Για να προλάβω της όποια στενοχώρια σας και να την μετατρέψω σε χαρά σας, σας πληροφορώ ότι χάρηκα, με τη σειρά μου πολύ για το σύνολο του γραπτού σας, το ήθος και το ύφος του οποίου είναι εξαίρετος έπαινος για μένα, όπως είναι πάντα και για κάθε συμπατριώτη μας.Αντίθετα, όταν αντιγράφατε άρθρο μου από το «αδελφόν και συνοδοιπόρον blog» και του βάζατε ως προμετωπίδα «ο γνωστός επιστήμων και συμπατριώτης...», στενοχωρήθηκα πολύ για αυτή σας την προσβολή. Σκεφτόμουνα: «γιατί το κάνουν αυτό σε μένα; Γιατί με ξεχωρίζουν από τους συμπατριώτες μου;».
Ευτυχώς επανορθώσατε.
Ταπεινώς, σας λύνω και ορισμένες απορίες:
- Κολυμπάμε και στο Δορούφι διότι είναι πανέμορφα και διότι...
μισός είμαι Κοιλαδιώτης άρα και Κρανιδιώτης. Το σόι μου Ηλιού (εκ γιαγιάς Κατίνας) με συγγενείς λίαν αγαπητούς εκ Βασιλικής Ηλιού (Τουτουτζή), Σταματίνας Ηλιού (Κουτούβαλη) και πολλών άλλων Ηλιού σε Κοιλάδα και Κρανίδι και να μην ξεχάσω τον σεπτό θείο Αρχιμανδρίτη Μακάριο (Ηλιού). Χώρια το πλήθος των συμμαθητών μου σε αυτά τα μέρη. Άνθρωποι που αγαπώ και θαυμάζω, μεταξύ των άλλων, για την εργατικότητά τους και τη ναυτοσύνη τους, την απλότητά τους, γι’ αυτό και το δεύτερο βιβλίο μου έχει υπότιτλο, «Κρανιδιωτών Πολιτεία», για να εκφράσω αυτή την αγάπη και τον θαυμασμό μου. - Από πέρσι και κατά την εκδήλωση του Δήμου Ερμιόνης για τον Τρύγο ανακαλύψαμε (είδαμε αλλιώς) το Ηλιόκαστρο πολλοί συμπατριώτες. Τον κόσμο του, την ησυχία, τη δροσιά, το πολύ καλό φαΐ, τις καλές τιμές, την εξυπηρέτηση, την ήσυχη βραδινή βόλτα. Μας φαίνεται σαν από τον Βόλο να ανεβαίνουμε στο Πήλιο. Το συνιστούμε ανεπιφύλαχτα χειμώνα καλοκαίρι.
- Παξιμάδια, τυριά, τραχανάδες κ.λ.π. παίρνω από την Τραχιά.
- Μαναβικής από το μανάβικο της γειτονιάς μου (όχι από τη λαϊκή) και μπακαλικής από το απέναντι μικρό παντοπωλείο.
- Στη δουλειά μου έβαζα προϊσταμένους βάρδιας πάντα Α και Β Μηχανικούς Θαλάσσης με μεγάλη εμπειρία και γνώση και προέτρεπα τους συναδέλφους μου να τους προτιμούν γιατί το πλοίο είναι το καλύτερο σχολείο. Γι’ αυτό και το εργοστάσιο που δουλεύω με καμάρι το αποκαλούσαμε «το πλοίο της ξηράς», τόσους πολλούς μηχανικούς θαλάσσης είχαμε.
- Καφέ, ποτό, στο παλιό λιοτρίβι του Μερτύρη.
Έρρωσθε,
Βασίλης Γκάτσος