«Σχέση γονέα- παιδιού, πως γίνεται εφόδιο ή εμπόδιο στην ανάπτυξη του παιδιού»

Στις 25.11 και στις 2.12.2015  πραγματοποιήθηκε η ομιλία με τον παραπάνω τίτλο στους παιδικούς σταθμούς Ερμιόνης και Κρανιδίου του Δήμου Ερμιονίδας αντίστοιχα, από τον Ψυχολόγο Δημήτρη Μούγιο. Στη συνέχεια ακολουθεί ένα απόσπασμα από την ομιλία και κάποια βασικά σημεία της, όπως αυτά αναδύθηκαν και από την ενεργή συμμετοχή των παρευρισκομένων, μέσα σε μια ζέστη και φιλική ατμόσφαιρα.

«Οι συνθήκες σήμερα έχουν επηρεάσει την οργάνωση της οικογένειας. Υπάρχουν λοιπόν, πολλά μοντέλα οικογένειας όπως μονογονεϊκές, οικογένειες με παιδιά από προηγούμενους γάμους, οικογένειες που οι γονείς λείπουν για μεγάλα χρονικά διαστήματα λόγω εργασίας και τα παιδιά μεγαλώνουν με συγγενείς και τέλος υπάρχουν πλέον οικογένειες ομόφυλων ζευγαριών αλλά και διαφυλετικές οικογένειες.
Ανεξάρτητα από τη δομή της οικογένειας αυτό που παίζει καταλυτικό ρόλο στην υγιή ανάπτυξη ενός παιδιού είναι το κλίμα ασφάλειας και στοργής μέσα στο οποίο αναπτύσσεται.

Το κλίμα αυτό εξαρτάται άμεσα από τη σχέση που έχει  ο γονέας ή ο φροντιστής του παιδιού μαζί του.»
Ουσιαστικό ρόλο στην ανάπτυξη αυτής της σχέσης, παίζει ο βαθμός αυτοσυνείδησης του γονέα, δηλαδή κατά πόσο έχει επίγνωση των προσδοκιών του από το παιδί,   με ποιους τρόπους διαχειρίζεται τα συναισθήματα του, σε ποιο βαθμό αναγνωρίζει τις δικές του ατέλειες και τις αποδέχεται. Η αποδοχή αυτή δίνει την ικανότητα σε ένα γονέα να σεβαστεί το παιδί του ως  ξεχωριστό άτομο προσφέροντας του συγχρόνως το χώρο να ανακαλύψει και να είναι ο εαυτός του.
Εν ολίγοις, το πως θα αναπτυχθεί η προσωπικότητα ενός παιδιού εξαρτάται  άμεσα από το βαθμό αυτογνωσίας και αυτοελέγχου του γονέα ή του φροντιστή του.
Σημαντικό επίσης ρόλο στη διαμόρφωση της σχέσης γονέα παιδιού, παίζει και η ιδιοσυγκρασία του παιδιού, οι ιδιαίτερες εκείνες τάσεις και δυναμικά που φέρει ένα παιδί, που όμως και πάλι η στάση του γονέα ή του φροντιστή μπορεί να παίξουν καταλυτικό ρόλο για το πως θα εξελιχθούν μελλοντικά.
Τέλος, οι συνθήκες του περιβάλλοντος μέσα στο οποίο ζει ή και από το οποίο κατάγεται η οικογένεια   μπορούν να επηρεάσουν άμεσα ή και έμμεσα την ανάπτυξη του παιδιού.

Ωστόσο, τον τελευταίο λόγο στο μεγάλωμα ενός παιδιού τον έχει πάντοτε ο γονέας ή ο φροντιστής του, που σημαίνει πως ανά πάσα στιγμή μπορεί να κρίνει και να αναθεωρήσει τι είναι ωφέλιμο για την ανάπτυξη του παιδιού του, ανεξάρτητα από το τι επιλέγουν να κάνουν άλλοι μέσα στην κοινωνία που ζουν.