Ο Καλλικράτης έρχεται από την αρχαία πόλη. Η πόλις δεν είχε τοπικό, γεωγραφικό χαρακτήρα. Ήταν «πόλις ανδρών», η πόλις των Αθηναίων, των Κορινθίων, των Ερμιονέων, των Αργείων κ.λ.π. Έτσι έμεινε και το: «παίρνω τους Αθηναίους και πάω σε άλλο μέρος για να φτιάξουμε την πόλη μας πιο ονομαστή από την Αθήνα. Οι Αθηναίοι δεν είχαν κανένα πρόβλημα να εγκαταλείψουν την Αθήνα και να πάνε σε άλλο μέρος να φτιάξουν την Αθήνα. Δηλαδή η φράση «πόλις των Αθηνών» στην αρχαιότητα ήταν κενή περιεχομένου.Άρα στην Αργολίδα το μόνο, κάπως σύμφωνο, με την παράδοσή μας είναι ο «Δήμος Ναυπλιαίων» και όχι «ο Δήμος Ερμιονίδας».
Στα νεότερα χρόνια η αυτοδιοίκηση πήρε το εξαιρετικό όνομα «κοινόν». Έτσι έχουμε επί Οθωμανικής Αυτοκρατορίας «το κοινόν των Υδραίων» και όχι το κοινόν της Ύδρας. Αυτό επιβίωσε στον όρο «κοινότητα Ερμιόνης», κ.λ.π.
Ο Καλλικράτης πρέπει να νοείται ως συνένωση κοινοτήτων. Ό,τι και να κάνει ο Καλλικράτης και το μικρότερο χωριό κοινότητα θα παραμείνει, γιατί ο όρος κοινότητα.....
..... σημαίνει πρώτα απ’ όλα ψυχική ένωση, όπως ο όρος εκκλησία, ενορία, οι δε σύμβουλοι που θα ασχολούνται με τις υποθέσεις του σαν κοινότητα θα το βλέπουν. Και ποτέ ένας σύμβουλος από το Κρανίδι, σύμβουλος του Καλλικράτη, δεν μπορεί να αισθάνεται την κοινότητα Ηλιοκάστρου έτσι όπως θα την αισθάνεται ο ντόπιος Ηλιοκαστριώτης σύμβουλος.Άρα ο Καλλικράτης είναι «το κοινόν των κοινοτήτων». Και επειδή οι κοινότητες έχουν ιστορία αιώνων, δεν μπορούμε να πούμε τον Καλλικράτη της Ερμιονίδας (ή και ευρύτερης περιοχής) «το κοινόν των Κρανιδιωτών» , ή «το κοινόν των Ερμιονιτών», ή «το κοινόν των Διδυμιωτών».
Έτσι, με μικρή παραχώρηση, το ιστορικά σωστό είναι να πούμε «Το Κοινόν της Ερμιονίδας», εννοώντας την συνένωση των κοινοτήτων και όχι την συνένωση του Δήμου Κρανιδίου και Ερμιόνης, έτσι όπως ορίστηκαν στον Καποδίστρια. Και «Κοινοτάρχη» τον Πρόεδρο και όχι Δήμαρχο. Η λέξεις Δήμος – Δήμαρχος - Δημοτικός στις μέρες μας παραπέμπουν σε μια πόλη ή ένα προάστιο αστικού χαρακτήρα. Δηλαδή «Δήμος Κερατσινίου», «Δήμος Πειραιώς» κ.λ.π.
Έτσι μπαίνουν τα πράγματα στη θέση τους ιστορικά και γλωσσικά και φτάνουμε στο ερώτημα: «τι το κοινόν μεταξύ των κοινοτήτων;». Η απάντηση αυτή για την Ερμιονίδα, θα είναι και η ουσία του Καλλικράτη.
Γιατί αν απάντηση είναι η δημιουργία Συνδυασμών στα κεντρικά χωριά μας, εννοώ Κρανίδι, Ερμιόνη, που ψαρεύουν υποψήφιους συμβούλους «κύρους» από τα μικρότερα, ε, τότε είμαστε.... αδιόρθωτοι και βαθιά νυχτωμένοι. Ο γράφων με χαρά θα έβλεπε Κοινοτάρχη από τα Δίδυμα ή το Ηλιόκαστρο, που ο Συνδιασμός του μπορούσε να διατυπώσει απαντήσεις στο τεθέν ερώτημα με ένα ρεαλιστικό σχέδιο δράσης.
Έρρωσθε,
Βασίλης Γκάτσος