του τουρισμού, γιατί είναι το μόνο που μας έχει απομείνει, αλλά να θέσετε σαφώς και τα όριά του, ώστε να μην μας καταπνίξει. Και τα όρια του τουρισμού τίθενται με το να θέσουμε και τα όρια της πραγματικά καλλιεργήσιμης γης όπου θα αναπτυχθεί επιτυχώς και κυρίαρχα ο αγροτικός τομέας, όπου δεν θα έρχεται ο ξαπλάκιας του εξοχικού να διαμαρτύρεται, γιατί του μυρίζει η κοπριά και τον ξυπνάνε τα βελάσματα και τα κουδούνια. Υπεύθυνα λοιπόν και σε συνεννόηση με τους αγρότες και το κράτος, να προστατέψετε την αγροτική γη και από τον τουρισμό. Και η πραγματική αγροτική γη μας είναι ο κάμπος Αγίων Αναργύρων, ο Κάμπος της Ερμιόνης του Κρανιδίου, της Ντάρδιζας, της Θερμησίας, το οροπέδιο Ηλιοκάστρου, η κοιλάδα των Διδύμων και ορισμένες λοφώδεις γόνιμες περιοχές στην περιοχή Κρανιδίου και Πορτοχελίου. Τα υπόλοιπα είναι άγονα, βραχώδη, κροκαλοπαγή και ασβεστολιθικά εδάφη, που τα αφήνουμε για τον τουρισμό που τα χρειάζεται. Έτσι πραγματώνουμε την ιδέα του Αγροτοτουρισμού και όχι φτιάχνοντας ένα ξενώνα στο κτήμα μας.
Για αυτές τις μεγάλες κινήσεις είσαστε, μέσω της ψήφου μας, στο δημοτικό συμβούλιο και εξουσιοδοτημένοι να πράξετε κατά πλειοψηφία. Ως προς αυτό είμαστε μαζί σας. Αντί όμως αυτών των ζωτικών πράξεων για το συμφέρον του τόπου μας αναλωνόσαστε σε μια μπλοκοφωτοβιντεοκοκορομαχία, ουσιαστικά αδιάφορης για όλους λες και με την ψήφο μας απαιτήσαμε να μας διασκεδάζετε με αυτόν τον τρόπο.
Έρρωσθε,
Βασίλης Γκάτσος