''Αλλά υπάρχει το αλλά.....''
Γράφει ο Βασίλης Γκάτσος
« ….. Βρισκόμαστε σε μια λάθος απόφαση, εσείς κλείσατε τις χωματερές όμως ανοίξατε μια μεγάλη χωματερή στα Δίδυμα, ήταν συνειδητή πράξη σας, γιατί εδώ στα Δίδυμα δεν υπήρχαν ιδιοκτησίες και εξασφαλίσατε την συναίνεση των τοπικών παραγόντων, ενώ τα «Δισκούρια» Κρανιδίου μετατράπηκαν σ΄ ένα μεγάλο οικόπεδο προς αξιοποίηση για πώληση, σας προσκομίζω φωτογραφικό υλικό που αποδεικνύει ότι κάποιοι ιδιώτες με ενέργειές τους έχουν μετατρέψει την ευρύτερη περιοχή στη θέση «ΔΙΣΚΟΥΡΙΑ» ως ένα «φιλέτο» προς αξιοποίηση, με ιδιαίτερα οικονομικά υψηλά οφέλη. Η προηγούμενη Δημοτική αρχή είχε και έχει τεράστιες ευθύνες για τη λειτουργία του δεματοποιητή στη θέση «ΣΤΑΥΡΟΣ» Διδύμων, κινητοποιηθήκατε – κλείσατε τους δρόμους για να λειτουργήσει ο δεματοποιητής .....».
Ο δήμαρχος αποδέχεται κατ’ αρχήν ότι καλά κάνανε και κλείσανε οι χωματερές (εννοείται του δήμου Κρανιδίου, γιατί ο κύριος Σφυρής δεν είχε αρμοδιότητα στον δήμο Ερμιόνης). Όταν όμως κλείσανε οι χωματερές ο κύριος Καμιζής δεν ήταν στην αντιπολίτευση.....
..... Ήταν ο κύριος Λάμπρου, αν δεν κάνω λάθος. Σίγουρα με δεματοποιητή ή χωρίς αυτόν, και εφόσον δεν δημιουργήθηκε στον Δήμο Κρανιδίου οργανωμένος ΧΥΤΑ με μεμβράνες κ.λ.π., ήταν αυτονόητο ότι δημιουργείτο μια νέα χωματερή και όλα τα υπόλοιπα ήταν προσχήματα για να δημιουργηθεί. ΚΑΙ ΔΕΝ ΓΙΝΟΤΑΝ ΑΛΛΙΩΣ. Πρόσχημα ήταν ότι ο Σταυρός Διδύμων θα εξυπηρετούσε και την Επίδαυρο και το Λιγουριό, γιατί καμιά υποχρέωση δεν είχε ο Δήμος Κρανιδίου να τους εξυπηρετήσει. Το να λέμε ότι λύση είναι τα σκουπίδια με οποιοδήποτε τρόπο να φύγουν από την Ερμιονίδα, αυτό δεν είναι λύση αλλά παραμύθια για μικρά παιδιά.
Άρα ο κύριος Σφυρής δεν ελέγχεται για ό,τι σχεδίασε όπως και ο κύριος Καμιζής (ως πολίτης τότε) και ο κύριος Λάμπρου ως αντιπολίτευση δεν ελέγχονται για ό,τι είπαν ή έπραξαν.
Αλλά σύμφωνα με την αρχή «ο ρυπαίνων πληρώνει», την κοινή λογική, την ηθική, ο νέος δεματοποιητής και το αναπόφευκτο άνοιγμα της νέας χωματερής ΕΠΡΕΠΕ να συμβούν σε χώρο μεταξύ Κοιλάδας, Κρανιδίου, Πορτοχελίου, δηλαδή κάπου στη Κορακιά όπου αφθονούν και οι δημόσιες εκτάσεις. Μία τέτοια θέση ήταν και άκρως οικονομική, γιατί γίνονταν πολύ λιγότερες διαδρομές και δρομολόγια από τα απορριμματοφόρα. Όμως επηρέαζε δυσμενώς όλους τους κατοίκους των κυρίων οικισμών του δήμου, τα εξοχικά, πλούσια και φτωχά, τα εκεί ξενοδοχεία και επιχειρήσεις και πάνω απ’ όλα την αγοραπωλησία της καλλιεργήσιμης γης.
Άρα ο κύριος Σφυρής ελέγχετε όχι για ότι έπραξε, αλλά, γιατί, όντας και σοσιαλιστής, δεν επέλεξε τη σωστή και κοινωνικά δίκαιη θέση σύμφωνα με την αρχή «ο ρυπαίνων πληρώνει», την κοινή λογική και την ηθική.
