''Κι η Μυλωνού με τους πραματευτάδες''
Δηλαδή η Ερμιονίδα έχει ως πρότυπο ανάπτυξης την Καραϊβική;
Αγαπητοί Ιχνηλάτες, με συγχωρείται αλλά δεν είναι έτσι. Η Ερμιονίδα, είναι όπως το γράψατε, πολύ πίσω σε όλα και με μέτρο την Ελλάδα και όχι άλλα προηγμένα κράτη. Τόσο πίσω που τα προβλήματα που λύνουν σε άλλα μέρη με επαγγελματικό τρόπο εμείς θα τα λύσουμε με τον εθελοντισμό τον κατευθυνόμενο από τους μισθωτούς αιρετούς και υπαλλήλους του Δήμου Ερμιονίδας. Αυτό που κάπως σώνει την κατάσταση είναι οι βιβλιοθήκες της, τα λαογραφικά της μουσεία, ο μουσικός και θεατρικός της σύλλογος, τα ιστιοπλοϊκά της κέντρα, τα φιλόπτωχα ταμεία της, ο αθλητισμός της κ.λ.π. που στηρίχθηκαν και στηρίζονται σε έναν ελεύθερο εθελοντισμό και σε μια ελεύθερη προσφορά εργασίας, μέσων και χρήματος.
Ο κόσμος αναπτύσσεται και προοδεύει με αυτά που έχει και όχι με αυτά που φαντάζεται ότι έχει. Το 90% των υλικών που χρησιμοποιούμε προέρχονται από εξόρυξη. Όλα τα μέταλλα, όλα τα καύσιμα, όλος ο άνθρακας, όλα τα οικοδομικά υλικά, τα λιπάσματα κ.λ.π. Και είμαστε οικολογικά ευαίσθητοι για τον ασβεστόλιθο, γιατί είναι και αυτός στρατηγικό απόθεμα; Σε μερικές δεκαετίες οι κατοικίες και όλα τα κτήρια θα είναι πιθανόν όλα μεταλλικά πλήρως αντισεισμικά και ανακυκλώσιμα και αυτό έχει αρχίσει να γίνεται στην Ευρώπη. Τα αδρανή θα είναι ίσως στα αζήτητα όπως σήμερα είναι στα αζήτητα τα τεράστια αποθέματα άνθρακίτη της Γερμανίας και του Βελγίου που θα μείνουν αιωνίως στη γη. Όχι σαν στρατηγικά αποθέματα, αλλά ως αζήτητα για τον πολιτισμό που έρχεται. Το ίδιο και τα κάποτε περιζήτητα πεύκα για το ξύλο τους και το ρετσίνι. Μείνανε στην εποχή μας στα αζήτητα ως δάσος.
Αν σήμερα υπάρχει μεγάλη ζήτηση αδρανών, γιατί να μην εκμεταλλευτούμε για 20 χρόνια ένα μικρό βουνό μας μήκους 1000 μέτρων, πλάτους 1000 μέτρων και ύψους 200 μέτρων και να βγάλουμε αδρανή 200000000 κ.μ. που μπορούν να δώσουν 200 με 400 εκατομμύρια € στο Δήμο Ερμιονίδας και να τον κάνουν παράδεισο; Το αεροδρόμιο δηλαδή είναι οικολογικό; Έχετε ρωτήσει τους κατοίκους της Γλυφάδας πόσο ωραία ζούσαν και πόσο ωραίο ύπνο κάνανε όταν τα αεροπλάνα στο Ελληνικό περνούσαν ακριβώς πάνω από τις ταράτσες τους; Όλοι όσοι ζούσαν στην προέκταση του διαδρόμου κοιμούνταν με ωτασπίδες. Έχετε δει μωρά να κοιμούνται με ωτασπίδες;
Και με το πέρας των 20 ετών γιατί να μη γίνει αυτή η άδεια έκταση των 1000 Χ 1000 μέτρων ένα μεγάλο φωτοβολταϊκό πάρκο;
Έχω την αίσθηση, χρόνια τώρα, ότι στην Ερμιονίδα πλανάται μια ψευτοοικολογική αντίληψη των πραγμάτων με μπόλικη πάσπαλη αριστεροειδούς φαντασίωσης, αντίληψη που απλά τώρα τελευταία με τα μέσα που προσφέρει το διαδίκτυο, βγήκε στον αφρό. Η αντίληψη αυτή δεν μπορεί να παράγει κανένα αγαθό και καμιά χρήσιμη υπηρεσία. Παράγει μονίμως αντίρρηση, μονίμως άρνηση για το θεαθήναι, το φαίνεσθαι. Και φυσικά αδράνεια. Όραμα αυτής της αντίληψης είναι ότι το μέλλον της Ερμιονίδας είναι ένα αεροδρόμιο που θα κατεβάζει χιλιάδες κουτόφραγκους που θα τους πουλάμε τους φραπέδες μας, που θα κάνουν ανάρπαστη τη γη μας, που θα γεμίσουμε εξοχικά τους κάμπους μας και έπειτα εμείς θα ..καθόμαστε! Αυτή η ψευδαίσθηση τα τελευταία 40 χρόνια υποκατέστησε σιγά σιγά (και υπούλως) την παραγωγική μας ορμή, την εργατικότητα και το ρίσκο που χαρακτήριζε την Ερμιονίδα και τα νησιά της. Αυτής της αντίληψης αποτέλεσμα είναι το να ζούμε με μολυσμένο υδροφόρο ορίζοντα, με λεηλατημένες τις θάλασσες μας, με παρατημένα τα κτήματά μας, χωρίς νερό πόσιμο, χωρίς νερό για καλλιέργειες, χωρίς βιοτεχνία, χωρίς συνεταιριστικό πνεύμα, χωρίς ικανότητες μεταποίησης και εμπορίας των όποιων προϊόντων μας. Φυσικά δεν είναι άμοιρη η σχολική μας παιδεία.
Χωρίς απολύτως καμία εριστική διάθεση,
Έρρωσθε,
Βασίλης Γκάτσος