''28η Οκτωβρίου 2011''
Γράφει ο Βασίλης Γκάτσος
Έχουμε μεγάλη πλάκα.Οι δημιουργοί της ΜΕΓΑΛΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ του έξω από το ΝΑΤΟ (γιατί είναι συνδικάτο) και του έξω από την ΕΟΚ (γιατί είναι στρούγκα), οι δημιουργοί της ΕΛΛΑΔΑΣ των δανεικών, γιορτάζουν γιατί λέει έσωσαν τη χώρα από τους δανειστές τους οποίους λίγο πριν, αλλά και επί χρόνια, θερμοπαρακαλούσαν για νέα δανεικά.
Οι συνδημιουργοί, στενοχωρημένοι γιατί δεν τους δίνεται η ευκαιρία να αποδείξουν ότι αυτοί θα έσωζαν καλύτερα την ΕΛΛΑΔΑ ως έχοντες στο δεξί χέρι, πάντα το σωστό κλειδί.
Οι συνεχώς στην γκρίνια και στην άρνηση, οι ΟΧΙ σε όλα και ΝΑΙ στην αυθεντία τους, στενοχωρημένοι που, παρά την κρίση, και πάλι ο λαός δεν τους πιστεύει σε τίποτα. Ποιους; Αυτούς που κατέχουν όλα τα θεωρητικά κλειδιά που ξεκλειδώνουν τα πάντα.
Και τοπικά έχουμε και την κουρά των προβάτων (το κοντοκούρι) όπου πονηρά πονηρά ξεχνάμε ότι τα πρόβατα δεν κουρεύονται μόνα τους, ούτε τα κουρεύει ο έμπορας που θα πάρει το μαλλί. Τα κουρεύει ο ΠΟΙΜΗΝ με τους βοηθούς του οι οποίοι κατά τον Πλάτωνα είναι ΑΛΛΗΣ ΤΑΞΗΣ, είναι άνθρωποι και όχι πρόβατα, και αγαπούν, φροντίζουν και φυλάνε το κοπάδι, για το μαλλί, το γάλα και το κρέας του, τα οποία μετά πουλάνε ή παραδίδουν στον ηγεμόνα τους. Και οι βοηθοί ‘βαράνε τη στρούγκα’ ή κρατάνε τα ψαλίδια. Όμως ξεχνάμε ότι στη ζωή Ο ΠΟΙΜΗΝ με τους βοηθούς του και το κοπάδι με τα πρόβατα, τα ‘πράματα’ είναι της ΙΔΙΑΣ ΤΑΞΗΣ........
.........
Το μεγάλο ΟΧΙ της 28ης Οκτωβρίου 1940 λέχθηκε από το τότε φασίζον καθεστώς και τα πρόβατά του, που όμως την στιγμή του ΟΧΙ γίνανε ίδιας τάξης, γίνανε ΕΛΛΗΝΕΣ. Και με το ΟΧΙ ως δια μαγείας σαρώθηκαν οι φράκτες, οι στάνες, οι ξερολιθιές, και όλοι ΙΔΙΑΣ ΤΑΞΗΣ ΕΛΛΗΝΕΣ πορεύονταν αγκαλιασμένοι προς τον ένδοξο θάνατο στα βουνά. Όπου ο ποιητής ένοιωσε για πρώτη φορά τόσο αλληλέγγυος με τους συμπατριώτες του.
Σήμερα δεν μας πρέπουν δεκάρικοι λόγοι μπροστά στα Ηρώα της Ερμιονίδας. Άλλωστε δεν έχουμε τον εχθρό στα σύνορά μας και στην Ευρωπαϊκή Ένωση θέλουμε και είμαστε, και ευτυχώς. Απλά, μια βουβή συγνώμη για το κατάντημα του τόπου και μια υπόσχεση καινούργιας αρχής. Γιατί το καινόν δεν βγαίνει από το κενόν. Από αυτό το μπερδεμένο κουβάρι που είμαστε σήμερα θα βγει. Και για να γίνουμε και πάλι ίδιας τάξης Έλληνες είναι αναγκαίο όσο ποτέ άλλοτε ένα καθολικό ΠΟΘΕΝ ΕΣΧΕΣ και ο ΚΑΘΕ ΚΑΤΕΡΓΑΡΗΣ ΣΤΟΝ ΜΠΑΓΚΟ ΤΟΥ. Για να ισιώσει λίγο ο ζυγός. Γιατί αυτή την στιγμή κάνουμε παρέλαση κάτω από τις Εφορίες και τη ΔΕΗ, όχι ...εθελοντικά, για να πληρώσουμε χιλιάδες ευρώ κάτω από τα χάχανα των παρανόμως πλουτησάντων επί ημερών ..... σοσιαλισμού του ζιβάγκο και του κανό, με διαλύματα... λαϊκής δεξιάς του σουβλακιού και της συκωταριάς, υπό το άοκνον βλέμμα αριστερής πανσοφίας. Και αυτοί που κάνουν παρέλαση είναι δεξιοί, κεντρώοι πασόκοι, αριστεροί ως προς την κομματική τοποθέτηση, όμως τίμιοι, σώφρονες, οικονόμοι, δημιουργικοί, που δεν τους ζητείται αλλά τους επιβάλλεται για άλλη μια φορά να σώσουν την χώρα, μάλλον υπό τα χάχανα και των επιβαλλόντων.
Βγάλε ένα τέτοιο λόγο Δήμαρχε να σε παραδεχτούμε. Αλλά να τον εφαρμόσεις μετά στην επαρχία των οφσόρ. Γιατί τα πρόβατα και η κουρά τους, η ντουντούκα της επαναστατημένης Άνω Πλατείας, η μεταφορά προτομών, το έμβλημα με τους δελφινομπακαλιάρους και η φαγούρα με τον εθελοντισμό και την αριστεροειδή αφασία ...ΔΕΝ...
Έρρωσθε,
Βασίλης Γκάτσος