Ο κύριος Λάμπρου ελέγχετε ΟΧΙ γιατί ως αντιπολίτευση δεν αντέδρασε στα έργα του Σταυρού Διδύμων, αλλά γιατί όντας σοσιαλιστής δεν υπέδειξε στο κύριο Σφυρή τη σωστή και κοινωνικά δίκαιη θέση σύμφωνα με την αρχή «ο ρυπαίνων πληρώνει», την κοινή λογική και την ηθική.
Ο κύριος Καμιζής, ως τότε παραιτηθείς (νομίζω) από την αντιπολίτευση, άρα ως ιδιώτης που όμως όχι μόνον ήταν ιστορικό στέλεχος του σοσιαλιστικού κινήματος, αλλά και δήμαρχος Κρανιδίου τις δύο προηγούμενες τετραετίες με σημαντικό έργο (θετικό ή αρνητικό, δεν έχει σημασία), άρα έχει και δικαίωμα λόγου ευρύτερο και επιθυμητό απ’ όλους μας για αυτή την περίοδο της ... μετάβασης στην υπερχωματερή Σταυρού, ο κύριος Καμιζής ελέγχετε γιατί, όντας και σοσιαλιστής, δεν υπέδειξε τη σωστή και κοινωνικά δίκαιη θέση σύμφωνα με την αρχή «ο ρυπαίνων πληρώνει», την κοινή λογική και την ηθική. Δηλαδή να πει: Εσύ είσαι δήμαρχος, διαφωνώ με αυτά που σχεδιάζεις, θα προσπαθήσω να μην τα πραγματοποιήσεις, αλλά σύμφωνα με την αρχή «ο ρυπαίνων πληρώνει», την κοινή λογική και την ηθική, είσαι υποχρεωμένος, ό,τι και να κάνεις να το κάνεις κάπου στο δημόσιο χώρο της Κορακιάς.
Το συμπέρασμά μου είναι ότι οι ως άνω δεν σκέφτηκαν, δεν πρότειναν δεν έπραξαν βάσει σοσιαλιστικών ιδεών, αλλά βάσει ψηφοθηρικής λογικής και κυρίως συμφερόντων. Δεν εννοώ συμφερόντων ατομικών ενός εκάστου, αλλά εξυπηρέτηση του συμφέροντος όλων των κατοίκων των κυρίων οικισμών του δήμου Κρανιδίου, των εξοχικών, πλούσιων και φτωχών, των εκεί ξενοδοχείων και επιχειρήσεων και πάνω απ’ όλα της αγοραπωλησίας της καλλιεργήσιμης γης. Και επειδή πραγματική λύση δεν υπήρχε, η λύση να μπει ο δεματοποιητής κάπου μακριά σε μια έρημη δημόσια έκταση που εμμέσως πλην σαφώς επηρέαζε μόνο μια μικρή κοινότητα και το περιβάλλον της ήταν στο βάθος του μυαλού τους.
Ωραία, και αυτό δεν είναι ηθικό; Μπροστά στο συμφέρον της συντριπτικής πλειοψηφίας να βλάπτεται το συμφέρον ολιγοτέρων; Φαινομενικά ναι αλλά ουσιαστικά πρόκειται για ανήθικη πολιτική πράξη άμα δε και παράλογη. Αλλιώς πρέπει να θεωρήσουμε ηθικές και λογικές και τις παρακάτω προτάσεις:
Γιατί στο Πορτοχέλι που έχουμε λιγοστό και υφάλμυρο νερό αλλά είμαστε οι πολλοί και πλούσιοι και η γη μας είναι πανάκριβη να μην πάρουμε το νερό από τους μικρούς δήμους της ορεινής Ερμιονίδας;
Γιατί στο Πορτοχέλι που είμαστε οι πολλοί και πλούσιοι και η γη μας είναι πανάκριβη να μη δώσουμε τα πλούτη μας στους ορεινούς δήμους της Ερμιονίδας;
Γιατί εμείς οι Γερμανοί και Γάλλοι της ΕΕ που είμαστε οι πιο πολλοί και οικονομικά ανεπτυγμένοι να βοηθήσουμε τους νότιους να γίνουν σαν κι εμάς;
Γιατί αν δημοκρατικός δήμος, αν σοσιαλιστικό ήθος, αν ενωτικό πνεύμα είναι η βλάβη των ολίγων υπέρ των πολλών, τότε χαιρετίσματα.
Έρρωσθε,
Βασίλης Γκάτσος