''Ημέρα καλλικράτειων εκλογών. Μια ακόμη γιορτή της Δημοκρατίας.''

''Ημέρα καλλικράτειων εκλογών. Μια ακόμη γιορτή της Δημοκρατίας.''

Γράφει ο Βασίλης Γκάτσος

ΕΡΜΙΟΝΗ

Μεικτά τα εκλογικά τμήματα, νέοι άνθρωποι στις εφορευτικές επιτροπές, χωρίς στρατό να φυλάει την κάλπη, με ανοιχτά όλα τα μαγαζιά, άψογη διαδικασία, κλίμα εορταστικό.

Για τους νέους αυτά είναι αυτονόητα, όχι όμως για τους παλιότερους οι οποίοι νοιώθουν συγκίνηση και ικανοποίηση μπροστά σ’ αυτή τη γιορτή της Δημοκρατίας, την καθόλου αυτονόητη όχι μόνον σε δύσκολες στιγμές του Ελληνισμού αλλά και κάτω από ‘ειδικές δημοκρατικές συνθήκες’.

29/9/1968


ΕΡΜΙΟΝΗ


Εκλογές για το νέο σύνταγμα. Δύο ψηφοδέλτια: ΝΑΙ, ΟΧΙ.

ΝΑΙ στο σύνταγμα, ήταν το σύνθημα της Χούντας.


Η εφορευτική επιτροπή ‘διορισμένη’ που είχε την εντολή να καταγράφει ποιοι ρίχνουν ΟΧΙ. Δεν ήταν ανάγκη να ήσουν χουντικός. Σε επιλέγανε και σου λέγανε αυτό θα κάνεις αλλιώς......


Το ένα από τα δύο ψηφοδέλτια, νομίζω το ΝΑΙ, ήταν χρώματος καφέ, δηλαδή το χαρτί ήταν καφέ και όχι τα γράμματα του ΝΑΙ. Το άλλο είχε χαρτί λευκού χρώματος.

Ο φάκελος ήταν λεπτός. Έβαζες το καφετί ψηφοδέλτιο μέσα και φαινόταν από μίλια μακριά το χρώμα.

Τα ψηφοδέλτια του ΝΑΙ αραδιασμένα μπροστά στην εφορευτική επιτροπή, του ΟΧΙ στην άκρη, δηλαδή σχεδόν ρώταγες που είναι.


Αδύνατον να ξεφύγει κάτι από το μάτι της εφορευτικής. Χώρια που μόλις σ’ έβλεπαν άρχιζαν τις βερβερέτσες.

Έμπαινε ο ψηφοφόρος και ούτε που άγγιζε το ψηφοδέλτιο του ΟΧΙ. Βέβαια πολλοί έπαιρναν και τα δύο, αλλά μετά έβαζαν το καφετί ΝΑΙ, προς .... ανακούφιση και της εφορευτικής. Άμα βλέπανε κανένα με λευκό φάκελο, σήμα του ΟΧΙ, του λέγανε στα γρήγορα και μουλωχτά: «τι πας να κάνεις, να καείς θέλεις;» αλλά και «να μας κάψεις θέλεις;». Γιατί για φανταστείτε ο πατέρας να είναι στην εφορευτική και ο γιος ή άλλος συγγενής να ψηφίζει ΟΧΙ!

Κατά το απόγευμα λοιπόν παρουσιάζεται μία ομάδα κυρίως φοιτητών, που έπαιρναν επιδεικτικά μόνον το ψηφοδέλτιο του ΟΧΙ και το έριχναν κανονικά στην κάλπη χαιρετώντας μάλιστα ευγενικότατα την εφορευτική! Κάγκελο τα μέλη της, ιδρώνανε και ξεφυσάγανε σαν φυσερά.


Βέβαια τόσο το τοπικό αποτέλεσμα, όσο και το πανελλήνιο, κάπου 92% και κάτι ΝΑΙ, ήταν προαποφασισμένο.

20/11/1972

ΦΟΙΤΗΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΣΤΟ ΚΤΗΡΙΟ ΦΥΣΙΚΟΥ ΚΑΙ ΧΗΜΙΚΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΑΘΗΝΩΝ (Οδός Ναβαρίνου το ΧΗΜΕΙΟ, οδός Σόλωνος το ΦΥΣΙΚΟ, στο ίδιο τετράγωνο.).






Τα δύο κτήρια επικοινωνούσαν εσωτερικά με μία μικρή αυλή και ένα δαιδαλώδη διάδρομο.


