''Αιολικά πάρκα''
Γράφει ο Βασίλης Γκάτσος
Γίνονται στα βουνά, στις κορυφογραμμές. Το πιο βουνό είναι ωραιότερο από το άλλο δεν είναι εύκολα προσδιορίσιμο. Άρα το κάθε βουνό (ως χώρος, ως αισθητική, ως αξιοθέατο, ως τουρισμός κ.λ.π.) που θα δεχθεί αιολικό πάρκο είναι απειλούμενο είδος.
Αν συνεχίσουμε να καίμε ορυκτά καύσιμα, τότε συμβάλουμε στο φαινόμενο του θερμοκηπίου και στη μόλυνση της ατμόσφαιρας. Άρα η ατμόσφαιρα και η ΓΗ είναι απειλούμενο είδος.....
........
Για αιολικό πάρκο ισχύος 10 MW με τις σημερινές τιμές εισπράττονται 2 000 000 € ετησίως από την πώληση του ρεύματος.
Αποδίδεται το 3%, δηλαδή 60 000 € για το συγκεκριμένο πάρκο, στον Δήμο που το φιλοξενεί, εκτός και αν υπάρχει πιο ευνοϊκή σύμβαση για τον Δήμο.
Με την λειτουργία αυτού του πάρκου γλιτώνουμε την καύση 2 500 τόνων πετρελαίου, οπότε δεν εκπέμπουμε στην ατμόσφαιρα 28 000 τόνους CO2 και 210 τόνους SO2 ετησίως. Για τι χώρα μας το θέμα είναι πιο σημαντικό γιατί καίμε πολύ λιγνίτη για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας.
Ο θόρυβος σε απόσταση 200 μέτρων από το πάρκο είναι 44db και σε απόσταση 500 μέτρων 30 db. Ο επιτρεπτός θόρυβος στην περίμετρο του οικοπέδου μιας βιομηχανίας είναι 65-70 db, που σημαίνει ότι οι εντός εργαζόμενοι δουλεύουν σε θόρυβο πολύ μεγαλύτερο από αυτά τα όρια. Η κλίμακα των db δεν είναι αναλογική αλλά παρόμοια με των μποφώρ για τον άνεμο. Το θρόισμα των φύλλων είναι 20 db και το ήσυχο σπίτι έχει θόρυβο 40 db.
Επιτρέπεται η κατασκευή μόνον των απαραίτητων χωμάτινων δρόμων προς εξυπηρέτηση του πάρκου. Αφού τοποθετηθούν οι ανεμογεννήτριες καμιά άλλη δραστηριότητα δεν γίνεται στο πάρκο.
Αν τα πάρκα είναι σε περάσματα αποδημητικών πουλιών μερικά πουλιά θα κτυπήσουν στις έλικες και πιθανόν να σκοτωθούν.
Τα αιολικά πάρκα τα φτιάχνουν και τα διαχειρίζονται ιδιωτικές εταιρείες. Όταν εγκαταλειφθούν ξηλώνονται οι ανεμογεννήτριες, γιατί είναι πανάκριβα τα υλικά τους και το βουνό επανέρχεται σε λίγα χρόνια στην άγρια φύση του.
Προσφέρεται απασχόληση στον ντόπιο πληθυσμό τόσο κατά την κατασκευή όσο και κατά την λειτουργία του πάρκου. Αν δε οι ανεμογεννήτριες παράγονται στην χώρα μας είναι πολύ σημαντική η αύξηση της απασχόλησης στα εργοστάσια κατασκευής τους.
Για τα βουνά Δίδυμα και Αδέρες η επιτρεπτή αδειοδότηση αιολικών πάρκων φαίνεται να είναι γύρω στα 200 MW, οπότε κάντε αναλογικά τους υπολογισμούς που έγιναν για το παραπάνω πάρκο των 10 MW.
Στην Ερμιονίδα λειτουργεί ένα μόνο πάρκο, οπότε όλοι μας έχουμε σχηματίσει την αντίληψή μας βλέποντάς το, το θόρυβό του και τις επιπτώσεις στο περιβάλλον και στον τουρισμό της Ερμιονίδας.
Υπάρχουν Δήμοι όπου προτείνουν τα αιολικά τους πάρκα ως αξιοθέατο του τόπου τους.
Οι επιστήμονες λένε ότι τα αιολικά πάρκα σε λίγα χρόνια θα μεταναστεύσουν στη θάλασσα σε πλωτές βάσεις, γιατί εκεί αποδίδουν περισσότερο και έχουν μικρότερο κόστος εγκατάστασης.
Είχα διαβάσει κάπου το εξής ευφυολόγημα: Ένα απειλούμενο από εξαφάνιση ζώο τρέφεται αποκλειστικά με ένα απειλούμενο από εξαφάνιση θάμνο. Ποιος αποφασίζει και με ποια κριτήρια ποιο από τα δύο πρέπει να προστατεύσει;
Βέβαια οι αποφάσεις σε κάθε δήμο για τέτοια θέματα όπως είναι τα αιολικά πάρκα πρέπει να βρίσκονται στα προεκλογικά προγράμματα των συνδυασμών. Όπότε λύνονται και τα χέρια της τοπικής αυτοδιοίκησης. Αν όχι θα πρέπει να γίνεται δημοψήφισμα και ό,τι πει η πλειοψηφία.
Η γνώμη μου περιττεύει, άλλωστε μια ψήφος θα είναι.
Δεν περιττεύει η απορία μου: γιατί να μην είναι θέμα δημοψηφίσματος το θάψιμο των Μαντρακιών μας με μπετόν, και να θεωρείται απλά ως χρήσιμο (άραγε για ποιους και από ποιους;) κατασκευαστικό έργο;
Έρρωσθε,
Βασίλης Γκάτσος