Συνέχεια με τους μεγάλους λαικούς μας συνθέτες,εκείνους που μελωποίησαν τις σκέψεις μας,αναπαράστησαν τα όνειρα μας και συντροφεύουν τη ζωή μας σε όλα της τα σκαμπανεβάσματα της,στις χαρές και τις λύπες.Αν ακούσουμε τον στίχο:΄Σε μια κολωνα στεκομαι και πηρε να νυχτωνει,δεν λογαριαζω τη βροχη που ολο δυναμωνει…αναβω το τσιγαρο μου μα η βροχη το σβηνει…’.Πόσες εικονες μπορεί να ζωντανεύει,πόσο δυνατός είναι ο στιχος αυτος και ποσο αναπαριστάνει την εικόνα ενός ερωτευμένου,ενός κυνηγημένου,ενός αστεγου ή ακομα καποιου που τα χει όλα στη ζωή μα είναι τελικά μενει μονος;
Ενας τόσο απλός τελικά στίχος μπορεί να μιλήσει στη καρδιά του καθενός…Για τέτοια ποιότητα μιλάμε,για τετοια μεγέθη..Γι'αυτο εκείνοι οι άνθρωποι θα μείνουν πάντα ζωντανοί… Και ένας από αυτούς είναι και ο Γιώργος Μητσάκης..
Ο Μητσάκης γεννηθηκε στην Πολη το 1921.Γιος ψαρά,λογω της φτωχειας και των διωγμών,εφυγαν και εγκαταστάθηκαν στο Βολο.Μεταξυ αλλων διαβαζει ποίηση και.....
...... ασχολειται με το μπουζουκι.Θα φυγει και θα καταληξει στον Πειραια,στο λιμανι της καρδιας του..Το μεγαλο λιμανι θα εμπνευσει τον Μητσακη και κεινος θα του αφιερωσει τη ζωη του και το ταλεντο του,κανοντας το την μουσα πολλων μνημειωδων τραγουδιων του.Τη δεκαετια του 40 γνωριζεται με τον Τσιτσανη και τον Χατζηχρηστο,οι οποιοι του μαθαινουν τα μυστικα του οργανου και συνεργαζεται με ιερα τερατα όπως οι Παπαιωαννου,Μαρκος,Παγιουμτζης,Κερομυτης και Περιστερης.Συντομα όμως ο Μητσακης ξεχωριζει και συνθετει το ‘Όταν καπνίζει ο λουλας’,ξεκινωντας την τεραστια καριερα του.
Ομορφαντρας,αρχοντικος και παντα προσεγμενος,ο Μητσακης απογειωνεται στην δεκαετια του 50.Οι δημιουργιες του είναι σπανιας ομορφιας,τραγουδια υμνοι στα χειλη ολων των Ελληνων,θα μεινουν αθανατα και θα γινουν κλασικα.Με στιχους απλους και εξαισιες μελωδιες καταφερε γρηγορα να καθιερωθει..Ο Μητσακης διακρινεται για μια ανευ προηγουμενου ευαισθησια στη βροχη.Η μελαγχολια,η γλυκα μα και η αρμονια του ηχου της,τον γαληνευει και αποκτα ξεχωριστη θεση στη συνθεση του.’Συννεφιες’,΄Ψιλοβρεχει’,’Στον Πειραια συννεφιασε’,’Ψιλη βροχουλα επιασε’,‘Της βροχούλας το νεράκι’ και πολλα αλλα.. 
Με οπλα την αμεσοτητα,το μεγαλειο στιχου,το αστειρευτο ταλεντο συνθετει εκτος των παραπανω,τα:‘Της Λαρίσης το ποτάμι’,‘Παρε το δαχτυλίδι μου’,‘Η θάλασσα του Πειραιά’,‘Ένα καραβι απτον Περαια’,‘Το δικό μου πάπλωμα’,’Μου φαγες όλα τα δαχτυλιδια’,’Τα πλοια πεθαινουν στα λιμανια’,’Οπου Γιωργος και μαλαμα’,κ.α.
Κερδιζει τον σεβασμο ολων,και γινεται ενας από τους πιο τραγουδημενους συνθετες στην χωρα.Ο Μητσακης μιλαει με τα τραγουδια του στον φτωχο,στον πλουσιο,σ’ολοκληρη τη μαζα του λαου και η φημη του απλωνεται σ’ολη την Ελλαδα.Ο στιχος του αντικατροπτιζει μια ολοκληρη εποχη,αφομιωνεται στις αγωνιες του κοσμου και τραγουδιεται με αγαλλιαση και παθος.Θα συνεργαστει με το πανθεον των τραγουδιστών.
Καζαντζιδης,Μπιθικωτσης,Πανου,Γαβαλας,Αγγελοπουλος,Λυδια,Ζαγοραιος,Διαμαντη,Παριος,Νταλαρας,Καλαντζης και τοσοι αλλοι…
Ο Μητσακης φευγει απ' τη ζωη στις 17 του Νοεμβριου του 1993,γεματος και ικανοποιημενος,αφου προηγουμενως ειχε γευτει τη χαρα μιας συναυλιας προς τιμην του στο Βεακειο θεατρο.
Τον ειπαν ‘Κυριο’,τον ειπαν ‘Δασκαλο’ όπως ο Καζαντζιδης..Αναμφιβολα θεμελιωδης λιθος στο οικοδομημα που λεγεται λαικο τραγουδι…
Αφιερωσε τη ζωη του στις μεγαλες του αγαπες,το τραγουδι και τον Πειραια.Βιωσε την καταξιωση και την αγαπη του κοσμου,μας αφησε αξεχαστα ασματα και βρηκε την θεση που του αξιζε στις καρδιες των Έλληνων απανταχου της γης γιατι ο Μητσακης πολύ απλα υπηρξε τεραστιος συνθετης και στιχουργος,ενας καλλιτεχνης με ολη τη σημασια της λεξης.Ετσι απλα λοιπον πηραμε μερος σε μια χωρωδια αγγελικη με ουρανιες μελωδιες,μεαστρο τον Μητσακη και σεγοντο τον ηχο της βροχης….