Ο Ερωτας
όνομα ουσιαστικόν
πολύ ουσιαστικόν....
Κική Δημουλά
Σήμερα 14 Φεβρουαρίου βιαστικά κινούμενος όπως κάθε μέρα , όπου και να κοιτάξεις καρδιές βασιλεύουν σε προθήκες καταστημάτων . Καρδιές μικρές και μεγάλες ,φουσκωτές ,χάρτινες ,φτιαγμένες από χαρτί, από λουλούδια κοσμούν κάθε γωνιά όπου και να πέσει το βλέμμα .Χαίρεσαι να νιώθεις ως η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων.
Μακρινά φαντάζουν τα προβλήματα και νιώθεις ότι όλοι σ ’αγαπούν και σύ επίσης αγαπάς όλο τον κόσμο. Ποιό το νόημα όμως μιας καθαρά εμπορικής γιορτής που υπενθυμίζει στον άνθρωπο της πόλης κυρίως, ότι πρέπει σήμερα να γιορτάζει το αυτονόητο; Δηλ. την δύναμη της δημιουργίας, να εκπέμπει τα συναισθήματά του ,να δίνεται στον άνθρωπο που έχει πλάι του ,να νιώθει τρυφερότητα γι ‘αυτόν, να τον αισθάνεται ,να τον επιθυμεί; Δεν είμαι η πρώτη βέβαια που επισημαίνει τις αντιρρήσεις αυτές ως προς την ξενόφερτη και επιβεβλημένη εμπορική γιορτή με απώτερο σκοπό να γίνουμε αυθόρμητοι και να πούμε σ’ αγαπώ!
Γιατί πρέπει να συνταυτιστούμε με τον εορτασμό του Έρωτα που επιβάλλεται τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή αφού η ταυτότητά του είναι πλήρως ελληνική!
Η λέξη ΕΡΩΣ προέρχεται από την λέξη εράω, ω που σημαίνει:.. ...αγαπώ ,επιθυμώ, ποθώ και για τους Αρχαίους Έλληνες εμπεριέχει και τη συναισθηματική αλλά και την σεξουαλική επαφή.
Από τη μυθολογία ακόμη ήταν ο φτερωτός μικρός θεός της αγάπης που συχνά ταυτίζεται με τη θεά Αφροδίτη.
Κατά τον Ησίοδο γεννήθηκε από το Χάος και τη Γη πριν απ΄όλους τους θεούς και αυτό προϋποθέτει τη δυναμικότητα της φύσης του και την ύπαρξή του πριν την Αφροδίτη. Από τον Σιμωνίδη τον Κείο αναφέρεται ως γιός του Άρη και της Αφροδίτης. Όμως όπως και να παρουσιάζεται είναι ο φτερωτός θεός της αγάπης που ο Σοφοκλής τον ονομάζει ανίκητο γιατί σύμφωνα με το μύθο ,όταν χτυπούσε με τα βέλη του δύο ανθρώπους ,αυτοί ερωτεύονταν παράφορα.
Στους «Όρνιθες» του Αριστοφάνη άνθισε από ένα Αυγό ως καρπός της ένωσης της Νύχτας και του Σκότους.
Στα Ελευσίνια Μυστήρια ο Έρως λατρευόταν ως Πρωτόγονος αυτός δηλαδή που γεννήθηκε πρώτος.
Ο Πλάτωνας στο Συμπόσιο επισημαίνει τον καλό Έρωτα (γιο της Ουρανίας Αφροδίτης) και τον κακό Έρωτα (γιο της Αφροδίτης Πανδήμου). Έχει ταυτιστεί με το θεό της γονιμότητας και στην Τέχνη αρχίζει να κάνει την εμφάνισή του από τον 5ο αι. π. Χ. Υπάρχουν μύθοι που τον θέλουν πανέμορφο στην όψη αλλά και αρκετά σκανταλιάρη θεό με συχνούς μπελάδες για θνητούς αλλά και θεούς. Έχοντας μάλιστα επίγνωση της δύναμής του αρνείται τις επικλήσεις της μητέρας του και άλλων θεών να επέμβει στις ζωές των θνητών.
Έτσι φτάνουμε να μιλούμε για ένα ακαταμάχητο δαίμονα που ωθεί στη δημιουργία και με τον οποίο ασχολείται η ανθρωπότητα από την αυγή του πολιτισμού της έως σήμερα, αδυνατώντας να τον δαμάσει αλλά και να προχωρήσει χωρίς αυτόν.
Κάλλιστος (ο ομορφότερος),λυσιμελής(αυτός που σου παραλύει τα μέλη),πυρίδρομος (που το διάβα του βγάζει φωτιά),διφυής(που έχει δύο φύσεις),γλυκύπικρος(γλυκός και πικρός συνάμα),αβρός (τρυφερός),τακερός(που σε κάνει να λιώνεις),αλγεσίδωρος (που φέρνει πόνο), σχέτλιος (σκληρός, ανελέητος), ανίκατος(ακαταμάχητος)…
Είναι μερικοί επιθετικοί προσδιορισμοί που χρησιμοποιούσαν οι αρχαίοι Έλληνες για να περιγράψουν τον Έρωτα.
Εμείς όποια επιθετική χροιά του και αν έχουμε βιώσει ξέρουμε ότι η παρουσία του οφείλει να είναι καταλυτική στη ζωή μας και να παραπέμπει σε δημιουργία, σε κοινωνικότητα, σε αποδοχή του άλλου ,σε ταύτιση με τον άλλο έχοντας επίγνωση της μοναδικότητάς του που μέσα από αυτήν έχει νόημα και η δική μας ύπαρξη.
Είναι λοιπόν αφελές να γιορτάζουμε τον Έρωτα μια και μοναδική ημέρα αφού μια τέτοια δύναμη που διαπερνά την ύπαρξή μας δεν υπόκειται σε κανόνες και χρονικά πλαίσια.Ο αληθινός Έρωτας είναι πάντα αυτός που νιώθουμε και όχι αυτός που διαφημίζεται.
Οι συγκεκριμένες σκέψεις θα ήθελα να μείνουν στην ψυχή μας και να μετουσιωθούν σε υπερβατική δύναμη ώστε να απογειωνόμαστε από την καθημερινότητα και να μην αναζητούμε υποκατάστατα ή καρτούλες για να μας θυμίσουν αυτό που αναφέρει και ο Ελύτης στα ΡΩ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ:
"Είναι χαρά να δίνεις στους άλλους, είναι αυτό που μας βαστά στη ζωή… οι ψυχές όσες και οι συνδυασμοί που μπορούν να γεννήσουν οι ήχοι και τα λόγια, όταν ο έρωτας και το όνειρο συμβασιλεύουν".
ΔΗΜΗΤΡΑ Ι. ΚΥΡΙΤΣΗ
ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