ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΠΑΙΩΑΝΝΟΥΞΕΡΟΣΤΑΛΙΑΣΑ ΣΤ’ΑΓΙΑΖΙ
ΩΡΕΣ ΝΑ ΣΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΩ
Η ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ΦΛΟΓΕΣ ΒΓΑΖΕΙ
ΜΑ ΔΕΝ ΒΓΑΙΝΕΙΣ ΝΑ ΣΕ ΔΩ’
Όταν ακούς μελωδίες και στίχους ασμάτων σαν και αυτό,αισθανεσαι ‘ανεκπλήρωτος’ και σίγουρα ανικανοποίητος που δεν πρόλαβες να τα απολαύσεις εν τη γενέσει τους.
Να βρίσκεσαι εκει,σ’ένα απλό ταβερνάκι με δυο φιλους,αναλύοντας με καλό κρασί τις στράτες που η ζωή σε καλεί να διαβεις,ακούγοντας τον ‘Ψηλό’ σε μια επιτυχία του άκρως ερωτικη.Γνωριζοντας πως αυτό που ακούς αυτήν την ώρα θα ακούγεται και 10,και20,και50 χρόνια μετά και όσο υπάρχει Ελλάδα.
Και να σηκωθείς με μια κιθάρα και την παρέα και να πας στην γειτονιά για μια καντάδα στην καλή σου…
Κάπως έτσι θα ζούσαν πολλές παρέες εκείνα τα χρόνια...Τα χρόνια που ο Γιάννης Παπαιωάννου εμπνεόταν τέτοια διαμάντια…
Ο Παπαιωάννου ή ’Ψηλος’,γεννηθηκε στη Κιο της Προποντίδας το 1913.Έμεινε ορφανός μικρό παιδι,διεκοψε το σχολειο,εζησε την Μικρασιατική καταστροφή και ήρθε πρόσφυγας στην Ελλαδα,στις Τζιτζιφιες,στο Φαληρο.Η δύσκολη ζωή του ,τον όπλισε με το μεράκι της μουσικης,του δημιούργησε αστείρευτη δεξαμενή έμπνευσης και σε συνδυασμό με το εκπληκτικό του ταλεντο,τον απογείωσε στο στερέωμα της λαϊκής μουσικης.Μικρος έπαιζε φυσαρμόνικα και ποδοσφαιρο.Επειδη τραυματιστηκε,η μητέρα του του χάρισε ένα μαντολινο.Οταν άκουσε τυχαία μπουζουκι,το νερό μπήκε στ’άυλακι…
Όπως ο Μάρκος και ο Ζαμπετας ήταν αμορφωτος,δεν ήξερε μουσική. Η μουσική του Παπαιωάννου όμως χαρακτηριζόταν από ένα μείγμα μπαλάντας και κανταδας.Πρωτοπαιξε με τον Μάρκο και τον Μπαγιαντερα.Όταν συνεργάστηκε με τον Τσιτσάνη,έγιναν αχώριστοι,κουμπάροι..Τα τραγούδια του,εκτος από το κλασσικό ρεμπέτικο και λαϊκό υφος,παρουσιζουν και νησιωτικούς χορευτικούς σκοπούς αλλά και μικρασιατικές μελωδιες.Απτους λίγους που χρησιμοποιεί τη διφωνία(πρίμο σεκόντο) στις ηχογραφήσεις του.Πρώτη του επιτυχία η ‘Φαληριώτισσα’,με την οποία έγινε πάταγος και οι νέοι την τραγουδούσαν ολόκληρο το Φαληρο,όπως έλεγε ο ίδιος.
Ακολούθησε πλήθος επιτυχιών .Ποιος δεν έχει τραγουδήσει άραγε τον ‘καπετάν Ανδρέα Ζεππο’,το ‘Άνοιξε ανοιξε’,το ‘Πριν το χάραμα μοναχος’,το "Βαδίζω και παραμιλώ", "Πέντε Έλληνες στον Άδη", "Πώς θα περάσει η βραδιά", ‘Σβήσε το φως να κοιμηθούμε".Απιστευτη πραγματικά πορεία και μια συγκλονιστική ομάδα τραγουδιών που όλοι λατρέψαμε μα πολλές φορές δεν ξέρουμε ποιος τα δημιούργησε…
Σκοτώθηκε σε τροχαίο στις 3 Αυγούστου του 1972 στις Τζιτζιφιες,γυρνωντας από το μαγαζί που εμφανιζοταν,αφηνοντας πίσω 800 τραγούδια και 40 χρόνια πορείας.
Ο Παπαιωάννου ήταν ο πρώτος σύνθετης που ταξίδεψε στην Αμερικη.Αυτο δείχνει το μέγεθος του κυνηγημένου από τα πάτρια χώματα προσφυγα,του Έλληνα που ύψωσε το ανάστημα του στην Ελλάδα του εμφυλιου.Ηταν αυτός που προσέφερε στο λαό αυτό που τόσο είχε αναγκη.Την ευκαιρία να τραγουδήσουν οι νέοι του Πειραιά τον έρωτα τους,κι αργότερα όλοι οι Ελληνες..Να νιώσουν πως γίνονταν ένα,μια αγκαλιά μέσα από το ‘Σβήσε το φως να κοιμηθούμε’ και να στήσουν χαρές και γλέντια στα δυσκολα,όπως οι ‘Έλληνες στον Άδη’…Στην μετακατοχικη Ελλαδα.ο Ψηλός έδωσε την εναλλακτική λύση στη φωχεια,τη μιζέρια και τις εμφύλιες συνεπειες.Μαζι του οι Έλληνες τραγουδησαν,ερωτευτηκαν,εγιναν μια παρέα και από γειτονιά σε γειτονιά μπόρεσαν να σιγοτραγουδήσουν:’’Άνοιξε άνοιξε γιατί δεν αντεχω,άλλο πια να με τυρρανας’’.Σεργιανησαν στους χωμάτινους σκοτεινούς δρόμους και ξέχασαν για λίγο πολλά δεινά των δυσκολων,μα τόσο αληθινών εκείνων καιρών..
Γιαυτο και η Ελλάδα τον ανταμειψε,τον σήκωσε ψηλά και τον κατέταξε ανάμεσα στους μεγαλύτερους λαϊκούς μας συνθετες.Ψηλος,όπως και το μπόι του…
