''Το δύσκολο είναι να αρχίσεις να την σώζεις σώζοντας πρώτα τον δικό σου τόπο, το αλωνάκι σου.''
Γράφει ο Βασίλης Γκάτσος
Έτσι που πάμε στην Ερμιονίδα τον χάσαμε για τα καλά τον μπούσουλα τον πολιτικό.Υπήρχαν ή δεν υπήρχαν κομματικές τοπικές πολιτικές οργανώσεις; Υπήρχαν ή δεν υπήρχαν εγγεγραμμένα μέλη, στελέχη, ιστορικά στελέχη, κομματικά γραφεία τοπικής κ.λ.π.; Έβγαζαν ή δεν έβγαζαν ανακοινώσεις; Παρήγαγαν αλλά και εφάρμοζαν την γραμμή του κόμματός τους;
Εντάξει φταιει το μεγάλο κεφάλαιο, αλλά δεν κάναμε τούμπες ποιος θα πρωτοπουλήσει, δηλαδή μοσχοπουλήσει τη γη του στο μεγάλο κεφάλαιο; Έτσι δεν πουλήθηκε η μισή Ερμιονίδα; Οι ανάγκες της ζωής βέβαια. Ένταξη, ανάγκη της ζωής να πουλήσει ο φτωχός 10 στρέμματα άγονης γης στο Πορτοχέλι για να πάρει 500000 €. Ανάγκη ζωής να πουλήσει 100 για να πάρει 5000000 €;;;
Έχει τη δύναμη κανένας τουλάχιστον από τα ιστορικά στελέχη να μας πει τι στο καλό έκανε στην τοπική πολιτική οργάνωσή του και φτάσαμε σε αυτό το χάλι; Αν ‘άλλοι τα κάναν τα στραβά’ καληνύχτα σας και καληνύχτα μας. Τουλάχιστον μην ομονοείτε στον καλλικράτειο τόσο εύκολα και με τόσο ενθουσιασμό για το γενικό καλό της χώρας. Ομονοήστε να πάτε όλοι μαζί συντεταγμένα και να πετάξετε τις πέτρες που έστρωσαν στην άμμο του Γκούρ ι Ντετ. Όχι για κανένα άλλο λόγο αλλά ο κύριος Αντιδήμαρχος μας είχε πληροφορήσει γραπτώς ότι κανένας φράκτης ακτών δεν στήθηκε επί παλαιάς δημαρχίας κυρίου Καμιζή και ότι όλοι στηθήκανε επί κυρίου Σφυρή. Ας πούμε λοιπόν ότι είναι ο πρώτος και καραμπινάτος, όχι φράκτης, άλλα φράγμα. Γιατί η σωτηρία της πατρίδας είναι εύκολο πράγμα, η σωτηρία της καταδικιά μας κοντινής Ερμιονίδας είναι το δύσκολο.
Έρρωσθε,
Βασίλης Γκάτσος.