Η ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΣ ΤΟΥ ΕΙΚΟΝΟΣΚΟΠΙΟΥ ΚΑΙ ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΔΗΜΗΤΡΑ ΚΥΡΙΤΣΗ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ ΕΠΕΤΕΙΟ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ ΓΡΑΦΕΙ:

''ΕΔΩ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ…''

Γράφει η Δήμητρα Κυρίτση

ΕΔΩ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ….. Εδώ Πολυτεχνείο! Εδώ Πολυτεχνείο! Σας μιλά ο Ραδιοφωνικός Σταθμός των ελεύθερων αγωνιζόμενων φοιτητών, των ελεύθερων αγωνιζόμενων Ελλήνων.

Κάτω η χούντα, κάτω ο Παπαδόπουλος, έξω οι Αμερικάνοι, κάτω ο φασισμός, η χούντα θα πέσει από το λαό… Λαέ, κατέβα στο πεζοδρόμιο, έλα να μας συμπαρασταθείς, τη λευτεριά σου για να δεις… 

 

ΕΔΩ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ…..

Μπορεί άραγε μια φράση να διαπεράσει το νου , να σκίσει την καρδιά και να κάνει τη μνήμη να ζωντανέψει ώστε να δώσει ώθηση στην ευαισθησία?

Μπορεί να δώσει ήρωες και πάλι?

Μπορεί να φωτίσει τις σκοτεινές διαδρομές και να οριοθετήσει ένα χαμένο πολιτισμό δίνοντάς του ξανά πνοή?


Μπορεί να κάνει ενεργούς πολίτες τους εφησυχασμένους και παράλληλα κατά οξύμωρο τρόπο προβληματισμένους?

Μπορεί να δώσει χαμόγελα αισιοδοξίας και έργα μεγαλεπήβολα?

Μπορεί να κάνει τα παιδιά <<να κτίσουν το μέλλον >>σύμφωνα με την επιταγή της ποιήτριας Κωστούλας Μητροπούλου?


Μπορεί να κάνει τους πολιτικούς να εμμένουν στις αξίες και στους θεσμούς και να μην εξαργυρώνουν τους θώκους τους ?

Μπορεί η παιδεία να χάνει το νόημα σε δαιδαλώδεις προαναγγελλόμενες επαγγελματικές καθοδηγήσεις μακριά από την έρευνα και την επιστήμη ?

Μπορεί η θυσία να φέρει πίσω την αξιοπρέπεια μιας χώρας ?

Χιλιάδες τα ερωτήματα ,όσες και οι καρδιές που μάτωσαν ,όσες και οι ψυχές που ονειρεύτηκαν , όσα και τα σώματα που μαρτύρησαν και χάθηκαν ,όσες και οι μάνες που θρήνησαν τα παιδιά τους που θέλησαν το αύριο ξεκάθαρο και λαμπερό σαν τον ήλιο .

Χιλιάδες τα Γιατί αντίστοιχα με το ενδιαφέρον των ανθρώπων και την ανησυχία να παραδώσουν μια χώρα ελεύθερη και με θεσμούς που να λειτουργούν ώστε να την βλέπουν να προοδεύει .

Χιλιάδες τα απορημένα μάτια των παιδιών που ψάχνουν τις αντιστάσεις για να σταθούν όρθια στον κυκλώνα που τα κατακλύζει,ενώ είχαν τα εχέγγυα ότι ήταν ασφαλή .

Χιλιάδες τα κομμένα ή καμένα φτερά των νέων και των επιστημόνων που σαν άλλοι Ίκαροι φουντάρουν στο πέλαγος της αδιαφορίας,της ανεργίας και της μιζέριας που τους κληροδοτήθηκε.

ΕΔΩ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ …Αυτό ήθελε αυτή η ΚΡΑΥΓΗ να δώσει ? ένα ορόσημο επαναλαμβανόμενης θυσίας? Έτσι έπρεπε να βγεί από το τέλμα και η δική μας γενιά ?

«…ιδού θα στενάξουν οι νέοι και το αίμα τους αναίτια θα γεράσει….και θα ΄χει ο καθένας τα λίγα γραμμάρια της ευτυχίας ….».Οδ. ΕΛΥΤΗΣ ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ (ΤΑ ΠΑΘΗ).

ΕΔΩ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ …η φράση αυτή διαπερνά επιτακτικά και πάλι τ’αυτιά μας και πάλι ζει στη σκέψη μας και πάλι μας τρομάζει με το εύρος και τη βαρύτητα που την διακατέχει γιατί απαιτεί να παιανίσει ξανά στην καθημερινότητα ,να ξανοιχτεί στο πέλαγος και να εκτοξευτεί στον αέρα δυναμικά και απαιτητικά .

Τώρα ξέρουμε είχε προλάβει ο Επιμηθέας μαζί με την ΕΛΠΙΔΑ να κλείσει στο κουτί της Πανδώρας και αυτή τη φράση και ζούσε τόσο καιρό εκεί και καρτερούσε .Είχε μάλιστα τυλιγμένο και ένα αιματοβαμμένο πανό μαζί της από τότε ΨΩΜΙ –ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ και πάλι θα το ανοίξει αφήνοντας άναυδους όλους. Ξέρουμε ότι η Ιστορία επαναλαμβάνεται ίσως έτσι την μαθαίνουν τα παιδιά της με σκληρό τρόπο .

Όμως ο καθένας μας ξέρει ενδόμυχα ότι :<<μην έχοντας άλλη εξορία , που να θρηνήσει ο Ποιητής , την υγεία της καταιγίδας από τ ’ανοιχτά στήθη του αδειάζοντας , θα γυρίσει για να σταθεί στα ωραία μέσα ερείπια….Και πάλι θα λατρέψει τη γυναίκα και θα την πλαγιάσει πάνου στα χόρτα καθώς του ετάχθη.

Και θα λάβουνε τα όνειρα εκδίκηση , και θα σπείρουνε γενεές στους αιώνες των αιώνων!>>

ΝΥΝ και ΑΙΕΝ και ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ .

Αιέν αιέν και νυν και νυν τα πουλιά κελαηδούν


ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ το τίμημα.[Οδ. Ελύτης. <<ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ >>(Τά Πάθη)]

το μέλος του Εικονοσκοπίου