Στημένες οι κάλπες....... στημένες βέβαια και οι εκλογές. Το ένα ψηφοδέλτιο το αποτελούσε η ήδη διορισμένη από τη Χούντα διοίκηση του κάθε συλλόγου φοιτητών και τα άλλα ψηφοδέλτια ήταν......των τολμηρών. Συνήθως ένα ήταν το αντίπαλο ψηφοδέλτιο.

Η προσέλευση στις κάλπες μεγάλη παρόλα τα αποτρεπτικά μέτρα και την τρομοκρατία στους δρόμους.

Με τη δύση του ηλίου, μαζευτήκαμε στο αμφιθέατρο του Χημείου οι Χημικοί, ενώ οι Φυσικοί στο δικό τους μεγάλο αμφιθέατρο από τη μεριά της Σόλωνος. Οι εκλογές ήταν άψογες και όλοι περιμέναμε να βγουν τα αποτελέσματα.


Ξαφνικά εμφανίζεται ο κλητήρας με έναν καθηγητή και μας λένε ότι δόθηκε εντολή από την Πρυτανεία να αδειάσει τελείως το κτήριο! Στις διαμαρτυρίες μας δεν είχαν να πουν τίποτα, αλλά το ότι έπρεπε να εκτελέσουν τη εντολή.

Όντως έτσι και έγινε, αλλά μας απομάκρυνε και η ασφάλεια και από τη Ναβαρίνου. Μετά από λίγο βγήκε ο κλητήρας και μας είπε ότι, εντάξει μπορούμε να παρακολουθήσουμε τα αποτελέσματα.

Βγάλαμε λοιπόν έναν στον πίνακα και έγραψε με κιμωλία το όνομα του κάθε συνδυασμού και από κάτω τα ονόματα των υποψηφίων συμβούλων για να βάζει τους σταυρούς.


Τούμπαρε η κάλπη και άρχισε να ανοίγει η εφορευτική επιτροπή (διορισμένη και αυτή) τους φακέλους. Πρώτος φάκελος, έγκυρο ψηφοδέλτιο, αλλά το όνομα που διαβάστηκε δεν υπήρχε στον πίνακα! Δεύτερο ψηφοδέλτιο, τρίτο, το ίδιο!


Αμηχανία και γέλιο από το ακροατήριο. Τότε μπαίνουν κάτι βλοσυροί κύριοι και στα ίσια διατάζουν να βγούμε από το κτήριο. Έτσι και έγινε. Αλλά μετά από 5 λεπτά μας φωνάζουνε να ξαναμπούμε! Τώρα η επιτροπή με ανακούφιση διάβαζε τα ψηφοδέλτια και όντως τα ονόματα όλα ήταν αυτά του πίνακα!

Σε λίγο τα μάτι μας είχε ασκηθεί. Βλέπαμε από το δίπλωμα αν το ψηφοδέλτιο ήταν της χουντικής διορισμένης διοίκησης του συλλόγου, ή του άλλου των τολμηρών. Και ήταν αληθινή τόλμη η υποψηφιότητα. Δεν ήταν απλά συμμετοχή σε μια διαδήλωση που χανόσουν μέσα στην ανωνυμία. Εδώ φώναζες, πιάστε με!

Οι κάλπες ήταν όλες ίδιες! Μόλις τελείωσε η ψηφοφορία των Χημικών μάς βγάλανε έξω, η ασφάλεια πήρε την κάλπη, άδειασε τα ψηφοδέλτια και έβαλε τα δικά της! Μόνο που έγινε λάθος και τα ψηφοδέλτια που έριξαν μέσα ήταν των Φυσικών οι οποίοι φυσικά στην κάλπη τους έβρισκαν τα ψηφοδέλτια των Χημικών!

Το πρόβλημα λύθηκε γρήγορα και απλά. Νέα εκκένωση των κτηρίων, μεταφορά της κάλπης των Χημικών στο αμφιθέατρο των Φυσικών μέσα από τον εσωτερικό διάδρομο και το ανάποδο!

Ούτε γάτα ούτε ζημιά! Η δουλειά να γίνει.






Γι’ αυτό, παραβλέποντας το ποιος και γιατί βγήκε στον καλλικράτειο Δήμο Ερμιονίδας, με αφορμή αυτό το σημείωμα, ας φέρουμε στο νου μας τις θυσίες του λαού μας, ώστε να είναι η ημέρα εκλογών γιορτή της Δημοκρατίας.






Έρρωσθε,


Βασίλειος Γκάτσος